De voeding van hommels beïnvloedt hun resistentie tegen pesticiden

De effecten van een algemeen fungicide verschillen afhankelijk van de plant waarop het wordt toegepast.

Hoe vatbaar hommels zijn voor een algemeen fungicide hangt af van de bloeiende planten waarop het wordt toegepast en hoe divers het voedselaanbod is dat voor de insecten beschikbaar is. Monoculturen kunnen de gevoeligheid van insecten voor het fungicide verhogen of hebben in het algemeen negatieve effecten op gezondheid, groei en vruchtbaarheid. Dat blijkt uit het experiment van een onderzoeksteam onder leiding van prof.dr. Alexandra-Maria Klein, leerstoel Natuurbehoud en Landschapsecologie aan de Universiteit van Freiburg, en dr. Dimitry Wintermantel.

Ze hebben hun resultaten gepubliceerd in het huidig nummer van het tijdschrift Science of the Total Environment. Ze kunnen de goedkeuringsprocedures voor pesticiden helpen verbeteren en aanvullende argumenten leveren om diverse bloeiende habitats terug in het landbouwlandschap te brengen om hommels en andere wilde bijen beter bestand te maken tegen pesticiden.

Voor hun zogenaamde semi-veldexperimenten gebruikten de milieuwetenschappers 39 grote vliegkooien waarin Phacelia of boekweit monoculturen of een bloemenmengsel werden gekweekt. In elke kooi plaatsten de onderzoekers een kolonie van de buff-tailed hommel (Bombus terrestris), een wilde bij. De helft van de kooien werd behandeld met een gewoon fungicide dat het actieve ingrediënt azoxystrobin bevatte. Fungiciden zijn pesticiden die worden gebruikt om schimmelinfecties te bestrijden.

“Effecten van het fungicide werden alleen gezien bij Phacelia”, zegt Wintermantel. Hoewel het gebruikte fungicide geclassificeerd is als veilig voor bijen, verminderde hier zowel het lichaamsgewicht van de hommels als de groei van de hele kolonie. “In boekweit presteerden de kolonies over het algemeen slechter, maar het fungicide had hier geen effect”, vult Wintermantel aan. “Alleen in de bloeiende mengeling ontwikkelden de kolonies zich over het algemeen goed en waren er geen effecten veroorzaakt door het fungicide.”

Een voorkeur voor eiwitrijk stuifmeel.

Het stuifmeel van Phacelia en boekweit verschilt enorm. Boekweit pollen hebben een laag eiwitgehalte, wat een reden kan zijn voor de algehele slechte ontwikkeling van de insecten die zich met deze planten voedden, omdat hommels juist voedsel met een hoog eiwitgehalte nodig hebben. Dit wordt geleverd door het stuifmeel van Phacelia, ook wel bekend als “bijenvriend”. Maar waarom het wilde bijen niet beschermt tegen de effecten van fungicide is speculatief, zegt Wintermantel.

Misschien schaadt het fungicide het vermogen van de hommels om stuifmeel te verzamelen dat niet gemakkelijk toegankelijk is of misschien hebben de insecten een combinatie van verschillende voedingsstoffen nodig naast een hoog eiwitgehalte, zoals aangeboden door een bloeiend mengsel, om fungicide resistentie te ontwikkelen. “Er is een hypothese dat een uitgebalanceerd voedingsaanbod bijen helpt om beter om te gaan met pesticiden, omdat ze het voedsel kunnen kiezen dat ze nodig hebben.” De onderzoekers van Freiburg leggen uit dat verder onderzoek nodig is naar de effecten van fungiciden en andere bestrijdingsmiddelen.

Diverse habitats terug in het agrarische landschap.

Volgens Wintermantel zouden de resultaten dan van invloed kunnen zijn op de opzet van proeven in goedkeuringsprocessen voor pesticiden, zoals bij de selectie van geschikte bloeiende planten. “En als verder wordt aangetoond dat een bloeiend mengsel bijdraagt ​​aan resistentie tegen pesticiden bij bijen, moeten we weer meer bloeiende leefgebieden zoals uitgestrekte weilanden en weilanden, bloeipaden en hagen in het agrarische landschap introduceren”, besluit Klein.

Persbericht uni-freiburg.de

Vertaling: Andre Teirlinck