Nieuws


balk2.jpg (42734 bytes)


 

I.      Een samenvattende beeldvorming van de islam
‘Kritische opstelling  over een religie?’. ‘Is Islam wel een religie?’

Georganiseerde religies:  Het soort religie, dat een separatistische filosofie en een exclusiever theologie onderricht.

Het brondocument van de islam is een verzameling teksten die gebundeld zijn in de Koran. Een devoot moslim gelooft dat de Koran perfect is, onveranderlijk en het eeuwige woord van Allah zoals gedicteerd aan de profeet Mohammed en herinnerd of opgeschreven door de metgezellen van de Profeet. Het boek is compleet, ieder woord is waar, niets is veranderd én dat die alle openbaringen van weleer overkoepelt sinds het voor het eerst werd opgeschreven, zo’n 1400 jaar geleden.

De islam vraagt de mens te leven naar Gods wil. Moslims accepteren dit in het diepst van hun hart. Dat is de traditionele opvatting over de kern van de islamitische geschriften, en wee de moslim die daar vraagtekens bij zet.

De hoeksteen van de islam is het geloof in één God, Allah; géén Drie-eenheid in de Persoon van God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Vanaf het ontstaan van de islam is één van de belangrijkste doelen geweest om die eenheid van God – er is slechts Eén - te bewaren. En één van die middelen om de eenheid te bewaren, is de sharia! Sharia is in de eerste plaats een religieuze plichtenleer die het menselijk handelen in wereldse en religieuze zaken bepaalt, zowel in de relatie van mensen onderling als van mens tot God.

De vraag, die de laatste decennium dan ook vaak wordt gesteld, is: ‘Is de islam een (georganiseerde) religie, een godsdienst of meer een allesomvattende, bijna totalitaire levensorde die uitbundig door moslim ‘evangelisten’ wordt verkondigd?’. En …. als de islam zo overtuigd is van hun gelijk, ‘hoe luidt Gods wil dan ten aanzien van het menselijke gedrag?’ De shahada vat de kern van de islam bondig samen: ‘God komt altijd op de eerste plaats en om het goddelijke te bereiken moet Mohammed, Zijn profeet, worden nagevolgd!’

1.      Religies zijn instituten die zijn opgetrokken rondom een bepaald idee over hoe de dingen in elkaar steken. Iemands religie is het product van zijn geboorteplek én zijn vroegste opvoeding!

‘De enige religie voor God is de islam’. (Soera 3:19). Maar wanneer theologische ideeën een vaste vorm aannemen en in steen worden gebeiteld, worden ze dogma’s en doctrines genoemd. Ze worden dan ongeveer onbetwistbaar genoemd, wat vaak resulteert in:  ‘Onze religie is de enige ware religie’. Georganiseerde religies zijn dan ook een probleem; ze verbieden namelijk tolerantie!

Voor alle gelovige moslims ter wereld geldt de Koran met zijn 114 soera’s als enige geldende leidraad van juist denken en handelen. Deze 114 soera’s vormen daarmee de voor eeuwig geldende grondwet van de islam. Omdat de soera’s vanuit islamitisch oogpunt geen mensenwerk zijn, maar afkomstig zijn van God hoogstpersoonlijk, is iedere kritiek (ook de geringste) godslastering en wordt met de dood bestraft.

2.   De Islamraad voor Europa definieerde deze religie in 1980 als volgt: „De islam is een geloof, een levenswijze en een beweging die zich richt op de oprichting van de islamitische wereldorde!”

3.   Het centrale twistpunt tussen de islamitische en christelijke geloofsleer is de stelling dat God één is. Zijn de God van de Koran en de God van de Bijbel dan één en hetzelfde? Het antwoord is nee.

Het unitarisme van de islam stelt: dat God maar één Persoon kan zijn, God is Eén. Daarom kan God niet Drie zijn. De moslims verwijzen naar de woorden van Deut. 6:4De Heer uw God is één’. Het trinitarisme: de leer van de Drie-eenheid is een Bijbelse leer welke alleen is afgeleid van de Bijbel; het woord van God. Voor moslim ‘evangelisten’ is de Drie-eenheid (triniteit) – de Vader, de Zoon (Jezus Christus) en de Heilige Geest – daarom een populair discussieonderwerp. Het idee dat God een zoon heeft, is namelijk in tegenspraak met het islamitische geloof.

Volgens het christelijke geloof is Jezus wel degelijk 100% God en 100% mens. Volgens de Koran was Jezus een profeet, niet de zoon van God en Jezus werd niet gekruisigd ! Hij wordt gezien als een profeet, wiens werk door Mohammed werd overtroffen, de laatste der profeten. De Koran heeft duidelijk verklaard dat ‘Koffar’ die mensen zijn, die zeggen dat Jezus Christus de Zoon van God is en die geloven in de Drie‑eenheid. In Soera 5:72 lezen we: «Zij (‘Kaffara’) lasteren die zeggen: ‘Allah is Christus, de zoon van Maria’.

4.   De islam – anders dan bijvoorbeeld het Christendom en het Boeddhisme – is van nature uit immuun tegenover hervormingen en aanpassingen aan maatschappelijke vooruitgang. Alle hervormingen in de islam die niet door de inhouden van de Koran gedekt worden, worden beschouwd als aanvallen op de goddelijke structuur van de Koran én daarmee op Allah zelf. «Zeg: ‘Gehoorzaam God en Zijn apostel (Mohammed); maar als zij afvallen heeft God hen (‘Koffar) niet lief die het geloof verwerpen” (Soera 3:23).

5.   De tegenstrijdigheid in de islamitische geloofsleer - de discrepanties binnen de islam; het dualisme in de Koran – is groot en opvallend te noemen. Alhoewel de Koran zegt: “Er is geen dwang in de godsdienst” (2:256), beweren vele Koran-specialisten dat, in zijn context, dit vers niets van doen heeft met het niet dwingen van niet-moslims om zich te onderwerpen aan de islam. Velen leren ook, dat dit ‘geen-dwang-vers’ werd afgeschaft (2:106)  en vervangen door de latere en talrijke verzen die dingen zeggen zoals: ‘O profeet, strijd tegen de ongelovigen en de huichelaars. En wees streng jegens hen. Hun tehuis is de hel en deze is een boze bestemming’. (Koran 8:39); ‘Bestrijdt diegenen onder de mensen van het Boek die in God noch in de laatste Dag geloven, noch voor onwettig houden wat God en Zijn boodschapper voor onwettig hebben verklaard, noch de ware godsdienst belijden totdat zij de belasting met eigen hand betalen, terwijl zij onderdanig zijn’ (9:29).

6.   Islamologen beschrijven de islam eerder als een rechtssysteem dan een godsdienst, omdat in die gebieden waar de islam zich heeft kunnen vestigen als meerderheidsgodsdienst er nooit een dichotomie [1] heeft bestaan tussen religieus-eschatologische [2] en ethisch-juridische aspecten.

[1] dichotomie = tweedeling; [2] eschatologie = leer der eindtijd, de leer der uitersten

Repressieve samenlevingen bestaan al sinds het begin van de geschreven geschiedenis. De eisen en restricties van de heersers in deze samenlevingen zijn niet gebaseerd op de wil van God, maar op de door de religieuze leiders verkondigde ‘Wetten van God’. Deze zijn gebaseerd op hún vrees dat een volledige vrijheid de mensen doet afwijken van het pad dat de ‘leiders’ voor hen hebben uitgestippeld. In feite zouden waarschijnlijk veel mensen een ander pad kiezen, om de eenvoudige reden dat ze er de voorkeur aan geven. Maar in een repressieve samenleving is er geen ruimte voor persoonlijke voorkeuren. De Koran en de Hadith bevatten geschriften die zouden kunnen worden opgevat als een onderbouwing van ‘gedicteerde geloofs- en leefregels’.

Maar welke leider moet gebruikmaken van geweld om zijn gezag te handhaven? Welke leraar moet angst gebruiken om zijn studenten te overtuigen van de wijsheid van zijn leringen?

II.  Slotbetoog.

Religies die het verstand prefereren boven het innerlijke gevoel, zijn niets anders dan (onze) gedachteconstructies die gebaseerd zijn op onjuiste en archaïsche overtuigingen over God én over het leven! En één van die onjuiste overtuiging is, dat God een wraakzuchtige, wrede God is!

Priester-professor Antoine Bador (katholiek christendom) bevestigde mijn gedachte nog maar eens weer door in een gesprek – het RKK-journaal, febr. 2013 – te wijzen op de (RKK) geloofswens, dat het verstand én het geloof dichter bij elkaar moeten komen om zo tot een nieuwe spiritualiteit te komen. ‘Voor mij als christen is spiritualiteit het geloof in God de Vader, God de Zoon, en God de Heilige Geest’, aldus Antoine Bodar. Bodar richt zich op het goddelijke Woord dat in de Bijbel wordt gesproken en niet op het innerlijke gevoel ……….. dat voor hem en vele gelovigen niet tastbaar (genoeg) is.

En juist dat is precies waarmee ik zo veel moeite mee heb, want voor mij is religie één van de vele wegen om bij de beleving van iets goddelijks – het innerlijke gevoel - te komen. ‘Spiritualiteit is voor mij beléving!’

Daarom is mijn tegenargument geworden: ‘Als je alles gelooft, wat je leest, lees je beter niet’.
Want de waarheid vinden, is één van de moeilijkste dingen die er zijn. Daar heb je een heldere scherpe en vrije geest voor nodig! Geen opgelegde, gedicteerde leefregels die het vrije denken hoe dan ook beperken.

Onthoud: de ziel – je innerlijke bron, of zuiver gevoel – is een zelfstandig evoluerend goddelijk schepsel. De wens van God is dat jij je zelf zodanig in dit leven ontwikkelt, dat het verlangen naar Gods Liefde van uit de oorsprong komt en niet vanuit het verstand. Dit doe je niet door dwangmatig een plichtenleer op te volgen – te reciteren zoals de Koran en andere godsdiensten ‘aanbeveelt’ – in de hoop daarmee God te behagen.
 

Spiritualiteit is niet het volgen van de weg die de ander ons dicteert, maar van de weg die we zelf ontdekken.


Hans Zevenboom

Link: http://www.millennium-visie.org/site/index.php/nieuwsbrief/182-deislam


Heb je een goede nieuwstip, video of andere link voor ons ? Mail het ons


 

[ Terug naar het hoofdmenu ]

 


 

 

 


View My Stats