Hartziekte komt vaker voor bij volwassenen met een disfunctionele jeugd

Kinderen die trauma, misbruik, verwaarlozing en disfunctie van het gezin ervaren, lopen een verhoogd risico op hartaandoeningen in de jaren 50 en 60, volgens een nieuwe studie van Northwestern Medicine.

Resultaten van de studie toonden aan dat mensen die blootgesteld waren aan de hoogste niveaus van tegenslag in de gezinsomgeving in de kindertijd meer dan 50 procent meer kans hadden op een cardiovasculaire aandoening zoals een hartaanval of beroerte gedurende een follow-up van 30 jaar.

De longitudinale studie van meer dan 3600 deelnemers is een van de eersten die het traject van hart- en vaatziekten en overlijden beschrijft op basis van familiale omgevingsclassificaties van jonge volwassenheid tot oudere middelbare leeftijd.

Kinderen die dit soort tegenslag ervaren, zijn vatbaar voor hogere percentages levenslange stress, roken, angst, depressie en sedentaire levensstijl die aanhouden tot in de volwassenheid. Deze kunnen leiden tot een verhoogde body mass index (BMI), diabetes, verhoogde bloeddruk, vasculaire disfunctie en ontsteking.

“Deze populatie van volwassenen neemt veel vaker deel aan risicovol gedrag – bijvoorbeeld door voedsel te gebruiken als een coping-mechanisme, wat kan leiden tot problemen met gewicht en obesitas”, zei eerste auteur Jacob Pierce, een vierdejaars medische student aan Northwestern University Feinberg School of Medicine. ‘Ze roken ook vaker, wat een directe link heeft met hart- en vaatziekten.’

Volwassenen die als kinderen aan deze risicofactoren zijn blootgesteld, kunnen baat hebben bij counseling over het verband tussen omgaan met stress en het beheersen van roken en obesitas, maar er is meer onderzoek nodig, zei Pierce.

“Ervaringen uit de vroege kinderjaren hebben een blijvend effect op het mentale en fysieke welzijn van volwassenen, en een groot aantal Amerikaanse kinderen blijft lijden onder misbruik en disfunctioneren, wat hun hele leven een tol van gezondheidsproblemen en sociaal functioneren zal veroorzaken”, aldus hoofdauteur Joseph Feinglass, onderzoeksprofessor geneeskunde en preventieve geneeskunde aan Feinberg. “Sociale en economische steun voor jonge kinderen in de Verenigde Staten, die laag is volgens de normen van andere ontwikkelde landen, heeft de grootste ‘klap voor het geld’ van elk sociaal programma.”

De studie gebruikte de Coronary Artery Risk Development in Young Adults (CARDIA) Study, een prospectief cohort dat deelnemers van rekrutering in 1985-1986 tot en met 2018 heeft gevolgd, om te bepalen hoe de psychosociale omgeving van kinderen zich verhoudt tot de incidentie en sterfte van hart- en vaatziekten op middelbare leeftijd.

Om een ​​breed beeld te krijgen van hoe de gezinsomgeving van een deelnemer aan een studie eruitzag tijdens hun jeugd, beantwoordden de deelnemers enquêtevragen met vragen als: ‘Hoe vaak gaf een ouder of een andere volwassene in het huishouden je het gevoel dat je geliefd, ondersteund was, en verzorgd? ” of ‘Hoe vaak vloekte een ouder of een andere volwassene in het huishouden tegen je, beledigde je, zette je neer of deed je iets waardoor je je bedreigd voelde?’

De meest voorspellende factor voor hart- en vaatziekten op latere leeftijd was: ‘Wist uw familie wat u als kind van plan was?’ Zei Pierce.

Hoewel de studie niet specifiek aandacht besteedde aan de aandacht van ouders, geven de bevindingen aan dat de betrokkenheid van ouders bij het leven van hun kinderen hun gezondheid op latere leeftijd zou kunnen beïnvloeden.