Gayla Benefield deed gewoon haar werk – totdat ze een vreselijk geheim over haar geboorteplaats ontdekte, wat betekende dat het sterftecijfer 80 keer hoger was dan waar dan ook in de VS.
Maar toen ze mensen erover probeerde te vertellen, ontdekte ze een nog schokkender waarheid : Mensen wilden het niet weten.
In een lezing die deels geschiedenisles is, deels call-to-action, demonstreert Margaret Heffernan het gevaar van “opzettelijke blindheid” en prijst ze gewone mensen zoals Benefield die bereid zijn hun stem te laten horen.
Gayla Benefield van Libby sterft aan een longziekte veroorzaakt door het inademen van asbestvezels. Net als haar vader, moeder en man. Net als vier van haar vijf kinderen.
Maar toen ze voor het eerst haar bezorgdheid uitte dat de vermiculietmijn van W. R. Grace and Company die verantwoordelijk was voor een groot deel van het levensonderhoud van de stad in het noordwesten van Montana, haar inwoners doodde, werd haar bezorgdheid met woede en ontkenning beantwoord.
https://nbcmontana.com/news/local/benefield-pushed-for-justice-for-libby-asbestos-victims
Een reeks verhalen in het Daily Inter Lake, dat Noordwest-Montana bedient en die aanvankelijk het verhaal over de wijdverbreide asbestverontreiniging van de stad Libby, Mont., in 1999 bracht, bevat een reeks verhalen over de stad. De uitgave is gerelateerd aan een recente bijeenkomst in stadhuisstijl, georganiseerd door de Universiteit van Montana, die opheldering wil krijgen van de Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) over hoeveel toxiciteit er nog in de stad is.
http://www.mymeso.org/tags/gayla-benefield/