De druk waaronder huisartsen werken, is in verband gebracht met het toenemende voorschrijven van breedspectrumantibiotica in Engeland door gezondheidseconomen van de Universiteit van Manchester en de Universiteit van Zuid-Denemarken. De associatie, zegt het team, betekent dat druk op huisartsen zou kunnen bijdragen aan antimicrobiële resistentie.
Huisartsen kiezen er soms voor om breedspectrumantibiotica vaker voor te schrijven dan smalspectrumantibiotica om tijdrovend microbiologisch onderzoek en discussies met patiënten die een snelle behandeling prefereren te voorkomen. Het is echter waarschijnlijker dat breedspectrumantibiotica leiden tot antimicrobiële resistentie bij de bevolking.
Hun studie, gepubliceerd in Medical Decision Making en geleid door dr. Thomas Allen van de Universiteit van Manchester en dr. Anne Sophie Oxholm van de Universiteit van Zuid-Denemarken, werd gefinancierd door de Novo Nordisk Foundation Grant NNF18OC0033978 en door Læge Sofus Carl Emil Friis og Hustru Olga Doris Friis’ Legat.
Het is al lang bekend dat veel huisartsen onder druk werken: een vergrijzende patiëntenpopulatie heeft complexere zorgbehoeften waardoor de vraag naar zorg toeneemt. De druk op huisartsen is over het algemeen hoog. Zo steeg tussen 2010 en 2017 het percentage huisartsen dat hoge of aanzienlijke druk van de vraag van patiënten rapporteerde van 65% naar 84%.
Ook is er brede overeenstemming dat huisartsen steeds meer moeite hebben om collega’s te behouden en te werven. Tussen 2015 en 2017 steeg het aandeel huisartsen dat meldde dat hun praktijk actief huisartsen rekruteerde van 41% naar 46%.
Hoewel het algemeen voorschrijven van breedspectrumantibiotica in Engeland laag is in vergelijking met andere landen, kunnen huisartsen die steeds meer onder druk staan er toch voor kiezen om een groter aandeel breedspectrumantibiotica voor te schrijven om middelen vrij te maken, stellen zij.
Het team gebruikte The National GP Worklife Survey, een longitudinaal onderzoek naar de zelfgerapporteerde druk van Engelse huisartsen van 2010 tot 2017. Ze koppelen dit aan Engelse administratieve gegevens op praktijkniveau over de voorschrijfbeslissingen van huisartsen. Zes bronnen van druk werden onderzocht: verhoogde eisen van patiënten; niet genoeg tijd hebben om het werk te doen; Onvoldoende middelen; lange werkuren; papierwerk; en pogingen om meer huisartsen te werven.
Het team gebruikte statistische modellering en ontdekte dat verschillende bronnen van druk worden geassocieerd met verschillende verhogingen van het percentage voorgeschreven breedspectrumantibiotica. De grootste stijging hangt samen met de druk van de toegenomen vraag van patiënten, die gepaard ging met een stijging van 14% van het percentage voorgeschreven breedspectrumantibiotica.
Toen ze alle onderzochte bronnen van druk op Engelse huisartsen doornamen, lieten ze zien dat het percentage voorgeschreven breedspectrumantibiotica met 6,4% toeneemt naarmate de druk toeneemt. Dr. Allen zei: “Onze bevindingen tonen aan dat huisartsen die een verhoogde druk ervaren, vooral door de toegenomen vraag van patiënten en wanneer ze nieuwe collega’s proberen te werven, hun aandeel in het voorschrijven van breedspectrumantibiotica verhogen.
“Tot dit onderzoek was er weinig bewijs over de gevolgen van druk op de besluitvorming van artsen. “Dus onze bevinding dat toenemende druk kan bijdragen aan antimicrobiële resistentie, een van de grootste bedreigingen voor de menselijke gezondheid en de samenleving, is zorgwekkend.”
Dr. Oxholm voegde toe: “Beleidsmakers moeten rekening houden met deze gevolgen bij het evalueren van bestaand beleid en bij het introduceren van nieuw beleid dat van invloed is op de werkdruk van artsen.”
“Een manier om deze gevolgen aan te pakken zou kunnen zijn om beleid te ontwikkelen dat de druk op huisartsen vermindert. Een andere mogelijke manier zou kunnen zijn om zowel patiënten als artsen voor te lichten of te herinneren aan de voordelen van het kiezen van de sociaal optimale behandeling, bijvoorbeeld door middel van voorlichtingscampagnes.”
“Over het algemeen kunnen andere manieren om medische besluitvorming te beïnvloeden zijn door nieuwe regelgeving af te dwingen, klinische richtlijnen bij te werken of stimuleringsregelingen in te voeren.”
www.manchester.ac.uk