CHICAGO – Voor het eerst heeft een nieuwe studie vergrote perivasculaire ruimtes in de hersenen van migrainepatiënten geïdentificeerd. De resultaten van het onderzoek werden gepresenteerd op de jaarlijkse bijeenkomst van de Radiological Society of North America (RSNA).
“Bij mensen met chronische en episodische migraine zonder aura zijn er significante veranderingen in de perivasculaire ruimten van een hersengebied dat het centrum semiovale wordt genoemd”, zegt co-auteur Wilson Xu, MD-kandidaat aan de Keck School of Medicine van de Universiteit van Zuid-Californië in Los Angeles. “Deze veranderingen zijn nog nooit eerder gemeld.”
Migraine is een veel voorkomende vaak slopende aandoening die gepaard gaat met ernstige terugkerende hoofdpijn. Migraine kan ook misselijkheid, zwakte en lichtgevoeligheid veroorzaken. Volgens de American Migraine Foundation hebben meer dan 37 miljoen mensen in de VS last van migraine en lijden tot 148 miljoen mensen wereldwijd aan chronische migraine.
Perivasculaire ruimtes zijn met vloeistof gevulde ruimtes rond bloedvaten in de hersenen. Ze bevinden zich meestal in de basale ganglia en de witte stof van de grote hersenen en langs het optisch kanaal. Perivasculaire ruimten worden beïnvloed door verschillende factoren, waaronder afwijkingen aan de bloed-hersen barrière en ontstekingen. Vergrote perivasculaire ruimtes kunnen een signaal zijn van een onderliggende ziekte van de kleine bloedvaten.
“Perivasculaire ruimtes maken deel uit van een vloeistof opruiming systeem in de hersenen,” zei Xu. “Door te bestuderen hoe ze bijdragen aan migraine, kunnen we de complexiteit van migraine beter begrijpen.”
Xu en collega’s probeerden het verband tussen migraine en vergrote perivasculaire ruimtes te bepalen.
De onderzoekers gebruikten ultra-high-field 7T MRI om structurele microvasculaire veranderingen in verschillende soorten migraine te vergelijken.
“Voor zover wij weten is dit de eerste studie waarbij MRI met ultrahoge resolutie wordt gebruikt om micro vasculaire veranderingen in de hersenen als gevolg van migraine te bestuderen, met name in perivasculaire ruimtes,” zei Xu. “Omdat 7T MRI beelden van de hersenen kan maken met een veel hogere resolutie en betere kwaliteit dan andere MRI-types, kan het worden gebruikt om veel kleinere veranderingen aan te tonen die optreden in hersenweefsel na een migraineaanval.”
Onder de deelnemers aan de studie waren 10 met chronische migraine, 10 met episodische migraine zonder aura en vijf gezonde controles van dezelfde leeftijd. Alle patiënten waren tussen de 25 en 60 jaar oud. Patiënten met openlijke cognitieve stoornissen, hersentumoren, voorafgaande intracraniële chirurgie, MRI-contra-indicaties en claustrofobie werden uitgesloten van het onderzoek.
De onderzoekers berekenden vergrootte perivasculaire ruimtes in het centrum semiovale (centrale gebied van witte stof) en basale ganglia-gebieden van de hersenen. Hyperintensiteiten van witte stof laesies die “oplichten” op MRI – werden gemeten met behulp van de Fazekas schaal. Cerebrale microbloedingen werden beoordeeld met de anatomische beoordelingsschaal voor micro bloedingen. De onderzoekers verzamelden ook klinische gegevens zoals de duur en ernst van de ziekte, symptomen op het moment van scannen, aanwezigheid van aura en hoofdpijn aan de zijkant.
Statistische analyse onthulde dat het aantal vergrote perivasculaire ruimtes in het centrum semiovale significant hoger was bij patiënten met migraine in vergelijking met gezonde controles. Bovendien correleerde de vergrote hoeveelheid perivasculaire ruimte in het centrum semiovale met de ernst van de hyperintensiteit van de diepe witte stof bij migrainepatiënten.
“Wij bestudeerden chronische migraine en episodische migraine zonder aura en ontdekten dat voor beide soorten migraine de perivasculaire ruimtes groter waren in het centrum semiovale,” zei Xu. “Hoewel we geen significante veranderingen vonden in de ernst van witte stof laesies bij patiënten met en zonder migraine, waren deze witte stof laesies significant gekoppeld aan de aanwezigheid van vergrote perivasculaire ruimtes. Dit suggereert dat veranderingen in perivasculaire ruimtes kunnen leiden tot toekomstige ontwikkeling van meer witte stof laesies.”
De onderzoekers veronderstellen dat significante verschillen in de perivasculaire ruimten bij patiënten met migraine in vergelijking met de gezonde controles kunnen wijzen op glymfatische verstoring in de hersenen. Het glymfatisch systeem is een afval verwijdering systeem dat perivasculaire kanalen gebruikt om oplosbare eiwitten en metabolieten uit het centrale zenuwstelsel te verwijderen.
Het is echter onbekend of dergelijke veranderingen de ontwikkeling van migraine beïnvloeden of het gevolg zijn van migraine.
Voortgezet onderzoek met grotere populaties en longitudinale follow-up zal de relatie tussen structurele veranderingen en de ontwikkeling en het type van migraine beter kunnen vaststellen.
“De resultaten van onze studie kunnen toekomstige, grootschaligere studies helpen inspireren om verder te onderzoeken hoe veranderingen in de microscopisch kleine vaten en bloedtoevoer van de hersenen bijdragen aan verschillende soorten migraine,” zei Xu. “Uiteindelijk kan dit ons helpen nieuwe, gepersonaliseerde manieren te ontwikkelen om migraine te diagnosticeren en te behandelen.”
Co-auteurs zijn Brendon Chou, Giuseppe Barisano, Raymond Huang, Soniya Pinto, M.D., Daniel Chang Phung, M.D., Soma Sahai-Srivastava, Alexander Lerner, M.D., en Nasim Sheikh Bahaei, M.D., FRCR.
RSNA is een vereniging van radiologen, stralingsoncologen, medisch fysici en aanverwante wetenschappers die uitmuntendheid in patiëntenzorg en gezondheidszorg bevorderen door middel van onderwijs, onderzoek en technologische innovatie. De vereniging is gevestigd in Oak Brook, Illinois. (RSNA.org)
Vertaling: Andre Teirlinck