Foto van ogen voorspelt levensduur bij patiënten met hartfalen

Uit onderzoek gepubliceerd in ESC Heart Failure, een tijdschrift van de European Society of Cardiology (ESC), blijkt dat de grootte van de pupil overlijden en ziekenhuisopname bij patiënten met hartfalen, kan voorspellen.

“Onze resultaten suggereren dat het pupilgebied een nieuwe manier is om hartpatiënten met een verhoogd risico op overlijden of nakende heropname, te detecteren ”, aldus studieauteur Dr. Kohei Nozaki van het Kitasato University Hospital, Kanagawa, Japan. “Dit biedt de mogelijkheid om in te grijpen en de resultaten te verbeteren.”

Wereldwijd leven ongeveer 26 miljoen mensen met hartfalen. Het is een levensbedreigende aandoening waarbij het hart niet genoeg bloed kan rond pompen om aan de behoeften van het lichaam te voldoen. Symptomen zijn onder meer een tekort aan adem, gezwollen ledematen en vermoeidheid. Tot 45% van de patiënten die worden opgenomen met hartfalen overlijden binnen een jaar na de opname en de meerderheid sterft binnen vijf jaar.

“Betere manieren vinden om vast te stellen welke patiënten heropname of overlijden riskeren is cruciaal, ” zei dr. Nozaki.

Eén van de oorzaken van verergering van hartfalen is een gestoorde functie van het autonoom systeem van het lichaam, dat de hartslag, de spijsvertering, ademhaling, enzovoort controleert. Autonome functie wordt doorgaans geëvalueerd door het meten van veranderingen in de hartslag. Deze methode is echter niet effectief bij patiënten met een hartritmestoornis die atriumfibrilleren wordt genoemd en die vaak voorkomt bij mensen met hartfalen.

Het gebied rond de pupil is een andere manier om de autonome functie te beoordelen en wordt gebruikt bij patiënten met de ziekte van Parkinson en diabetes. Deze studie onderzocht of het gebied de prognose zou kunnen voorspellen bij patiënten met hartfalen.

De studie werd uitgevoerd op 870 patiënten die in het ziekenhuis waren opgenomen vanwege een acuut hartfalen tussen 2012 tot 2017. De gemiddelde leeftijd was 67 jaar en 37% waren vrouwen. Het pupiloppervlak werd minstens zeven dagen na ziekenhuisopname in beide ogen gemeten. Voor de test zetten patiënten een veiligheidsbril op, wachtten vijf minuten voordat hun ogen zich aan het donker hadden aangepast, waarna er foto’s van hun ogen werden gemaakt. Zij werden op een standaardtijd getest (tussen 09.00 uur en 12:00) aangezien het autonoom systeem wordt beïnvloed door de tijd van de dag.

De patiënten werden verdeeld in een groep met kleine pupillen en één met grote op basis van of hun meting onder of boven de mediaan (16,6 mm2). Ze werden vervolgens opgevolgd voor overlijden door alle oorzaken (het primair eindpunt) en heropname wegens hartfalen (het secundair eindpunt). Resultaten van beide groepen werden vergeleken.

Over een gemiddelde follow-up van 1,9 jaar stierven 131 patiënten en 328 patiënten werden opnieuw opgenomen vanwege hartfalen. Vergeleken met de grote pupil gebiedsgroep hadden patiënten in de groep met kleine pupillen een significant slechter overlevingspercentage en significant hoger aantal heropnames voor hartfalen.

Na correctie voor andere factoren die de prognose kunnen beïnvloeden, zoals body mass index (BMI) en nierfunctie, vertoonden de patiënten met een klein pupil gebied een 28% lager risico op sterfte door alle oorzaken en een 18% verminderd risico op heropname als gevolg van hartfalen in vergelijking met patiënten met een groot pupilgebied.

Een groot pupiloppervlak was consistent gekoppeld aan een gunstige overleving ongeacht leeftijd, geslacht en de aanwezigheid van een normaal hartritme of atriale fibrillatie.

Dr. Nozaki zei: “ De grootte van het pupilgebied kan snel, gemakkelijk worden vastgesteld en is niet invasief. Onze studie geeft aan dat het dagelijks kan worden gebruikt in de klinische praktijk om prognose te voorspellen bij patiënten met hartfalen, inclusief degenen die ook boezemfibrilleren hebben. Patiënten met een klein pupiloppervlak (bijv. minder dan 16,6 mm2) zouden prioriteit kunnen gegeven worden voor cardiale revalidatie met fysieke activiteit, waarvan men weet de autonome functie te verbeteren. ”

Dr. Nozaki merkte op dat het pupilgebied niet kan worden gebruikt bij patiënten met ernstige retinopathie of andere oogziekten.

Vertaling: A. Teirlinck