Eenzaamheid is een grotere risicofactor voor hartaandoeningen bij patiënten met diabetes dan dieet, lichaamsbeweging, roken en depressie, volgens onderzoek gepubliceerd in European Heart Journal, een tijdschrift van de European Society of Cardiology (ESC).
“De kwaliteit van sociaal contact lijkt belangrijker te zijn voor de gezondheid van het hart bij mensen met diabetes dan het aantal afspraken”, zegt professor Lu Qi, auteur van de studie, van de Tulane University School of Public Health and Tropical Medicine, New Orleans, VS. “We moeten het belang van eenzaamheid voor de fysieke en emotionele gezondheid niet onderschatten. Ik zou patiënten met diabetes die zich eenzaam voelen willen aanmoedigen om zich bij een groep aan te sluiten en vrienden te maken met mensen die dezelfde interesses hebben.”
“Eenzaamheid en sociaal isolement komen veel voor in de huidige samenleving en zijn de afgelopen jaren een onderzoeksfocus geworden, vooral gedreven door de COVID-19-pandemie en de voortdurende digitalisering van de samenleving,” stellen Kahl et al. in een begeleidend redactioneel commentaar. Eenzaamheid verwijst naar de kwaliteit van sociale contacten, terwijl isolatie verwijst naar de kwantiteit. Ze voegen eraan toe: “De menselijke soort is van nature sociaal van aard. Mensen hebben niet alleen de aanwezigheid van anderen nodig, maar vertrouwen ook op zinvolle sociale relaties om zich tot gezonde volwassenheid te ontwikkelen. Als individuen streven we ernaar om bij een gezin, een groep gelijken, een gemeenschap te horen. Deze sociale interacties met familie, vrienden, buren of collega’s zijn van het grootste belang voor ons fysiek en mentaal welzijn.”
Patiënten met diabetes lopen een groter risico op hart- en vaatziekten en zijn vaker eenzaam dan hun gezonde leeftijdsgenoten. Eerdere studies hebben aangetoond dat eenzaamheid en sociaal isolement beide verband houden met een grotere kans op hart- en vaatziekten. Deze studie bij patiënten met diabetes onderzocht of patiënten die eenzaam of sociaal geïsoleerd waren, meer kans hadden op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten dan degenen die dat niet waren.
De studie omvatte 18.509 volwassenen van 37 tot 73 jaar uit de UK Biobank met diabetes maar geen cardiovasculaire ziekte bij baseline. Eenzaamheid en isolatie werden beoordeeld met vragenlijsten, waarbij hoog-risico kenmerken elk een punt kregen. Eenzaamheid kenmerken met een hoog risico waren zich eenzaam voelen en nooit of bijna nooit iemand in vertrouwen kunnen nemen, voor een totaalscore van 0 tot 2. Factoren met een hoog risico op sociaal isolement waren alleen wonen, minder dan eens per maand vrienden en familie bezoeken, en minstens één keer per week niet deelnemen aan sociale activiteiten, voor een totaalscore van 0 tot 3.
Ongeveer 61,1%, 29,6% en 9,3% van de deelnemers hadden een eenzaamheid score van respectievelijk 0, 1 of 2, terwijl 44,9%, 41,9% en 13,2% isolatiescores hadden van respectievelijk 0, 1 of >2. De onderzoekers analyseerden het verband tussen eenzaamheid, isolatie en incidentele hart- en vaatziekten na correctie voor factoren die de relaties zouden kunnen beïnvloeden, waaronder geslacht, leeftijd, deprivatie, body mass index (BMI), medicijnen, fysieke activiteit, voeding, alcohol, roken en bloedcontrole. suiker, bloeddruk en cholesterol.
Tijdens een gemiddelde follow-up van 10,7 jaar ontwikkelden 3.247 deelnemers hart- en vaatziekten, waarvan 2.771 een coronaire hartziekte en 701 een beroerte (sommige patiënten hadden beide). Vergeleken met deelnemers met de laagste eenzaamheid score was het risico op hart- en vaatziekten respectievelijk 11% en 26% hoger bij degenen met een score van 1 of 2. Soortgelijke resultaten werden waargenomen voor coronaire hartziekten, maar de associatie met beroerte was niet significant. Sociale isolatiescores waren niet significant gerelateerd aan één van de cardiovasculaire gevolgen.
De onderzoekers beoordeelden ook het relatief belang van eenzaamheid, vergeleken met andere risicofactoren, op de incidentie van hart- en vaatziekten. Eenzaamheid bleek een zwakkere invloed te hebben dan nierfunctie, cholesterol en BMI, maar een sterkere invloed dan depressie, roken, lichamelijke activiteit en voeding.
Professor Qi zei: “Eenzaamheid scoorde hoger als een predisponerende factor voor hart- en vaatziekten dan verschillende levensstijl gewoonten. We ontdekten ook dat voor patiënten met diabetes de gevolgen van fysieke risicofactoren (d.w.z. slecht gecontroleerde bloedsuikerspiegel, hoge bloeddruk, hoog cholesterol, roken en slechte nierfunctie) groter waren bij degenen die eenzaam waren dan bij degenen die dat niet waren.”
Hij concludeerde: “De bevindingen suggereren dat het vragen aan patiënten met diabetes over eenzaamheid onderdeel zou moeten worden van de standaardbeoordeling, met doorverwijzing van de getroffenen naar diensten voor geestelijke gezondheidszorg.”
vertaling persbericht: Andre Teirlinck