Een grootschalig Iers onderzoek, gepubliceerd in Annals of Family Medicine, heeft vijf belangrijke medicatie-gerelateerde ‘prescribing cascades’ geïdentificeerd bij meer dan een half miljoen ouderen (65+) tussen 2017 en 2020. Bij een prescribing cascade wordt een bijwerking van een medicijn verkeerd geïnterpreteerd als een nieuw medisch probleem, waardoor een tweede medicijn wordt voorgeschreven – met mogelijk vermijdbare schade tot gevolg.
De vijf belangrijkste cascades die risico’s vormen voor ouderen:
Calciumantagonist → Diureticum (plasmiddel)
2,6% kreeg binnen een jaar een diureticum.
1 extra diureticum per 78 gebruikers van calciumantagonisten.
Alfa-1-receptorblokker → Vestibulair sedativum (tegen duizeligheid)
3% kreeg binnen een jaar een sedativum.
1 extra sedativum per 85 gebruikers.
SSRI/SNRI (antidepressiva) → Slaapmiddel
2,5% kreeg binnen een jaar een slaapmiddel.
1 extra slaapmiddel per 115 gebruikers.
Benzodiazepine → Antipsychoticum
3,2% kreeg een antipsychoticum.
1 extra antipsychoticum per 242 gebruikers.
Antipsychoticum → Antiparkinsonmiddel
0,4% kreeg een antiparkinsonmiddel.
1 extra middel per 1.644 gebruikers.
Positief:
Drie cascades lieten juist negatieve verbanden zien, wat suggereert dat artsen sommige cascades bewust vermijden.
Conclusie:
Artsen moeten bij nieuwe symptomen bij ouderen altijd bijwerkingen van bestaande medicatie overwegen. Het herkennen van prescribing cascades en tijdig deprescriben (stoppen van overbodige medicatie) kan het risico op schade en medicatielast aanzienlijk verminderen.
