1.0 Inleiding
We weten zo langzamerhand allemaal wat het is te lijden, want je hebt vermoedelijk zelf op vele niveaus in meer of mindere mate leed ondervonden. Je kent zowel je eigen leed als dat van je familie, en ook dat van de wereld als geheel.
Er zijn twee soorten leed. Er is het leed dat je waarneemt als je anderen hun beproevingen, hun lijden ziet ondergaan, en er is leed dat je als individu ervaart als gevolg van je eigen daden. Het is essentieel het verschil tussen deze twee vormen van lijden te begrijpen, want ze zijn niet hetzelfde.
2.0 Vele vormen van lijden
Er zijn vele vormen van lijden. Bij sommige is er duidelijk sprake van pijn en als ik over pijn spreek, dan bedoel ik fysieke, emotionele en spirituele pijn. Geloof me, van deze pijn is de fysieke pijn het beste te verdragen. Waar we dus over praten is dat men uiteindelijk niet zozeer leert om pijn te overwinnen, maar om de pijn te accepteren omdat men de betekenis en de bedoeling ervan inziet.
Het is moeilijk om te gaan met pijn waarvoor geen duidelijke reden is. Als de pijn doel en betekenis heeft, zoals bijvoorbeeld een bevalling, kan men de pijn aanvaarden en zien als iets dat erbijhoort. Omgaan met emotionele en spirituele pijn is heel iets anders. Lichamelijke pijn is iets dat je kunt begrijpen, maar hoe kun je leven met een emotionele pijn, bijvoorbeeld wanneer je man of je vrouw sterft en jij achterblijft vol verdriet over het verlies? En wat te zeggen van spirituele pijn? Veronderstel dat jij op jonge leeftijd aan een hartaanval overlijdt, omdat j́ij je lichaam hebt verwaarloosd door verkeerd voedsel en ongezond leven. Je laat een vrouw met kleine kinderen achter. Vanaf de hoger niveaus van het leven zou je dan zien dat je gezin in grote moeilijkheden leeft, en hoewel je graag zou willen helpen kun je niets doen. Dat zou je spiritueel pijn doen. Dat soort pijn is zeer moeilijk te accepteren, maar het is iets dat wij allen eens onder ogen moeten zien.
Ja, er is pijn op alle niveaus van het leven aangezien er op elk niveau lessen moet worden geleerd. Je bent voortdurend in ontwikkeling en je moet steeds met nieuw kanten van je wezen in het reine komen.
3.0 Al het lijden buiten jezelf zoeken
Veel mensen geloven dat alle lijden buiten henzelf geplaatst kan worden. Ze proberen de verantwoordelijkheid voor hun leed op God, op de regering of op iemand anders te schuiven . Laten we daarom maar eerst eens kijken naar de relatie tussen God en lijden, want als we dit verband begrijpen kunnen we dat ook toepassen op alle minder belangrijke voorbeelden.
Bewust of onbewust wordt vaak de vraag gesteld: ‘Als God een God van Liefde is, hoe kan God het lijden toestaan?’ Het antwoord is dat God het menselijk lijden toestaat, omdat lijden een louteringsproces in de evolutie van de ziel is. Lijden moet niet beschouwd worden als een straf, opgelegd aan een eigenzinnig kind door een dominante ouder. Neen lijden is iets dat zowel individuen als groepen en naties zelf aantrekken! Het is het resultaat van iets dat zij hebben gedaan; van de zaden die zij in dit leven en in vorige levens hebben gezaaid.
Hoewel God dat lijden zou kunnen verlichten, als Hij dat wilde, doet God dat niet omdat ook deze Kracht zich laat leiden door de wetten van het universum, zoals de wet van oorzaak en gevolg en de wet van evenwicht. God kent en weet wat de bedoeling van het lijden is. Hij ziet dat het voor individuen nodig is in het reine te komen met dat wat zij hebben aangetrokken en zichzelf op de hals hebben gehaald.
4.0 Het idee van reïncarnatie
Het is ontzettend moeilijk te begrijpen hoe het lijden als een evolutieproces kan worden beschouwd als jouw bewustzijn van het idee van reïncarnatie – van leven na leven – niet kan accepteren. Want als je maar een leven (christelijke geloofsleer) hebt en daarna voor eeuwig verdwijnt en in dat ene leven ook nog veel en bitter moet lijden, dan zou het leven inderdaad niet rechtvaardig en zinvol zijn. Maar zij die verder op hun pad van evolutie zijn, zijn zich ervan bewust dat je in je fysieke lichaam alles met je meebrengt wat je in andere levens, op andere bestaansniveaus dan het aardse hebt gecreëerd! Je brengt niet alleen je spirituele wijsheid mee, maar ook de ‘verkeerde’ daden uit het verleden. De lessen die je nog niet hebt geleerd; het karma dat je nog moet vereffenen met jezelf en met anderen. Dus ….. je zult gedurende dit leven de lessen naar je toetrekken die je in eerste instantie hebt gekozen om in dit leven te leren, het karma dat je hebt gekozen, af te lossen.
5.0 Jij kiest zelf
Als er een punt is waar de nadruk op gelegd moet worden, dan is het dat het lijden door je zelf is gekozen! Het is niet iets dat door je Schepper als straf is opgelegd. Je hebt zelf gekozen, uit vrije wil, als een les die je moet leren. Als een les die je ziel op dit speciale punt in haar ontwikkeling nodig heeft. Stel je woont nu in Israël en het lijden en de onderlinge conflicten van andere landen en volken ziet, dan moet je je terdege realiseren dat die landen en volken een les leren waar jij niets mee te maken hebt. Want jij bent hier gekomen om een andere les, een ander aspect van je evolutie te leren. Je kunt getuige zijn van het lijden van anderen, maar je moet je er niet mee vereenzelvigen. Leer inzien dat het lijden een deel van hun les is. Natuurlijk kun je blijk geven van medeleven, je kunt misschien hulp bieden als daarom wordt gevraagd, maar er is weinig dat je werkelijk kunt doen om hun lijden, hun lasten, hun beproevingen te verlichten, want dat is iets dat zij individueel moeten oplossen. Misschien kun je in een moment van innerlijke wijsheid de oplossing van hun probleem of antwoord zien, maar je kunt dat antwoord niet opleggen! Zij moeten de oplossing in zichzelf vinden om een eind te maken aan hun lijden.
Het lijkt er misschien op dat ik je vraag hardvochtig te zijn, je ogen te sluiten voor het leed van anderen, maar dat doe ik niet. Natuurlijk mag je daar wel oog voor hebben en ja, je mag wel met hen meeleven, maar laat niet de lessen van andere mensen, het karma van andere volkeren, jouw karma worden. Je kunt natuurlijk die last op je nemen als je daarvoor kiest. Dat is je geboorterecht. Maar is dat het doel van je vermogen om vrije keus te behartigen?
6.0 Onwetendheid
Als individuen zullen we allemaal leed ondervinden. De grondoorzaak van alle lijden is onwetendheid. Lijden is niet nodig, want waar licht is, waar waarheid is, waar liefde van je Schepper aanwezig is, daar kan geen lijden zijn. Lijden kan alleen in de duisternis bestaan. Niet in Licht. Dus wanneer jij denkt te lijden, begrijp dan dat dit komt doordat jij je nog niet hebt verzoend met jezelf. Je bent als het ware nog niet in harmonie met de omgeving waarin jij leeft. Je hebt je ziel, jouw spirituele wijsheid en kennis niet een laten worden met het fysieke evolutionaire pad dat jezelf – ooit eens – hebt gekozen.
Het is niet nodig om te lijden. Op het moment dat je het lijden begrijpt, komt er een einde aan de pijn, zowel fysiek, emotioneel als spiritueel. Het is een moeilijke les om dit te begrijpen, maar het is waar. Je lijdt alleen wanneer jij je vertrouwen verliest in het Goddelijke Plan, in de Perfectie, niet het Allesomvattende Goddelijke Wezen, Universum, waarin jij leeft, weegt en bestaan hebt. Als je dus angst hebt, sta je niet in contact met je Schepper. Op zulke momenten lijd jij.
7.0 Slot
Als je dus in de komende levensjaren je lessen in het leven, sommige pijnlijk andere minder pijnlijk, moet leren, en je denkt dat je leed wordt aangedaan, kijk dan in eerste instantie naar jezelf. Kijk naar dat deel – dat persoonlijkheidsdeel of sub-geestesdeel (Nieuwsbrief ‘De impact van gedachte-transitie: ‘Elementalen’ – April 2023) van je dat lijdt. Lijdt je ziel, of het ego, je persoonlijkheid?
Zelfs Meester Jezus leed aan het kruis. Maar wat was de aard van zijn lijden? Zijn pijn was niet om hemzelf. Het was de wereld die hij op het punt stond te verlaten. De wereld die niets van zijn boodschap en zijn levenswijze wilde weten. Hij die overschaduwd werd door de Christus, die wegkomt en er was om de wereld in te leiden in het Vissentijdperk, werd gekruisigd, en de pijn die hij voelde was het lijden van een hoogontwikkelde ziel voor een minder ontwikkelde aarde. Het was het gevolg van zijn begrip voor dat wat de aarde (nog) zou moeten doormaken. Hij zag wat er op komst was. Dat was de ware aard van zijn lijden.
Als jij als individu pijn lijdt, denk dan aan dit voorbeeld. Denk niet aan jezelf maar aan de aarde, want wanneer de aarde als geheel lijdt, zul jij zeker ook lijden!
Hans Zevenboom