Vervuiling met microplastic gevonden in algemene bron van grondwater

UNIVERSITY OF ILLINOIS AT URBANA-CHAMPAIGN
CHAMPAIGN,III.

Microplastics vervuilen de oppervlaktewateren van de wereld, echter wetenschapers zijn pas net begonnen om hun aanwezigheid in de grondwatersystemen te onderzoeken. Een nieuwe studie is de eerste om melding te maken van microplastics in gebroken kalksteen aquifers- een grondwaterbron die goed is voor 25 procent van de levering van drinkwater wereldwijd.

De studie identificeerde vezels microplastic, samen met een scala van verontreinigingen met medicijnen en huishoudmiddelen, in twee aquifersystemen in Illinois. De bevindingen zijn gepubliceerd in ‘Groundwater’.

“Plastic in het milieu wordt afgebroken tot microscopisch kleine deeltjes die kunnen eindigen in de darmen en kieuwen van het leven in de zee, zo de dieren blootstellend aan de chemicaliën in het plastic”, aldus John Scott, onderzoeker aan het Illinois Sustainable Technology Center en coauteur van de studie. “Als de plastic deeltjes afbreken, functioneren ze als sponzen die contaminanten en microben opzuigen en uiteindelijk in ons voedsel terecht kunnen komen.“

Grondwater stroomt door de scheuren en holtes in kalksteen en transporteert
soms rioolwater en waterafvoer van wegen, stortplaatsen en landbouwgebieden, naar de aquifers eronder, aldus Scott.

De onderzoekers verzamelden 17 grondwatersamples van putten en bronnen --11 van een in hoge mate gebroken kalksteen aquifer vlakbij het grootstedelijk gebied van St. Louis en 6 van een aquifer met veel kleinere breuken in landelijk noordwest Illinois.

Op één na bevatten alle samples deeltjes microplastic, met een maximum concentratie van 15,2 deeltjes per liter van een bron in de omgeving St. Louis, meldt de studie. Echter, het ontcijferen wat die concentratie inhoudt, is een uitdaging, volgens Scott. Er zijn geen gepubliceerde studies van risicobeoordelingen of regelementen.

De onderzoekers ontdekten echter wel, dat concentraties van hun onderzoeksgebied vergelijkbaar zijn met concentraties in oppervlaktewater, gevonden in de rivieren en beekjes in de omgeving van Chicago, volgens Samuel V. Panno, een Illinois State Geological Survey onderzoeker, en hoofdauteur van de studie.

“Het onderzoek op gebied van dit onderwerp is nog in een beginfase, dus ik ben er niet van overtuigd dat we een kader hebben of een referentie om verwachtingen vast te stellen of grenzen met betrekking tot wat als een hoog of laag niveau wordt beschouwd“, aldus Tim Hoellein, professor Biologie aan de Loyola University Chicago en co-auteur van de studie. “Onze vragen zijn nog steeds basisvragen --hoeveel is er en waar komt het vandaan?”

De onderzoekers identificeerden een variëteit van vervuilingen van huishoud- en verzorgingsproducten samen met de microplastic, een aanwijzing dat de vezels oorspronkelijk zouden kunnen komen van septische systemen van huishoudens.

“Beeld je eens in hoe vele duizenden polyester vezels doordringen in een rioolsysteem door maar één was te doen”, zegt Scott. “Overweeg dan eens de mogelijkheid van die vloeistoffen om door te lekken in de grondwatervoorraad, vooral bij dit soort aquifers waar oppervlakte water zo makkelijk in contact komt met grondwater.”

Er is nog steeds een enorme hoeveelheid werk te doen met betrekking tot dit onderwerp, zegt Scott. Hij voorziet dat vervuiling met microplastic in zowel oppervlakte- als grondwater de komende jaren een probleem zal worden.

“Zelfs als we vandaag ‘cold turkey’ stoppen met plastic, zouden we nog steeds jaren lang met deze problemen dealen, omdat plastic nooit echt weggaat”, aldus Scott. “Er wordt geschat dat er 6,3 miljard ton plastic afval geproduceerd is sinds de jaren 40, en 79 procent daarvan zich nu bevindt op stortplaatsen of in het milieu. Voor mij is het echt een bizar concept dat deze materialen bedoeld zijn voor eenmalig gebruik, maar tegelijkertijd ontworpen zijn om eeuwig voort te bestaan”

Vertaling: Arnoud