We kennen allemaal dat moment waarop we in de auto zitten, op een concert of zelfs zittend op de bank en één van onze favoriete liedjes wordt gespeeld. Het zijn die fragmenten die je systeem overspoelen met plezierige emoties, vreugdevolle herinneringen, je haren doen rijzen en zelfs een rilling of “chill” langs je ruggengraat sturen. Ongeveer de helft van mensen krijgen koude rillingen als ze naar muziek luisteren. Franse neurowetenschappers hebben nu EEG gebruikt om koude rillingen aan meerdere hersenregio’s te koppelen die betrokken zijn bij het activeren van beloning en genot. De resultaten zijn gepubliceerd in Frontiers in Neuroscience.
Thibault Chabin en collega’s van de Université de BourgogneFranche-Comté in Besançon scanden de hersenen van 18 Fransen die regelmatig koude rillingen ervaren bij het luisteren naar hun favoriete muziek. In een vragenlijst werd hen gevraagd aan te geven wanneer ze koude rillingen ervoeren, en hun mate van genoegen te beoordelen.
“Deelnemers aan ons onderzoek konden precies de “chill producerende” momenten in de nummers aangeven, maar de meeste muzikale rillingen deden zich voor in verschillende delen van de fragmenten en niet alleen op de voorspelde momenten,” zegt Chabin.
Toen de deelnemers een koude rilling ervoeren, zag Chabin specifiek
elektrische activiteit in de orbitofrontale cortex (een regio die betrokken is bij emotionele verwerking), het aanvullende motorgebied (een midden hersengebied betrokken bij bewegingscontrole) en de rechter temporale kwab (een regio op de rechterkant van de hersenen betrokken bij auditieve verwerking en muzikale waardering). Deze regio’s werken samen om muziek te verwerken, activeren de beloningssystemen van de hersenen, en geven dopamine af – een “feel-good” hormoon en neurotransmitter. Gecombineerd met de plezierige verwachting van uw favoriete deel van het nummer, zorgt dit voor de tintelende kilte die je ervaart – een fysiologische reactie waarvan wordt gedacht dat deze een grotere corticale connectiviteit aangeeft.
“Dat we dit fenomeen met EEG kunnen meten, brengt mogelijkheden voor studie in andere contexten, in scenario’s die natuurlijker zijn en binnen groepen,” merkt Chabin op.” Dit geeft perspectief voor verder onderzoek naar muzikale emotie. ”
EEG is een niet invasieve, zeer nauwkeurige techniek die scant op
elektrische stromen veroorzaakt door hersenactiviteit met behulp van sensoren die geplaatst worden aan het oppervlak van de hoofdhuid. Bij het ervaren van muzikale koude rillingen, verhogen of verlagen frequentie elektrische signalen genaamd “theta-activiteit” – een soort activiteit geassocieerd met succesvolle geheugenprestaties in de context van hoge beloningen en muzikale waardering – in de hersengebieden die betrokken zijn bij muzikale verwerking.
“In tegenstelling tot zware neuro imaging technieken zoals PET-scan of fMRI, kan klassieke EEG buiten het laboratorium toegepast worden”, zegt Chabin.” Het meest intrigerende is dat muziek geen biologisch voordeel lijkt te hebben voor ons. De implicatie van dopamine en van het beloningssysteem bij het verwerken van muzikaal genot suggereert een voorouderlijke functie voor muziek.”
Deze voorouderlijke functie kan liggen in de periode waarin we anticiperen op het “chill-inducing” deel van de muziek. Terwijl we wachten, zijn onze hersenen bezig de toekomst te voorspellen en dopamine af te geven. Evolutionair gezien is het kunnen voorspellen wat er daarna zal gebeuren essentieel om te overleven.
Waarom zouden we koude rillingen blijven bestuderen?
“We willen meten hoe cerebrale en fysiologische activiteiten verlopen wanneer meerdere deelnemers samen zijn in natuurlijke, sociale muziek omgevingen,” zegt Chabin. “Muzikaal genot is een heel interessant fenomeen dat verdient om verder onderzocht te worden, om te begrijpen waarom muziek beloont en waarom muziek essentieel is in mensenlevens. ”
Hoe het onderzoek is uitgevoerd:
De studie werd uitgevoerd bij 18 gezonde deelnemers – 11 vrouwen en 7 mannen. De deelnemers werden geworven via posters op de campus en in het Universitair Ziekenhuis. Ze hadden een gemiddelde leeftijd van 40 jaar, waren gevoelig voor muzikale beloning en ervoeren vaak koude rillingen. Ze hadden een reeks muzikale vaardigheden.
Een EEG-scan met hoge dichtheid werd uitgevoerd terwijl de deelnemers 15 minuten luisterden van fragmenten van 90 s van hun meest gegeerde muziekstukken. Terwijl ze luisterden werd de deelnemers gevraagd om hun subjectieve voldoening te beoordelen en aan te geven wanneer ze “koude rillingen” voelden. In totaal werden 305 koude rillingen gerapporteerd, elk met een gemiddelde duur van 8,75 s. Deze bevindingen impliceerden verhoogde hersenactiviteit in regio’s die voorheen verband hielden met muzikaal genot in PET- en fMRI-onderzoeken.
Vertaling persbericht Andre Teirlinck