Het verschil in hersenconnectiviteit kan het autisme spectrum disorder (autisme spectrum stoornis) verklaren

UAB onderzoekers werken aan het vinden van de biomarkers van autisme voor vroegtijdige diagnose en behandeling.

Onderzoekers van de Universiteit van Alabama te Birmingham hebben een mogelijk mechanisme van menselijke cognitie* geďdentificeerd, dat ten grondslag ligt aan de Autism Spectrum Disorder (ASD).

* Leer- en kenvermogen

De diagnose van ASD wordt nog gebaseerd op gedrag. Psychologen en medische professionals met klinische expertise gebruiken het Autisme Diagnostic Observation Schedule en het Autism Diagnostic Interview om autisme te diagnosticeren – deze twee testen worden als de gouden standaard beschouwd.

Echter, een diagnose stellen kan een langer proces zijn door verschillende factoren, inclusief het gebrek aan middelen en getrainde clinici. Dit vertraagt de diagnose van autisme gemiddeld tot de leeftijd van 5 of 6 jaar.

“Binnen ASD zijn twee belangrijke onderzoeksvragen: Hoe kunnen we de vertraging in het diagnosticeren verkleinen en welke bemiddeling kunnen we het kind geven?” zei Rajesh Kana, Doctor of Philosophy, collega professor Psychologie in het UAB college van Kunst en Wetenschappen. “Onze bevindingen geven allereerst antwoord op de eerste vraag, maar daar deze onderzoeksresultaten vele malen gerepliceerd kunnen worden voor meerdere doeleinden, kunnen ze ook dienen als antwoord op de laatste vraag.

Gebruikmakend van functioneel Mangnetic Rexonance Imaging (MRI) onderzochten postdoctoraal lid Omar Maximo, PH. D. and professor Kana 306 mensen in de leeftijd van 8 tot 39, met 138 personen in de ASD-groep en 168 personen in de typische ontwikkelingsgroep. Ze bekeken functionele connectiviteit, dat betrekking heeft op de synchronisatie van activiteit over verschillende gebieden van de hersenen, op twee soorten netwerk, unimodaal en supramodaal in gebieden van de hersenen onder de cerebrale cortex(hersenschors).

De subcorticale gebieden bevatten structuren, die input ontvangen van en zenden naar de zintuiglijke organen en spelen een grote rol in cognitieve en sociale functies.

“Kijk naar het hersennetwerk als een systeem van met elkaar verbonden snelwegen, die je naar steden brengt – de witte materieverbindingen brengen je naar andere delen van de hersenen.”, zei Maximo . “Unimodale gebieden zijn allereerst betrokken bij de fundamentele, zintuigelijke processen, terwijl supramodale gebieden – een verzameling van meervoudige hersengebieden – gaan over hogere cognitieve processen.

Maximo en Kana bevonden dat er een overconnectiviteit in de unimodale subcortiale verbindingen en onderconnectiviteit in de supramodale verbindingen bij de personen met ASD, vergeleken met de personen uit de ontwikkelingsgroep, wat een relatie suggereert tussen connectiviteit en symptomen van ASD.

Het onderzoek is uniek door de focus op subcortiale hersengebieden. “We proberen de handtekening te vinden van autisme en waarom mensen met ASD bepaalde sociale en gedragssymptomen vertonen”, zei Kana. “Hoe de structuur en functie van de hersenen getroffen zijn kan ons helpen om te begrijpen, waarom ASD patiënten anders zijn.”

Het vinden van biomarkers van ASD, kan fors bijdragen aan vroege herkenning bij personen en het starten met ingrijpen, zoals cognitieve gedragstherapie of het leren van benodigde sociale vaardigheden, ten einde verbindingen tussen zintuigelijke en hogere cognitieve zintuigelijke processen te herstellen.

Vertaling: Loes Vink