Relatie microplastische vezels voortplantingsveranderingen bij vissen

Blootstelling aan microplastics veroorzaakt cellulaire veranderingen bij vissen en kan  endocriene systemen verstoren.

Een nieuwe studie van VS en Chinese wetenschappers vindt dat chronische blootstelling aan microplastische vezels aneurysma’s, erosie van oppervlaktelagen en andere ernstige schade aan kieuwen veroorzaakt en een verhoging van eiproductie bij vrouwelijke vissen, een teken dat chemicaliën in vezels kunnen fungeren als ontregelaars van hormonen.

De minuscule vezels, die zijn gemaakt van polyester, polypropyleen en andere soorten kunststoffen, worden afgeworpen of afgewassen van synthetisch textiel gebruikt in kleding en andere industriële producten. Eenmaal afgeworpen, komen ze terecht in het afvalwater  en hopen zich op in oceanen, rivieren en meren wereldwijd goed voor meer dan 90% van de microplastic vervuiling op sommige plaatsen.

“Eerdere veldstudies hebben aangetoond dat veel vissen elke dag grote hoeveelheden van deze vezels eten maar beschermende mechanismen in de darmen blijken te hebben die  schade voorkomen”, zegt David E. Hinton, Nicholas, Distinguished Professor of Environmental Quality aan de Duke University.  “Maar als je je studie uitbreidt tot op weefsel- en celniveau, zoals wij deden, worden er wel schadelijke veranderingen waargenomen.”

‘Naast de vezels die vissen eten, passeren nog eens honderden of duizenden microvezels elke dag hun kieuwen, en dat veroorzaakt veel van de schade,” zei Melissa Chernick, onderzoeker in het laboratorium van Hinton aan de Nicholas School of the Environment of  Duke.

Het team publiceerde zijn peer-reviewed bevindingen op 9 maart in het open access blad PLoS ONE.

Vis blootgesteld aan hoge niveaus microvezels in hun aquariumwater gedurende 21 dagen vertoonden aneurysma’s, versmolten membranen en verhoogde slijmproductie in hun kieuwen en significante veranderingen in de epitheelcellen langs hun kieuwen en andere effecten.

‘Er waren ernstige veranderingen en elke verandering kan de ademhaling beïnvloeden,” zei Chernick.  “Als je een vis in het wild bent met kieuwschade en je komt in een zuurstofarme omgeving en wordt achtervolgd door een roofdier, zit je in de problemen. Hetzelfde geldt als je concurreert met andere vissen om hetzelfde voedsel. Alleen al het hebben van deze schade zou ervoor zorgen dat je minder concurrerend bent.”

Hoewel de darm zelf lijkt te worden beschermd tegen vergelijkbare schade, blijkt uit nieuw  onderzoek dat wanneer microplastic vezels zich in de darmen bevinden, ze chemische coatings afgeven die in de bloedbaan van de vis worden opgenomen.

De onderzoekers werken nog steeds aan het identificeren van deze chemicaliën en hun impact, maar een verontrustend effect is al opgemerkt. Vrouwelijke vis blootgesteld aan vezels die polypropyleen bevatten produceerde in de loop van de tijd meer eieren, wat suggereert dat chemicaliën uit de microvezels werken als hormoonontregelaars.

Wereldwijd werden in 2016 bijna zes miljoen ton synthetische vezels zoals polyester of polypropyleen geproduceerd. Dit textiel werpt microvezels af tijdens het wassen of regelmatig gebruik. Eén enkel kledingstuk kan bijna 2.000 microvezels per wasbeurt verliezen, merkte Chernick op, en omdat afvalwaterzuivering niet is uitgerust om dergelijke vezels te verwijderen, ontsnappen ze stroomafwaarts in oppervlaktewateren en hopen zich op in het milieu. Ze kunnen ook in het milieu komen door lozing van afvalwater, afstromend regenwater of atmosferische afzetting.

“Zelfs als ze mijlenver van de oceaan zijn vrijgekomen, kunnen ze hun weg vinden naar beneden. Aldus hebben ze invloed op zowel zoetwater- als mariene organismen,” zei Hinton.

“Microplastische vervuiling is een steeds grotere bedreiging voor het milieu en voor soorten en ecosystemen wereldwijd,” zei Chernick.” Tot nu toe waren de meeste studies voornamelijk gericht op het zoeken naar de aanwezigheid van kunststoffen bij dieren, zonder te identificeren wat de effecten op verschillende weefsels kunnen zijn. Maar dat is precies waar onze studie op wijst in welke richting de wetenschap moet onderzoeken.”

Vertaling: Andre Teirlinck