Dit blijkt uit een overzichtsartikel dat vandaag is gepubliceerd in het European Journal of Preventive Cardiology, een tijdschrift van de European Society of Cardiologie (ESC).
Het document somt de bestaande kennis op over screening, bewaking en risicobeheer in gevaarlijke banen – gedefinieerd als die waarbij hart- en vaatziekten de veiligheid van de werknemer en/of anderen kunnen beïnvloeden en de werkgever de plicht heeft om deze risico’s te beheersen. Naast hulpverleners zijn gevaarlijke beroepen onder meer bus- en vrachtwagenchauffeurs, piloten, vliegtuigbemanning en astronauten.
Maar het artikel benadrukt dat “het gebrek aan consensus of hedendaags bewijs er doorgaans toe leidt dat beslissingen worden genomen op basis van de mening van deskundigen. Dit kan leiden tot een gebrek aan consistentie in de klinische besluitvorming, wat steeds meer op de proef wordt gesteld, zowel door werknemers als werkgevers.”
De auteurs zeiden dat er meer onderzoek nodig was om de optimale balans te bepalen tussen de bescherming van werknemers en het publiek en tegelijkertijd vals-positieve resultaten te vermijden die de loopbaan beëindigen.
Voor brandweerlieden is hart- en vaatziekten de meest voorkomende doodsoorzaak tijdens het werk, een trend die de afgelopen twee decennia is toegenomen. Hartaanvallen en plotselinge hartdood zijn verantwoordelijk voor 45% van de sterfgevallen onder brandweerlieden tijdens actieve dienst en treden voornamelijk op tijdens brandbestrijdingsactiviteiten.
Review-auteur Dr. Iain T. Parsons van het Royal Centre for Defence Medicine, Birmingham, VK zei: “Als we het voorbeeld van brandweerlieden nemen, weten we dat het blussen van brand wordt geassocieerd met plotselinge hartdood door coronaire hartziekte. Momenteel onderzoeken brandweerlieden de cardiovasculaire conditie, maar de tests verschillen sterk per land.”
“In beroepen met een hoog risico is het heel gebruikelijk om een minimale fysieke fitheidsnorm toe te passen,” vervolgde hij. “Normen van fysieke fitheid en kracht hebben twee duidelijke voordelen. Ten eerste, ervoor zorgen dat werknemers de belangrijkste fysieke taken kunnen uitvoeren die in hun functie vereist zijn. En ten tweede dat het niet bereiken van bepaalde fysieke fitheidsdrempels niet-gediagnosticeerde gezondheidsproblemen blootlegt (met name in de cardiopulmonale en musculoskeletale systemen) die gepaard zouden gaan met een sterk verhoogd risico voor het getroffen individu, hun collega’s of leden van het publiek.
“Echter, optimale screening of periodiek onderzoek moet worden ondersteund door bewijs, en dit ontbreekt momenteel”, zei Dr. Parsons. “Verder onderzoek is nodig naar wanneer fitness moet worden beoordeeld, welke aanvullende maatregelen de morbiditeit of mortaliteit kunnen verminderen (bijv. elektrocardiogram of risicoscore) en wat de nadelen zijn van het implementeren van deze maatregelen, bijv. in termen van kosten, valse positieven en het verlies van personeel.”
Wat piloten betreft, is er een gebrek aan standaardisatie rond de vergunningsvereisten om de luchtveiligheid te waarborgen. “Ondanks recente pogingen om standaarden te verenigen om de consensus bij de beoordeling van cardiovasculaire risico’s te verbeteren, bestaan er verschillende benaderingen om het risico van een piloot op [cardiovasculaire] gebeurtenissen te evalueren”, aldus de krant. “Vereisten om medische aandoeningen aan autoriteiten te melden zijn ook variabel in regelgevende jurisdicties.”
Wat astronauten betreft, voorspelden de auteurs dat met de komst van commerciële ruimtevaart en ruimtetoerisme, het beroepsmatige beheer van astronauten waarschijnlijk zal toenemen. Dr. Parsons zei: “Het kan zijn dat gekwalificeerde astronauten die ‘missieverantwoordelijk’ zijn voor ruimtetoeristen een meer robuuste screening nodig zullen hebben, aangezien een cardiale gebeurtenis in een met verantwoordelijkheid voor relatieve leken zelfs nog rampzaliger kan zijn. Dit zou echter afhankelijk zijn van het voertuig en de geplande reis en van de mate van automatisering. Ik zou verwachten dat toekomstige veiligheidsmodellen gebaseerd zouden zijn op de luchtvaartvoorrang met dubbel gekwalificeerde astronauten die per missie vereist zijn.”
De auteurs riepen op tot samenwerking tussen werkgevers, regelgevende instanties en medische verenigingen om transparante criteria voor beroepsscreening te bieden die een evenwicht bieden tussen individuele gezondheid, patiëntenrechten en openbare veiligheid.
Dr. Parsons zei: “De meest dringende behoefte is om maatschappelijke standaardisatie te bereiken voor het screenen en risicobeheer van werknemers, en om de mogelijkheid te bieden om preventieve zorg te bieden om mensen aan het werk te houden. Bovendien is het meeste onderzoek op dit gebied bij mannen uitgevoerd. Aangezien vrouwen steeds vaker gevaarlijke rollen op zich nemen, is het van cruciaal belang dat onderzoeken onderzoeken hoe hun cardiovasculaire risico het beste kunnen worden beoordeeld en gecontroleerd en uiteindelijk gevaarlijke gezondheidsproblemen kunnen worden voorkomen.”