Tijdens het Chinees Nieuwjaar, dat een week duurt, ook wel bekend als het nieuwe maanjaar, ligt het werk stil, sluiten bedrijven en verlaten bijna drie miljard mensen de stad om zich bij hun families op het platteland te voegen voor traditionele bijeenkomsten. De feestdag is de grootste korte termijn onderbreking van menselijke activiteit op aarde en wordt volgens een nieuwe studie in verband gebracht met lagere temperaturen in 31 grote Chinese steden in die periode.
De studie is gepubliceerd in AGU’s Geophysical Research Letters, die korte rapporten met een grote impact publiceert met onmiddellijke implicaties voor alle aard- en ruimtewetenschappen.
Stedelijke infrastructuur houdt meer warmte vast dan natuurlijke landschappen of landbouwgrond, waardoor steden tot 4 graden Celsius (7 graden Fahrenheit) warmer zijn dan omliggende gebieden, een effect dat het stedelijk hitte-eiland wordt genoemd.
Infrastructuur, zoals wegen en trottoirs, absorbeert meer warmte dan gebieden bedekt met gras en bomen. Autorijden, airconditioning, verwarming, bouwactiviteiten en industriële installaties zijn allemaal voorbeelden van menselijke activiteiten die warmte afgeven en ook bijdragen aan hogere temperaturen in steden. Wanneer ze gedurende lange perioden worden volgehouden, kunnen deze activiteiten de opwarming verergeren door het vrijkomen van broeikasgassen.
“Deze studie benadrukt het belang van antropogene warmte genererende activiteiten voor het stadsklimaat, en met name het stedelijk hitte-eiland”, zegt Zihan Liu, aardsysteem wetenschapper en overeenkomstige auteur van deze studie.
De intensiteit van het stedelijke hitte-eiland – het verschil in temperatuur tussen stedelijke gebieden en hun landelijke omgeving – werd bepaald door te kijken naar verschillen in luchttemperaturen op de grond. Met behulp van zowel satellietgegevens als luchttemperatuur gegevens per uur verzameld van meteorologische observatie netwerken op de grond van 2017 tot 2019, ontdekte men dat tijdens het nieuwe jaar de vermindering van menselijke activiteit voldoende was om de gemiddelde stedelijke hitte-eiland intensiteit in 31 steden te verlagen met gemiddeld 33 procent. Dit kwam overeen met een gemiddelde daling van de oppervlaktetemperatuur van de lucht van 0,35 graden Celsius (0,63 graden Fahrenheit) in steden.
De vermindering van de hitte was aanzienlijk minder uitgesproken in de buitenwijken van de steden, wat suggereert dat de meer bevolkte stadscentra grotere schommelingen in de variabiliteit van de hitte-intensiteit ervaren wanneer er veranderingen zijn in menselijke activiteiten.
“Veel mensen verlaten megasteden, zoals Beijing en Shanghai, om naar kleine steden en plattelandsgebieden te reizen voor traditionele familiebijeenkomsten”, zei Liu. “Deze massale menselijke migratie uit grote steden resulteert in abrupt verminderde antropogene warmte genererende activiteiten die een merkbaar effect hebben op het stadsklimaat.”
Volgens Liu levert antropogene warmteafgifte een belangrijke bijdrage aan de opwarming in stedelijke gebieden, en deze studie impliceert dat stedelijke hittebeperking tijdens warmere tijden van het jaar, wanneer mensen het risico lopen door extreme temperaturen, ten goede kan komen aan mensen die in steden in heel China wonen.
In een soortgelijk onderzoek, gepubliceerd in januari 2022 in AGU’s Geophysical Research Letters, ontdekten Liu en zijn collega’s dat de intensiteit van het hitte-eiland in grote steden in heel China daalde als reactie op een vermindering van menselijke activiteiten tijdens de COVID-19-lockdowns – nog een voorbeeld van hoe veranderingen in menselijk gedrag de omgeving kan veranderen.
Vertaling: Andre Teirlinck