1.0 Het bewustwordingsproces: onbekwaam – onbewust; bekwaam – bewust
Spiritueel leven is alles doen wat je kunt om het onbewuste bewust te maken! [Vincent Duindam]
James Allen [1864-1912] heeft het in zijn boeken op een prachtige wijze verwoord: iedereen kan zelf de bestuurder van zijn leven worden.
‘Zoals een hovenier zijn grond bewerkt en vrij houdt van onkruid en de bloemen en vruchten kweekt die hij nodig heeft, zo kan een mens de tuin van zijn geest onderhouden. Hij kan alle verkeerde, nutteloze en onzuivere gedachten verwijderen en de bloemen en vruchten van juiste, nuttige en zuivere gedachten zo volmaakt mogelijk opkweken. Door dit na te streven ontdekt hij vroeg of laat dat hij de meesterhovenier is van zijn ziel, de bestuurder van zijn leven.’
Ook schreef hij: ‘Een mens is letterlijk wat hij denkt, zijn karakter is de volledige som van al zijn gedachten’.
‘Je succes of falen in alles, groot of klein, zal afhangen van je programmering, wat je van anderen accepteert, wat je zegt wanneer je tegen jezelf praat en vooral wat je gelooft’. [psycholoog Shad Helmsetter]
Kersttoespraak Sathya Sai Baba [1976]: ‘Al je problemen van vandaag komen wezenlijk voort uit drie bronnen. Je bent God vergeten, die binnenin je helderder schijnt dan duizend zonnen. Je bent vergeten dat je het kind bent van onsterfelijkheid. Je bent vergeten dat je de belichaming bent van gelukzaligheid. Je lijdt onder al die zorgen van de stoffelijke wereld, omdat je niets weet van je goddelijkheid. Je negeert je werkelijke natuur’.
2.0 Het eerste deel van de parabel ‘De kleine ziel’ [1]
Waarom is de wereld zoals zij is?
Er was eens een ziel die van zichzelf wist dat zij licht was. Het was een nieuwe ziel en daarom zeer belust op ervaring. ‘Ik ben het licht’, zei zij. ‘Ik ben het licht.’ Maar alle kennis hiervan en alle uitlatingen hierover konden de ervaring niet vervangen. En in het rijk waaruit deze ziel ontsprong, was niets anders dan licht en liefde.
Elke ziel was groots, elke ziel was schitterend en elke ziel scheen met de helderheid van Mijn ontzagwekkend Licht, zo vertelde God. Op die manier was de betreffende kleine ziel als een kaars in de zon. Te midden van het edelste licht – waarvan zij deel uitmaakte – kon zij zichzelf niet zien of ervaren als |Wie| en |Wat-zij-werkelijk-was|.
Nu was het zo dat deze ziel ernaar verlangde zichzelf te kennen. En haar verlangen was zo groot dat God, op een dag zei: ‘Weet je, kleintje, wat je moet doen om dit verlangen te bevredigen?’ ’O, wat God? Ik heb er alles voor over!’ reageerde de kleine ziel.
‘Je moet jezelf van de rest van ons afscheiden’, antwoordde God, ‘en dan moet je over jezelf de duisternis afroepen’. ‘Wat is duisternis, o, Heilige?’, vroeg de kleine ziel.
‘Dat is wat jij niet bent’, antwoordde God en de ziel begreep het. En dit was wat de ziel deed, zich van Al verwijderen. Sterker nog, zij ging zelfs naar een ander rijk. En in dit rijk had de ziel het vermogen de ervaring van allerlei soorten van duisternis te ondergaan. En dat is wat zij deed.
Maar te midden van alle duisternis riep zij uit: ‘Vader, Vader, waarom hebt U mij verlaten?’ God antwoordde: ‘Net zoals jij hebt gedaan in je meest donkere tijden. Ik heb je nochtans nooit verlaten. Ik sta je altijd bij om je eraan te herinneren |Wie-je-werkelijk-bent|; klaar, altijd klaar, om je terug te roepen. Wees daarom als een licht voor de duisternis en vervloek deze niet. En vergeet niet |Wie-je-bent| op het moment dat je wordt ingesloten door dat wat je niet bent. Maar prijs de schepping, zelfs al wens je die te veranderen. En weet dat wat je doet tijdens het moment van je grootste beproeving je grootste triomf kan zijn. Want de ervaring die je schept, is een uitdrukking van |Wie-je-bent| en |Wie-je-verlangt-te-Zijn|.
Ik, God, heb je dit verhaal verteld – deze parabel van de kleine ziel en de zon – opdat je beter zou begrijpen waarom de wereld is zoals zij is ….. en hoe zij in een oogwenk kan veranderen zodra allen zich de goddelijke waarheid van hun hoogste werkelijkheid herinneren.
3.0 Het tweede deel van deze parabel
‘Je mag kiezen welk deel van God je wilt zijn’, zei God tegen de kleine ziel. ‘Jij bent de absolute godheid die zichzelf ervaart’. Welk aspect van de godheid zou jij nu als jou willen ervaren?’ ‘Bedoelt U dat ik mag kiezen?’ vroeg de kleine ziel wat ongelovig. En God antwoordde: ‘Ja, je mag kiezen welk aspect van de godheid je maar wilt ervaren in, als en door jou’. ‘Okay’, zei de kleine ziel, ‘dan kies ik vergevingsgezindheid. Ik wil mijn Zelf ervaren als dat aspect van God dat men vergevingsgezindheid noemt.’. Nou, zoals je kunt begrijpen schiep dat nogal een uitdaging.
Er was niemand om te vergeven. God heeft alleen maar perfectie en liefde geschapen. ‘Niemand om te vergeven?’, vroeg de kleine ziel wat ongelovig. ‘Niemand’, herhaalde God. ‘Kijk om je heen. Zie je ook maar een ziel die minder perfect is dan jij?’
Daarop draaide de kleine ziel zich om en zag tot zijn grote verbazing dat hij werd omringd door alle zielen in de hemel. Ze waren van heinde en verre uit het koninkrijk gekomen, omdat ze gehoord hadden dat de kleine ziel een ongewoon gesprek met God had.
‘Ik zie niemand die minder perfect is dan ik!’, riep de kleine ziel uit. ‘Wie moet ik dan vergeven?’ Op dat moment stapte er uit de menigte een andere ziel naar voren. ‘Je mag mij vergeven’, zei de vriendelijke ziel. ‘Maar wat? Wat zou jij, een wezen van een dergelijke perfect licht, kunnen doen zodat ik je zou willen vergeven?’ wilde de kleine ziel weten. ‘O’, glimlachte de vriendelijke ziel, ‘Ik ben ervan overtuigd dat we wel iets zullen kunnen bedenken.’ ’Maar zou je zoiets willen doen?’
De kleine ziel kon maar niet begrijpen waarom een perfect wezen zijn vibratie zoveel wilde verminderen dat hij echt iets ‘slechts’ kon doen.
‘Dat is niet zo moeilijk’, legde de vriendelijk ziel uit. ‘Dat doe ik omdat ik van je houdt. Jij wilt je Zelf toch ervaren als vergevingsgezindheid? Bovendien heb jij hetzelfde voor mij gedaan’. ‘Is dat waar?’ vroeg de kleine ziel.
‘Natuurlijk. Weet je dat niet meer? Wij waren Alles van Alles, jij en ik. We zijn het op en het neer van Alles geweest, en het links en rechts ervan. We waren het hier en daar van Alles en het nu en toen. We zijn het groot en het klein ervan geweest, het mannelijke en het vrouwelijke ervan, het goede en het slechte ervan. We zijn allemaal het Alles van Alles geweest. En dat hebben we in overleg gedaan, zodat ieder van ons zich kon ervaren als het belangrijkste deel van God. Want we hebben gegrepen dat in afwezigheid van dat |Wat-je-niet-bent|, dat |Wat-je-bent| niet bestaat.
Als er geen koud is, dan kun je niet warm zijn. Als er geen droevig is, dan kun je niet blij zijn, zonder zoiets als slecht kan de ervaring die jullie goed noem niet bestaan. Als je ervoor kiest te zijn, dan moet iets of iemand dat/ die daarvan het tegenovergesteld is ergens in jullie heelal te voorschijn komen om dat mogelijk te maken’.
Vervolgens legde de vriendelijke ziel uit dat die mensen Gods speciale engelen zijn, en die omstandigheden Gods geschenken. ‘Ik wil er maar een ding voor terug hebben’, verklaarde de vriendelijke ziel. ‘Wat je maar wilt!’ ‘Alles’, riep de kleine ziel.
Hij was opgewonden nu hij wist dat elk goddelijk aspect van God kon ervaren. Nu begreep hij het plan. ‘Op het moment dat ik je helemaal in elkaar sla’, zei de vriendelijke ziel, ‘op het moment dat ik het ergste me je doe wat jij je ooit kunt voorstellen, op datzelfde moment……..moet je je herinneren |Wie-ik-echt-ben|.’
‘O, dat zal ik niet vergeten!’, beloofde de kleine ziel. ‘Ik zal je net zo perfect zien als nu, en ik zal me herinneren |Wie-je-bent|, altijd’.
4.0 Wat is het doel van het leven op aarde vanuit het standpunt van de ziel?
Het leven is een inspiratiebron
Je ziel probeert te ervaren wat ze al weet! Je ziel weet dat je God nooit hebt verlaten en ze probeert dat te ervaren. Het leven is een proces waarin de ziel Weten omzet in Ervaren, en dat proces zal voltooid zijn wanneer de dingen die je weet en ervaren hebt, jouw doorvoelde werkelijkheid zijn.
Je leven is daarom een schepping, géén ontdekking. Je schept, je creëert je eigen realiteit, je eigen werkelijkheid. Besef daarom dat je niet leeft om elke dag te ontdekken, wat die dag voor je inhoudt, maar om hem te scheppen. Je schept namelijk je eigen werkelijkheid elke minuut, waarschijnlijk zonder het te beseffen.
Het grootste geheim is dan ook niet dat je leven een ontdekkingsreis is, maar een scheppingsreis. Je bent niet jezelf aan het ontdekken, maar schept jezelf opnieuw iedere minuut, iedere dag opnieuw. Grijp daarom alle kansen – ja, alle onbegrijpelijke vreemde situaties – aan die je worden aangereikt hoe . Het zijn gelegenheidskansjes die de ziel heeft geënsceneerd. Mislukkingen bestaan er niet, het zijn alleen de ervaringen die tellen in het leven. En dat is wat de ziel weet.
Elke kans, elke mogelijkheid en elke situatie die aangeboden wordt, is een unieke inspiratiebron om het Zelf te ervaren. Een bron van waaruit je kunt putten als je het gevoel laat spreken. Het is een onuitputtelijke bron omdat deze bron – jouw ziel – rechtstreeks in verbinding staat met |Al|, |Al-Wat-Is|. En het |Al|, God, die Alles Weet. Dus het is ook jouw ziel die alles weet. Maak dan ook eens gebruik van deze inspiratiebron en laat je niet leiden door je verstand.
Zoek daarom niet uit te vinden |Wie-je-Bent|, maar zoek om vast te stellen |Wie-je-wilt-Zijn| …………. in dit leven.
5.0 Het leven is een evolutieproces
De door God geschapen mogelijkheid van het terugkomen in een ander lichaam – reïncarnatie – krijgt de ziel zo de gelegenheid om meer ervaringen op te doen en zich aldus verder te evolueren; te ontwikkelen. De grootste wens van de ziel is dan ook om steeds hogere aspecten van Zichzelf te mogen ervaren. En dus probeert zij zich omhoog te bewegen om de schaal van de evolutie, totdat ze uiteindelijk ervaart wat Nirwana wordt genoemd; de volmaakte eenheid met Al, Al-Wat-Is, God.
De zin van jouw leven is dus jezelf te ervaren als het AL, Alles. We zijn dus permanent in ontwikkeling. We zijn aan het …..worden. Wat we worden, dat weten we niet voordat we er zijn. Dat is de zin, de cyclus van heel het leven. En op die manier zal iedere reis een ontwikkelingsreis van de ziel zijn.
Evolutie is geen rechte, constante lijn. Je hebt de kans in ieder leven de beste ervaringen van je oude gedachten, je oude beschavingen te her-scheppen, terwijl de minder prettige patronen kunt vermijden. Het evolutieproces is het constant nemen en opnieuw nemen van beslissingen door dit proces beslis je |Wie-je-werkelijk-Bent|. Dat is de reden waarom de ziel in het lichaam komt; om zich te ontwikkelen. Om te groeien en te evolueren!
‘Hoe meer je in je eigen creatieve vermogens en talenten gelooft, hoe beter je het ervan zult afbrengen’. [Doreen Virtue]
Hans Zevenboom
Literatuurverwijzing:
Boek ‘Derde gesprek met God’ van Neale Donald Walsch
Link:
Nieuwsbrief ‘Zingeving’, mei 2010 [https://www.millennium-visie.org/site/nieuwsbrief/81-nieuwsbriefmei2010]