Chemotherapie bij kanker verandert de functie van cellen die hartletsel herstellen, ontdekten onderzoekers van het University of Texas Health Science Center in San Antonio (UT Health San Antonio). Twintig procent van de kinderen die worden behandeld met geneesmiddelen die anthracyclines worden genoemd, krijgt later in het leven last van hartfalen.
Het tijdschrift PLOS ONE publiceerde de resultaten op 22 september tijdens de Childhood Cancer Awareness Month.
“We begrijpen niet helemaal waarom sommige kinderen die worden blootgesteld aan anthracyclinetherapie, deze hartproblemen drie tot vier decennia later ontwikkelen”, zei senior auteur Gregory Aune, MD, PhD, van het Greehey Children’s Cancer Research Institute aan de UT Health. San Antonio.
“De cardiale fibroblast, die fungeert als een soort verzorgende cel in het hart en andere weefsels van het lichaam, is niet goed bestudeerd met betrekking tot dit probleem”, zei dr. Aune, een kinderoncoloog bij de Joe R. en Teresa Lozano Long School of Medicine. “Wij geloven dat schade aan deze cellen kan bijdragen aan de effecten die worden waargenomen bij overlevenden van kanker bij kinderen als ze volwassen worden.”
De groep bestudeert hoe een tumor-suppressorgen genaamd p53, dat genen beschermt tegen schade, de respons van hartfibroblasten op anthracyclines beïnvloedt. In muiscellen zonder p53 die werden blootgesteld aan het medicijn, was de fibroblastfunctie veranderd, zei Dr. Aune.
“Normale fibroblasten hebben het vermogen om te migreren, vermoedelijk om letsel in het hart te helpen herstellen”, zegt Trevi Mancilla, PhD, eerste auteur van het rapport. “Hartfibroblasten behandeld met anthracycline vertonen minder migratie. We hebben niet vastgesteld of dat schadelijk is.”
Dr. Mancilla is een student in het South Texas Medical Scientist Training Program, het MD-PhD dual-degree programma van UT Health San Antonio, en zit ook in de afdeling Cellulaire en Integratieve Fysiologie van de universiteit.
Kinderoncologen geven lagere doses anthracycline-chemotherapie dan toen de medicijnen vier decennia geleden werden geïntroduceerd. Gevallen van hartfalen die acuut door de therapie worden veroorzaakt, zijn nu zeldzaam.
“Hoewel we geen hartfalen of een achteruitgang van de hartfunctie zien, betekent dat niet noodzakelijk dat cellen in het hart niet beschadigd raken”, zei Dr. Aune.
Andere celtypen in het hart zijn onder meer cardiomyocyten, waardoor het hart kan samentrekken; endotheelcellen, die de bloedvaten bekleden; en immuuncellen, die reageren op verwonding of infectie.
Maar het zijn de fibroblasten die de aandacht van het Aune-lab hebben.
“De overkoepelende hypothese die we in het laboratorium hebben, is dat schade aan deze celpopulatie, de cardiale fibroblast, niet onschadelijk is”, zei Dr. Aune. “Deze cellen kunnen hun eigenschappen veranderen door blootstelling aan genbeschadigende stoffen. En theoretisch gezien kan dat in de loop van de tijd een bijdrage leveren aan de late effecten die we zien.”
“Dat zou zich kunnen vertalen in een onvermogen om te reageren op beledigingen zoals hoge bloeddruk of hartaanvallen, omdat fibroblasten zo belangrijk zijn bij het omgaan met letsel”, zei Dr. Mancilla.
Links
https://doi.org/10.1371/journal.pone.0238856
https://www.bhf.org.uk/informationsupport/heart-matters-magazine/medical/chemotherapy
Videos