Geneeskundigen van de Far Eastern Federal University (FEFU) met Russische en Japanse collega’s hebben onderzoek gedaan naar de mechanismen van COVID-19 in het lichaam die verband houden met beschadiging van erytrocyten (rode bloedcellen). Volgens de onderzoekers valt het virus soms ook het rode merg aananvallen. Bij de totstandkoming van nieuwe rode cellen speelt het rode merg een belangrijke rol. Daardoor is het virus niet alleen schadelijk zijn voor de rode bloedcellen in de bloedbaan, maar ook een negatief heeft op de aanmaak van nieuwe erytrocyten. De publicatie zal spoedig verschijnen in het tijdschrift `Archiv EuroMedica`.
De rode bloedcellen zijn in het lichaam verantwoordelijk voor het transport van zuurstof dat zich bindt aan het ijzerrijke eiwit hemoglobine in die cellen. De schade die het virus veroorzaakt leidt dus tot een slechtere distributie van zuurstof dat cruciaal is voor alle lichaamscellen. Een gebrek kan ingrijpende schade veroorzaken aan aan hersenneuronen, bloedvaten en inwendige organen. In de ernstigste gevallen kan meervoudig orgaanfalen optreden en door het zuurstofgebrek kan de patiënt zelfs stikken. Kunstmatige ventilatie helpt daarbij niet omdat de zuurstof in de extra lucht niet wordt getransporteerd en daardoor de bestemming niet bereikt.
Een effectieve therapie in zo’n situatie is het toedienen van erytrocytenmassa in de bloedbaan in combinatie met extra vitamine B12. Hoe beschadigde rode bloedcellen zich precies herstellen, blijft een mysterie voor wetenschappers.
Vroegtijdige afbraak van rode bloedcellen is een van eerste effecten die optreedt na een besmetting met het SARS COV-2-virus. Het proces schaalt langzaam op met verlopen van de tijd. Bij de patiënt ontstaat een ijzersmaak in de mond omdat het vrijgekomen hemoglobine– dat veel ijzer bevat – uit de door het virus verwoeste cellen in het speeksel terechtkomt.
Mensen met een laag hemoglobinegehalte lopen het grootste risico. Een verlaagd hemoglobinegehalte treft men aan bij diverse patiëntgroepen: ouderen, patiënten met hoge bloeddruk, mensen met obesitas en diabetes mellitus, zwangere vrouwen, maar ook bij patiënten met primaire en verworven immunodeficiëntie zoals patiënten met HIV en/of kanker.
“Het virus komt het epitheel binnen, waar het zich vermenigvuldigt, vervolgens dringt het de bloedbaan binnen waar het bepaalde eiwitten begint aan te vallen”, legt onderzoeker Galina Reva uit. “Doelwitten zijn het inwendige epitheel (binnenwand) van het maagdarmkanaal, de longen, het urogenitaal systeem. Een ander doelwit zijn de erytrocyten in de bloedbaan en het rode merg.
De meeste aandacht gaat op dit moment uit naar het ademhalingssysteem en de longen. De onderzoeksgroep is ervan overtuigd dat het rode merg het belangrijkste doelwit van het virus is. In het rode beenmerg beschadigt het virus het endotheel dat normaal gesproken migratie van rijpende cellen naar het bloed reguleert.
Verder treden er vreemde verschijnselen op in de cellen van het immuunsysteem en verstoring megakaryocyten zeer grote cellen in het beenmerg. Er zijn megakaryocyten gevonden in de weefsels van verschillende organen. Normaal worden megakaryocyten bronnen van bloedplaatjes, die verantwoordelijk zijn voor de bloedstolling, maar bij COVID-19 kan zonder enige noodzaak het bloed in de bloedvaten gaan stollen.
Reva stelt dat longfibrose slechts de meest voor de hand liggende manifestatie van COVID-19 is. Het fibroseprobleem wordt veroorzaakt door vrijkomen megakaryocyten die in de bloedbaan worden ‘gegooid’. Dat betekent dat soortgelijke processen als in de longen ook kunnen optreden in andere weefsels. Vooral parenchymale (dichte) organen zijn kwetsbaar zoals longen, lever, milt, nieren, pancreas en de schildklier.
Om een gerichte behandeling en maatregelen te ontwikkelen om mogelijke complicaties na coronavirus 2 te voorkomen, is het noodzakelijk om het mechanisme achter fibrose van het longweefsel, de lever, de nieren en andere organen onder de loep te nemen.
Volgens Galina Reva veroorzaakt COVID2 ook de vernietiging van wit vruchtvlees in de milt waar de aanmaak van immuuncellen zoals T-cellen en B-lymfocyten plaatsvindt. Daardoor is een bijkomende infectie zo gevaarlijk. Het lichaam heeft gewoon niets om terug te vechten. Een patiënt kan alleen overleven door op tijd hoge doses antibiotica toe te dienen. Wanneer de rode bloedcellen beginnen te sterven, is het eigenlijk al te laat, want door een tekort aan zuurstof, begint de persoon te stikken en is nog moeilijker te redden.
Opmerkingen
– Bewerking Dick Schrauwen
– Galina Reva is professor bij de afdeling Fundamentele Geneeskunde van de faculteit `Biomedicine` van de FEFU.
Links
http://dx.doi.org/10.35630/2199-885X/2020/10/3.1
https://www.researchgate.net/profile/Galina_Reva2
Videos