Onderzoekers uit Greater Manchester hebben voor het eerst aangetoond dat slecht functionerend gedrag van een type immuuncel verband houdt met specifieke symptomen van long-COVID. Het team was afkomstig van The University of Manchester, Manchester University NHS Foundation Trust (MFT), Northern Care Alliance Foundation Trust (NCA) en het Manchester Biomedical Research Centre (BRC) van het National Institute for Health and Care Research (NIHR).
Normaal functionerende monocyten, gemaakt in het beenmerg, zouden door het bloed naar de longen reizen waar ze het virus omringen en doden en de immuunrespons versterken. Wetenschappers en clinici ontdekten echter dat abnormale migratie van deze cellen bij long-COVID overeenkomt met het meest gemelde symptoom, kortademigheid. Een ander migratieprofiel naast veranderingen in andere functies komt overeen met vermoeidheid.
De unieke handtekeningen van monocyten die subgroepen van long-COVID-patiënten definiëren, onthullen nieuwe wegen die kunnen worden gebruikt voor nieuwe therapeutische mogelijkheden bij long-COVID-patiënten. De studie is vandaag (16/03/23) gepubliceerd in het European Respiratory Journal. De patiënten werden tussen juli 2020 en januari 2021 voor het onderzoek gerekruteerd.
Onder hen waren 71 gehospitaliseerde patiënten met acute COVID-19 en 142 follow-uppatiënten die maanden na ontslag uit het ziekenhuis van COVID-19 naar poliklinieken gingen, in de Manchester University NHS Foundation Trust en de Northern Care Alliance Foundation Trust. Met behulp van bloedmonsters onderzochten ze de belangrijkste migrerende handtekeningen van monocyten bij acute ziekte die aanhield tot herstel tot negen maanden na ontslag uit het ziekenhuis.
De gehospitaliseerde patiënten werden gerangschikt in milde, matige en ernstige ziekte op basis van hun zuurstofbehoefte. Patiënten op acute niet-invasieve beademing, invasieve beademing en opname op de intensive care leidden automatisch tot classificatie van patiënten als ernstig ziek.
Er werden gezonde bloedmonsters verkregen van eerstelijnswerkers van de Universiteit van Manchester en de Manchester University NHS Foundation Trust (MFT) en samen met patiëntenmonsters onderzocht. Tijdens de poliklinische beoordeling ondernamen de patiënten rigoureuze vragenlijsten om te beoordelen of ze meer kortademigheid en/of vermoeidheid hadden, en of dit nieuw was sinds de SARS-Cov-2-infectie.
Unieke monocytenprofielen onderscheidden lange COVID-patiënten met kortademigheid en onopgelost longletsel van patiënten met aanhoudende vermoeidheid en van asymptomatische patiënten. De studie werd gefinancierd door The Wellcome Trust, de Royal Society, The Medical Research Council, The Kennedy Trust for Rheumatology Research, The Lister Institute, BBSRC en UKRI
Dr. Elizabeth Mann, Wellcome Trust/Royal Society Sir Henry Dale Fellow aan het Lydia Becker Institute van de Universiteit van Manchester zei: “Er is nu een schat aan bewijs dat aangeeft dat chronische morbiditeit bij veel COVID-19-patiënten aanhoudt tijdens herstel en zich manifesteert zolang COVID die aanhoudt een wereldwijd probleem voor de volksgezondheid ondanks vaccinatieprogramma’s en mildere stammen van SARS-CoV-2. “Deze slopende symptomen, waaronder extreme vermoeidheid, kortademigheid, myalgie, hersenmist, depressie, fibrotische longziekte en long- en vaatziekten, en we weten nu dat dit vele maanden of zelfs jaren na infectie kan aanhouden.
“Maar de behandelingsopties voor langdurige COVID zijn momenteel beperkt, aangezien de ontwikkeling van gerichte therapeutische strategieën een diepgaand begrip vereist van de onderliggende immunologische pathofysiologie. “Ons werk om een verband te vinden tussen de monocytenfunctie en specifieke langdurige COVID-symptomen kan een belangrijke eerste stap zijn op weg naar mogelijke behandelingen.”