Hoe zonne-uitbarstingen de Aarde en Mars vormden

Volgens geoloog en geofysicus Dr. Robert Schoch zijn zonne-uitbarstingen – extreme en explosieve gebeurtenissen op de zon – niet alleen verantwoordelijk voor moderne storingen in technologie, maar hebben zij ook een cruciale rol gespeeld in de ondergang van oude beschavingen en zelfs in de geologische transformatie van Mars.

Wat is een zonne-uitbarsting?

Een zonne-uitbarsting is een verzamelterm voor meerdere gerelateerde verschijnselen die optreden tijdens perioden van hoge zonneactiviteit. Deze omvatten:

  • Zonnevlammen: krachtige uitbarstingen van elektromagnetische straling.

  • Coronaal-massaejecties (CME’s): enorme wolken van geladen plasma die de ruimte in worden geslingerd.

  • Zonneprotongebeurtenissen (SPE’s): snel bewegende deeltjes zoals protonen en elektronen die de atmosfeer van planeten kunnen binnendringen.

  • Elektromagnetische pulsen (EMP’s): ontladingen die elektronische systemen ernstig kunnen beschadigen.

Hoewel dit soort uitbarstingen in het verleden relatief onschuldig waren voor samenlevingen zonder technologie, zouden ze vandaag de dag enorme schade kunnen aanrichten aan elektriciteitsnetwerken, satellieten, communicatie-infrastructuur en zelfs kerncentrales.

De Carrington-gebeurtenis: een historische waarschuwing

In 1859 vond de sterkste gedocumenteerde zonne-uitbarsting plaats, bekend als de Carrington-gebeurtenis. Toen veroorzaakte het geomagnetische stormen die telegraafsystemen verstoorden en zelfs tot branden leidden. Mocht een soortgelijke gebeurtenis zich nu voordoen, zouden wereldwijd elektronische netwerken kunnen uitvallen, met mogelijk miljarden mensen die plotseling zonder elektriciteit komen te zitten.

Zonne-uitbarstingen en het einde van de laatste ijstijd

Dr. Schoch verbindt zonneactiviteit ook aan de dramatische klimaatomslag aan het einde van de laatste ijstijd, circa 9700 v.Chr. Hij stelt dat een krachtige zonne-uitbarsting toen niet alleen gletsjers in recordtijd deed smelten, maar ook aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en stijgende zeespiegels veroorzaakte. Hierdoor zouden vroege, geavanceerde beschavingen zijn weggevaagd, zoals mogelijk ook beschreven in mythen als Atlantis.

Fysiek bewijs voor deze hypothese is volgens Schoch onder andere te vinden in vitrificatie – natuurlijke glasvorming veroorzaakt door extreem hoge temperaturen – die voorkomt op de Gizeh-plateau en in oude bouwwerken in Europa. Deze sporen zouden wijzen op inslagen van plasma-achtige elektrische ontladingen.

Mars: slachtoffer van zonnevuur

Niet alleen de aarde, maar ook Mars zou zwaar getroffen zijn door zonne-uitbarstingen. Schoch betoogt dat de huidige dunne atmosfeer van Mars (bijna geheel bestaand uit CO₂) en het verlies van water mogelijk te verklaren zijn door plasma-inslagen die de atmosfeer letterlijk hebben weggerukt. Bepaalde geologische structuren op Mars – zoals Valles Marineris en Olympus Mons – zouden eerder tekenen van elektrische ontladingen zijn dan van klassieke geologische processen zoals vulkanisme of erosie.

De implicaties voor vandaag

De zon vertoont volgens recente waarnemingen opnieuw verhoogde activiteit. Schoch waarschuwt dat wij als moderne, sterk gedigitaliseerde samenleving bijzonder kwetsbaar zijn voor een nieuwe grote zonne-uitbarsting. Delicate elektronische systemen zijn veel minder bestand tegen elektromagnetische verstoringen dan de technologie uit de 19e eeuw.

Conclusie

Dr. Robert Schoch’s theorieën vormen een brug tussen astronomie, geologie en archeologie. Zijn werk suggereert dat zonne-uitbarstingen niet alleen technologische bedreigingen zijn voor de toekomst, maar ook tot de grootste katalysatoren van verandering in de geschiedenis van onze planeet behoren – en mogelijk ook voor andere planeten in ons zonnestelsel.

Videos