Georganiseerde religies: Het
soort religie, dat een separatistische filosofie en een
exclusiever theologie onderricht.
Het brondocument van de
islam is een verzameling teksten die gebundeld zijn in de
Koran. Een devoot moslim gelooft dat de Koran perfect is,
onveranderlijk en het eeuwige woord van Allah zoals
gedicteerd aan de profeet Mohammed en herinnerd of
opgeschreven door de metgezellen van de Profeet. Het boek is
compleet, ieder woord is waar, niets is veranderd én dat die
alle openbaringen van weleer overkoepelt sinds het voor het
eerst werd opgeschreven, zo’n 1400 jaar geleden.
De islam vraagt de mens te
leven naar Gods wil. Moslims accepteren dit in het diepst
van hun hart. Dat is de traditionele opvatting over de kern
van de islamitische geschriften, en wee de moslim die daar
vraagtekens bij zet.
De hoeksteen van de islam is het geloof in één God, Allah;
géén Drie-eenheid in de Persoon van God de Vader, de Zoon en
de Heilige Geest. Vanaf het ontstaan van de islam is één van
de belangrijkste doelen geweest om die eenheid van God – er
is slechts Eén - te bewaren. En één van die middelen om de
eenheid te bewaren, is de sharia! Sharia is in
de eerste plaats een religieuze plichtenleer
die het menselijk handelen in wereldse en religieuze zaken
bepaalt, zowel in de relatie van mensen onderling als van
mens tot God.
De
vraag, die de laatste decennium dan ook vaak wordt gesteld,
is: ‘Is de islam een (georganiseerde) religie, een
godsdienst of meer een allesomvattende, bijna totalitaire
levensorde die uitbundig door moslim ‘evangelisten’ wordt
verkondigd?’. En …. als de islam zo overtuigd is van hun
gelijk, ‘hoe luidt Gods wil dan ten aanzien van het
menselijke gedrag?’
De shahada
vat de kern van de islam bondig samen: ‘God komt altijd
op de eerste plaats en om het goddelijke te bereiken moet
Mohammed, Zijn profeet, worden nagevolgd!’
1.
Religies zijn instituten die zijn opgetrokken rondom
een bepaald idee over hoe de dingen in elkaar steken.
Iemands religie is het product van zijn geboorteplek én zijn
vroegste opvoeding!
‘De enige religie
voor God is de islam’.
(Soera 3:19). Maar wanneer theologische ideeën een
vaste vorm aannemen en in steen worden gebeiteld, worden ze
dogma’s en doctrines genoemd. Ze worden dan ongeveer
onbetwistbaar genoemd, wat vaak resulteert in: ‘Onze
religie is de enige ware religie’. Georganiseerde
religies zijn dan ook een probleem; ze verbieden namelijk
tolerantie!
Voor alle gelovige moslims ter wereld geldt de Koran met
zijn 114 soera’s als enige geldende leidraad van juist
denken en handelen. Deze 114 soera’s vormen daarmee de voor
eeuwig geldende grondwet van de islam. Omdat de soera’s
vanuit islamitisch oogpunt geen mensenwerk zijn, maar
afkomstig zijn van God hoogstpersoonlijk, is iedere kritiek
(ook de geringste) godslastering en wordt met de dood
bestraft.
2. De
Islamraad voor Europa definieerde deze religie in 1980 als
volgt: „De islam is een geloof, een levenswijze en een
beweging die zich richt op de oprichting van de islamitische
wereldorde!”
3. Het
centrale twistpunt tussen de islamitische en
christelijke geloofsleer is de stelling dat God één is. Zijn
de God van de Koran en de God van de Bijbel dan één en
hetzelfde? Het antwoord is nee.
Het unitarisme van de islam stelt: dat God maar één Persoon
kan zijn, God is Eén. Daarom kan God niet Drie zijn. De
moslims verwijzen naar de woorden van Deut. 6:4 ‘De
Heer uw God is één’. Het trinitarisme: de leer van de
Drie-eenheid is een Bijbelse leer welke alleen is afgeleid
van de Bijbel; het woord van God. Voor moslim ‘evangelisten’
is de Drie-eenheid (triniteit) – de Vader, de Zoon (Jezus
Christus) en de Heilige Geest – daarom een populair
discussieonderwerp. Het idee dat God een zoon heeft, is
namelijk in tegenspraak met het islamitische geloof.
Volgens het christelijke geloof is Jezus wel degelijk 100%
God en 100% mens. Volgens de Koran was Jezus een profeet,
niet de zoon van God en Jezus werd niet gekruisigd ! Hij
wordt gezien als een profeet, wiens werk door Mohammed werd
overtroffen, de laatste der profeten. De Koran heeft
duidelijk verklaard dat ‘Koffar’ die mensen zijn, die zeggen
dat Jezus Christus de Zoon van God is en die geloven in de
Drie‑eenheid. In Soera 5:72 lezen we: «Zij
(‘Kaffara’) lasteren die zeggen: ‘Allah is Christus, de zoon
van Maria’.
4. De
islam – anders dan bijvoorbeeld het Christendom en het
Boeddhisme – is van nature uit immuun tegenover hervormingen
en aanpassingen aan maatschappelijke vooruitgang. Alle
hervormingen in de islam die niet door de inhouden van de
Koran gedekt worden, worden beschouwd als aanvallen op de
goddelijke structuur van de Koran én daarmee op Allah zelf.
«Zeg: ‘Gehoorzaam God en Zijn apostel (Mohammed); maar
als zij afvallen heeft God hen (‘Koffar) niet lief die het
geloof verwerpen” (Soera 3:23).
5. De
tegenstrijdigheid in de islamitische geloofsleer - de
discrepanties binnen de islam; het dualisme in de Koran – is
groot en opvallend te noemen.
Alhoewel de Koran zegt: “Er is geen dwang in de
godsdienst” (2:256), beweren vele
Koran-specialisten dat, in zijn context, dit vers niets van
doen heeft met het niet dwingen van niet-moslims om zich te
onderwerpen aan de islam. Velen leren ook, dat dit
‘geen-dwang-vers’ werd afgeschaft (2:106)
en
vervangen door de latere en talrijke verzen die dingen
zeggen zoals: ‘O profeet, strijd tegen de ongelovigen en
de huichelaars. En wees streng jegens hen. Hun tehuis is de
hel en deze is een boze bestemming’. (Koran 8:39);
‘Bestrijdt diegenen onder de mensen van het Boek die in
God noch in de laatste Dag geloven, noch voor onwettig
houden wat God en Zijn boodschapper voor onwettig hebben
verklaard, noch de ware godsdienst belijden totdat zij de
belasting met eigen hand betalen, terwijl zij onderdanig
zijn’ (9:29).
6. Islamologen
beschrijven de islam eerder als een
rechtssysteem dan
een godsdienst, omdat in die gebieden waar de islam zich
heeft kunnen vestigen als meerderheidsgodsdienst er nooit
een
dichotomie
[1]
heeft bestaan tussen
religieus-eschatologische
[2] en
ethisch-juridische
aspecten.
[1] dichotomie = tweedeling; [2] eschatologie = leer der
eindtijd, de leer der uitersten
Repressieve samenlevingen bestaan al sinds het begin van de
geschreven geschiedenis. De eisen en restricties van de
heersers in deze samenlevingen zijn niet gebaseerd op de wil
van God, maar op de door de religieuze leiders verkondigde
‘Wetten van God’. Deze zijn gebaseerd op hún vrees dat een
volledige vrijheid de mensen doet afwijken van het pad dat
de ‘leiders’ voor hen hebben uitgestippeld. In feite zouden
waarschijnlijk veel mensen een ander pad kiezen, om de
eenvoudige reden dat ze er de voorkeur aan geven. Maar in
een repressieve samenleving is er geen ruimte voor
persoonlijke voorkeuren. De Koran en de Hadith bevatten
geschriften die zouden kunnen worden opgevat als een
onderbouwing van ‘gedicteerde geloofs- en leefregels’.
Maar welke leider moet gebruikmaken van geweld om zijn gezag
te handhaven? Welke leraar moet angst gebruiken om zijn
studenten te overtuigen van de wijsheid van zijn leringen?
Religies die het verstand prefereren boven het innerlijke
gevoel, zijn niets anders dan
(onze) gedachteconstructies
die gebaseerd zijn op onjuiste en archaïsche overtuigingen
over God én over het leven!
En één van die onjuiste overtuiging is, dat God een
wraakzuchtige, wrede God is!
Priester-professor Antoine Bador (katholiek christendom)
bevestigde mijn gedachte nog maar eens weer door in een
gesprek – het RKK-journaal, febr. 2013 – te wijzen op de
(RKK) geloofswens, dat het verstand én het geloof dichter
bij elkaar moeten komen om zo tot een nieuwe spiritualiteit
te komen. ‘Voor mij als christen is spiritualiteit het
geloof in God de Vader, God de Zoon, en God de Heilige
Geest’, aldus Antoine Bodar. Bodar richt zich op het
goddelijke Woord dat in de Bijbel wordt gesproken en niet op
het innerlijke gevoel ……….. dat voor hem en vele gelovigen
niet tastbaar (genoeg) is.
En juist dat is precies waarmee ik zo veel moeite mee heb,
want voor mij is religie één van de vele wegen om bij de
beleving van iets goddelijks – het innerlijke gevoel - te
komen. ‘Spiritualiteit is voor mij beléving!’
Daarom is mijn tegenargument geworden: ‘Als je alles
gelooft, wat je leest, lees je beter niet’.
Want de waarheid
vinden, is één van de moeilijkste dingen die er zijn. Daar
heb je een heldere scherpe en vrije geest voor nodig!
Geen opgelegde, gedicteerde leefregels die het vrije denken
hoe dan ook beperken.
Onthoud:
de ziel – je innerlijke
bron, of zuiver gevoel – is een zelfstandig evoluerend
goddelijk schepsel. De wens van God is dat jij je zelf
zodanig in dit leven ontwikkelt, dat het verlangen naar Gods
Liefde van uit de oorsprong komt en niet vanuit het
verstand. Dit doe je niet door dwangmatig een plichtenleer
op te volgen – te reciteren zoals de Koran en andere
godsdiensten ‘aanbeveelt’ – in de hoop daarmee God te
behagen.
Spiritualiteit is niet
het volgen van de weg die de ander ons dicteert, maar van de
weg die we zelf ontdekken.
Hans Zevenboom
Link:
http://www.millennium-visie.org/site/index.php/nieuwsbrief/182-deislam