In de huidige samenleving geven schattingen aan dat mensen elke dag tussen een derde en de helft van hun tijd alleen doorbrengen. Wat is de impact van zo’n ‘tijd alleen’ op ons mentale leven? Een artikel gepubliceerd in het Journal of Personality vraagt of en hoe alleen tijd de manier waarop mensen omgaan met hun sociale wereld beïnvloedt.
In een reeks experimenten waarbij meer dan 700 deelnemers betrokken waren, werd ontdekt dat alleen zijn (of zelfs alleen maar denken aan alleen tijd doorbrengen) sommige mensen, met name die met een relatief lage emotionele stabiliteit, het gevoel geven dat ze ‘helemaal alleen op de wereld’ zijn . Dat wil zeggen, sommige mensen ervaren tijd alleen alsof ze worden verwaarloosd door hun sociale omgeving. Alleen al het denken aan – en eigenlijk zijn – wekt het gevoel dat ze alleen op zichzelf kunnen vertrouwen. Behalve dat ze zich slecht voelen over de situatie, zorgt tijd alleen ervoor dat ze in een ‘overlevingsmodus’ komen, wat zich uit in een steeds egocentrischer en egoïstische gedragsstijl. Dit antwoord belemmert vervolgens hun vermogen om opnieuw te integreren in sociale activiteiten, waardoor het waarschijnlijk is dat ze uiteindelijk zullen worden afgewezen.
Het onderzoek vestigt de aandacht op de potentiële schadelijke impact, zoals sociale vervreemding, van een intensievere culturele fenomenen van alleen tijd doorbrengen, vooral zoals dit tot uitdrukking komt in de ervaring van bepaalde populaties.
“Wanneer ze alleen aan zichzelf denken, ervaren deze individuen een verminderd vermogen om anderen te vertrouwen, waardoor de ervaring van alleen zijn escaleert in een brede conclusie over het niveau van betrouwbaarheid van de sociale wereld. Met een dergelijke perceptie van hun sociale omgeving, toename van zelf- afhankelijkheid lijkt rationeel en zelfs noodzakelijk, “zegt Dr. Liad Uziel, van het Departement Psychologie aan de Universiteit van Bar-Ilan, die co-auteur was van de studie met Martine Seemann, van de Universiteit van Mainz, Duitsland en Dr. Tomer Schmidt-Barad, van de School of Business Administration aan de Bar-Ilan University en de Afdeling Gedragswetenschappen van het Peres Academic Center.
De onderzoekers zeggen dat het herkennen van de dynamiek tussen sociaal gerelateerde behoeften en de ervaring om alleen te zijn bij mensen met een relatief lage emotionele stabiliteit, kan helpen interventies te creëren die gericht zijn op het verbeteren van hun sociale aanpassing en het verbeteren van hun welzijn zowel alleen als met anderen.
Bron: Universiteit van Bar-Ilan