Cacaoflavanolen stimuleren de zuurstofvoorziening van de hersenen

De hersenen van gezonde volwassenen herstelden sneller van een milde vasculaire uitdaging en presteerden beter op complexe tests als de deelnemers vooraf cacaoflavanolen consumeerden, rapporteren onderzoekers in het tijdschrift Scientific Reports.

In het onderzoek zagen 14 van de 18 deelnemers deze verbeteringen na inname van de flavanolen. Eerdere studies hebben aangetoond dat het eten van voedsel dat rijk is aan flavanolen de vasculaire functie ten goede kan komen, maar dit is de eerste die een positief effect heeft gevonden op de vasculaire functie van de hersenen en de cognitieve prestaties bij jonge gezonde volwassenen, zei Catarina Rendeiro, een onderzoeker en docent voedingswetenschappen aan de Universiteit van Birmingham die het onderzoek leidde met de Universiteit van Illinois aan de Urbana-Champaign psychologieprofessoren Monica Fabiani en Gabriele Gratton.

“Flavanolen zijn kleine moleculen die in veel fruit en groenten voorkomen, en ook in cacao”, zei Rendeiro. “Ze geven groenten en fruit hun felle kleuren, en het is bekend dat ze de vaatfunctie ten goede komen. We wilden weten of flavanolen ook de hersenvaten ten goede komen, en of dat een positieve invloed zou kunnen hebben op de cognitieve functie.” Het team rekruteerde volwassen niet-rokers zonder bekende hersen-, hart-, vaat- of luchtwegaandoeningen, met de redenering dat eventuele effecten die bij deze populatie worden waargenomen, robuust bewijs zouden leveren dat flavanolen in de voeding de hersenfunctie bij gezonde mensen kunnen verbeteren.

Het team testte de 18 deelnemers vóór hun inname van cacaoflavanolen en in twee afzonderlijke proeven, een waarin de proefpersonen flavanolrijke cacao kregen en een andere waarin ze bewerkte cacao consumeerden met een zeer laag gehalte aan flavanolen. Noch de deelnemers, noch onderzoekers wisten welk type cacao werd geconsumeerd in elk van de proeven. Deze dubbelblinde studieopzet voorkomt dat onderzoekers ‘of deelnemers’ verwachtingen van het beïnvloeden van de resultaten.

Ongeveer twee uur na het nuttigen van de cacao, ademden de deelnemers lucht in met 5% kooldioxide – ongeveer 100 keer de normale concentratie in lucht. Dit is een standaardmethode voor het uitdagen van de hersenvasculatuur om te bepalen hoe goed het reageert, zei Gratton. Het lichaam reageert meestal door de bloedstroom naar de hersenen te vergroten, zei hij. “Dit brengt meer zuurstof binnen en stelt de hersenen ook in staat om meer kooldioxide te verwijderen”, zei hij.

Met functionele nabij-infraroodspectroscopie, een techniek die licht gebruikt om veranderingen in de bloedstroom naar de hersenen vast te leggen, heeft het team de oxygenatie gemeten in de frontale cortex, een hersengebied dat een sleutelrol speelt bij het plannen, reguleren van gedrag en besluitvorming. “Hierdoor kun je meten hoe goed de hersenen zichzelf verdedigen tegen de overtollige kooldioxide”, zei Fabiani.

Onderzoekers daagden deelnemers ook uit met complexe taken waarbij ze soms tegenstrijdige of concurrerende eisen moesten beheren. De meeste deelnemers hadden een sterkere en snellere hersenzuurstofrespons na blootstelling aan cacaoflavanolen dan bij aanvang of na consumptie van cacao zonder flavanolen, vonden de onderzoekers. “De niveaus van maximale zuurstofopname waren meer dan drie keer hoger in cacao met hoog flavanolgehalte in vergelijking met cacao met laag flavanolgehalte, en de respons op oxygenatie was ongeveer een minuut sneller”, zei Rendeiro. Na inname van de cacaoflavanolen presteerden de deelnemers ook beter op de meest uitdagende cognitieve tests, waarbij ze problemen 11% sneller correct oplosten dan bij aanvang of wanneer ze cacao consumeerden met verminderde flavanolen.

Er was echter geen meetbaar verschil in prestaties bij de gemakkelijkere taken. “Dit suggereert dat flavanolen alleen nuttig kunnen zijn tijdens cognitieve taken die uitdagender zijn”, zei Rendeiro. Deelnemers varieerden in hun reacties op cacaoflavanolen, vonden de onderzoekers. “Hoewel de meeste mensen baat hadden bij de inname van flavanol, was er een kleine groep die dat niet deed,” zei Rendeiro. Vier van de 18 proefpersonen hadden geen betekenisvolle verschillen in de respons van de zuurstofopname van de hersen na het nuttigen van flavanolen, en hun prestaties op de tests verbeterden ook niet. “Omdat deze vier deelnemers bij aanvang al de hoogste oxygenatiereacties hadden, kan dit erop wijzen dat degenen die al behoorlijk fit zijn, weinig ruimte voor verbetering hebben”, zei Rendeiro.

“Over het algemeen suggereren de bevindingen dat de verbeteringen in vasculaire activiteit na blootstelling aan flavanolen verband houden met de verbetering van de cognitieve functie.”

Vertaling: Pieter Tau