Volwassenen van middelbare leeftijd in de VS rapporteren over het algemeen aanzienlijk hogere niveaus van eenzaamheid dan hun Europese tegenhangers, mogelijk gedeeltelijk als gevolg van zwakkere familiebanden en grotere inkomensongelijkheid. Dit blijkt uit onderzoek gepubliceerd door de American Psychological Association.
“Eenzaamheid krijgt wereldwijd aandacht als een probleem voor de volksgezondheid, omdat verhoogde eenzaamheid het risico op depressie, aangetaste immuniteit, chronische ziekten en sterfte vergroot”, zegt hoofdauteur Frank Infurna, PhD, universitair hoofddocent psychologie aan de Arizona State University. “Ons onderzoek illustreert dat mensen zich op middelbare leeftijd in sommige landen eenzamer voelen dan in andere. Het werpt ook licht op de redenen waarom dit kan gebeuren en hoe regeringen dit met beter beleid kunnen aanpakken.”
Het onderzoek werd gepubliceerd in het tijdschrift American Psychologist.
Gezien de toegenomen aandacht voor de volksgezondheid in de Verenigde Staten (zoals blijkt uit een advies uit 2023 over de epidemie van eenzaamheid en isolatie) en in het buitenland (landen als het Verenigd Koninkrijk en Japan hebben ministers aangesteld om het probleem aan te pakken), onderzochten de onderzoekers hoe eenzaamheid in de loop van de tijd historisch is veranderd en hoe deze van land tot land verschilt.
Infurna en zijn collega’s onderzochten gegevens uit lopende, nationaal representatieve longitudinale onderzoeken uit de Verenigde Staten en 13 Europese landen, met meer dan 53.000 deelnemers uit drie verschillende generaties (de stille generatie, babyboomers en generatie X). Gegevens werden verzameld van 2002 tot 2020 en bevatten alleen antwoorden die werden gegeven toen deelnemers tussen de 45 en 65 jaar oud waren.
“We concentreerden ons op volwassenen van middelbare leeftijd omdat zij de ruggengraat van de samenleving vormen en empirisch bewijsmateriaal toont aan dat de Amerikaanse midlife gezondheid achterblijft bij andere geïndustrialiseerde landen”, aldus Infurna. “Volwassenen van middelbare leeftijd dragen een groot deel van de lasten van de samenleving door het grootste deel van de beroepsbevolking te vormen, terwijl ze tegelijkertijd de behoeften van jongere en oudere generaties in het gezin ondersteunen.”
Vergeleken met Europese tegenhangers rapporteerden volwassenen in de VS aanzienlijk hogere niveaus van eenzaamheid. Deze ‘eenzaamheidskloof’ werd groter doordat jongere generaties (late babyboomers en generatie X) een grotere eenzaamheid rapporteerden dan oudere generaties (vroege babyboomers en de stille generatie).
Terwijl de VS gedurende de periode dat de gegevens werden verzameld een consistente historische stijging van de eenzaamheid in het middenleven lieten zien, vertoonden sommige Europese landen meer gevarieerde patronen. Engeland en het Middellands Zeegebied lieten bijvoorbeeld een vergelijkbare toename van eenzaamheid zien onder later geboren deelnemers (late babyboomers en generatie X). Continentaal en Noord-Europa lieten over de generaties heen stabiele of zelfs licht dalende niveaus zien.
De studie identificeerde verschillen in culturele normen, sociaal-economische invloeden en sociale vangnetten tussen de VS en andere Europese landen als mogelijke verklaringen voor de eenzaamheidskloof tussen de VS en Europa. Culturele normen in de VS worden vaak gekenmerkt door individualisme, toenemend gebruik van sociale media, afnemende sociale connecties en toenemende politieke polarisatie. De druk waarmee Amerikaanse volwassenen van middelbare leeftijd worden geconfronteerd, wordt ook nog verergerd door een grotere woonmobiliteit, zwakkere familiebanden, toenemende baanonzekerheid en inkomensongelijkheid. Bovendien zijn de sociale vangnetten in de VS vaak minder alomvattend vergeleken met sommige Europese landen op het gebied van gezinsverlof, werkloosheidsbescherming en ondersteuning voor kinderopvang.
“De grensoverschrijdende verschillen die worden waargenomen op het gebied van eenzaamheid op middelbare leeftijd zouden onderzoekers en beleidsmakers moeten waarschuwen voor een beter inzicht in de potentiële grondoorzaken die eenzaamheid kunnen bevorderen en beleidsinstrumenten die dergelijke trends kunnen veranderen of omkeren”, aldus Infurna.
Uit het onderzoek bleek ook dat de eenzaamheid over het algemeen toeneemt in vergelijking met eerdere generaties in zowel de VS als Europa, waarbij de aantallen in Europa slechts iets achterblijven bij die in de Verenigde Staten.
De onderzoekers zeiden dat eenzaamheid als volksgezondheidsprobleem beleidsinterventies vereist die zijn afgestemd op de nationale context en generatie verschuivingen, waaronder het bevorderen van gezins en werk voordelen en het verminderen van inkomensongelijkheid.
Eenzaamheid als mondiaal volksgezondheidsprobleem heeft volgens Infurna de aandacht gevestigd op het belang van het bevorderen van sociale verbindingen. De studie verdedigt de bevordering van sociale vangnetten, door middel van genereus gezins- en werkbeleid, wat de eenzaamheid kan verminderen door de financiële druk en conflicten tussen werk en gezin te verminderen, naast het versterken van de werkzekerheid en de flexibiliteit op de werkplek. Infurna zei dat dergelijke praktijken ook de ongelijkheid op het gebied van gezondheid en gender zouden aanpakken.
“Het Amerikaans algemene adviesrapport, in combinatie met de benoeming door landen van ministers van Eenzaamheid, heeft een helder licht geworpen op het feit dat eenzaamheid een mondiaal volksgezondheidsprobleem is”, zei hij. “In tegenstelling tot dat we het als een epidemie beschouwen – een uitbraak die zich snel verspreidt en veel individuen treft – doen onze bevindingen pijn.
Vertaling: Andre Teirlinck
Bron: American Psychological Association