Een nieuwe IU-studie die de effecten van lage ontwikkelingsloodblootstelling bij muizen onderzoekt, zou kunnen verklaren waarom sommige mensen die afhankelijk zijn van alcohol weer gaan gebruiken.
De studie, gepubliceerd in Neuropharmacology, onderzocht of blootstelling aan ontwikkelingslood de neiging tot terugval naar alcoholgebruik bij muizen kan vergroten. De onderzoekers keken ook naar de effecten op de expressie van synaptische en niet-synaptische glutamaattransporters – regulatoren van hersenmotivatie en versterkende circuits – in hersenregio’s die verband houden met drugsverslaving.
“Onze gegevens bij muizen suggereren dat een lage blootstelling aan lood in het vroege leven niet per se leidt tot de ontwikkeling van een alcoholgebruiksstoornis bij volwassenen”, zegt Stephen Boehm, professor in de afdeling Psychologie van IUPUI. “Het verandert echter de hersencircuits op zo’n manier dat als er eenmaal een afhankelijkheid is ontstaan, het moeilijker wordt om niet meer terug te keren naar alcohol.”
Hoewel er pogingen zijn ondernomen om de milieublootstelling aan lood te verminderen en loodvergiftiging te voorkomen, zei Boehm dat blootstelling nog steeds bestaat en ernstige schade en aanzienlijke gezondheidsproblemen kan veroorzaken, zelfs bij lage niveaus. Studies van volwassenen met een voorgeschiedenis van blootstelling aan lood in de kindertijd hebben consistent cognitieve stoornissen aangetoond die verband houden met aanhoudende glutamaatsignalering.
Boehm en zijn team onderzochten of blootstelling aan ontwikkelingslood de motivatie om alcohol te consumeren verhoogde door muizen te testen in een zelftoedieningsparadigma voor alcohol.
De studie suggereert dat een lage blootstelling aan lood voor mensen tijdens de kindertijd en adolescentie – zo laag dat kinderen die opgroeien in oude industriesteden kunnen worden blootgesteld door alleen maar vuil in te ademen tijdens het spelen – voldoende kan zijn om terugval naar alcoholgebruik bij volwassenen die worstelen te vergroten met een alcoholgebruiksstoornis.
Hun studie suggereert ook dat verminderde expressie van eiwitten die verantwoordelijk zijn voor het opnemen van de neurotransmitter glutamaat in het dorsolaterale striatum – een hersengebied waarvan wordt aangenomen dat het betrokken is bij de ontwikkeling van compulsief medicijngebruik – in verband kan worden gebracht met dit effect. Glutamaat is een belangrijke speler bij de uitvoerende controle van de dorsolaterale striatale functie. Een disfunctie in de glutamaatsignalering kan dus heel goed gevolgen hebben voor de ontwikkeling van dwangmatig drinken (kenmerkend voor personen met een alcoholgebruiksstoornis).
Boehm zei dat toekomstig werk nodig is, maar het huidige project toont de noodzaak aan van aanvullend beleid rond blootstelling aan lood in het milieu.
“Deze studie geeft ons niet alleen meer inzicht in verslaving en de hersenen, maar het zou ook kunnen leiden tot een roep om beleidswijzigingen rond blootstelling aan lood die kunnen helpen om onze kinderen veilig te houden.”
Links
- http://newsinfo.iu.edu/
- http://dx.doi.org/10.1016/j.neuropharm.2020.108339
- https://www.leefbewust.com/themas/lood.html
Videos