Herhaalde anesthesie in de kindertijd verhoogt het angstgedrag bij niet-menselijke primaten

Subtiele gedragsveranderingen die aanhouden na blootstelling aan 3 x sevofluraan

Rhesus-makaken die herhaaldelijk worden blootgesteld aan anesthesie tijdens
de kindertijd, tonen aanhoudend angstgebonden gedrag later in het leven als
reactie op sociale stress, laat een onderzoek van Yerkes National Primate
Research Centre aan Emory University en Icahn School of Medicine op Mount
Sinai zien. De resultaten werden online gepubliceerd op 1 maart door het British Journal
of Anesthesia.

Epidemiologische studies van menselijke kinderen hebben een verband
aangetoond tussen meerdere blootstelling aan anesthesie en leerproblemen. De
oorzaak-en-gevolg relatie is onduidelijk omdat kinderen die een operatie
nodig hebben onderliggende medische problemen kunnen hebben. Ook onderzoek
in andere diermodellen, zoals knaagdieren, heeft aangetoond dat anesthesie
vroeg in het leven kan leiden tot celdood in de hersenen en cognitieve
stoornissen.

In de Yerkes en Mount Sinai-studie wilde het onderzoeksteam bepalen of
niet-chirurgische blootstelling aan sevofluraan, een geïnhaleerd
anestheticum dat gewoonlijk bij kinderen wordt gebruikt, kan leiden tot
cognitieve en gedragsveranderingen in een niet-humaan primaatmodel (NHP).
Een translationeel diermodel voor dit type onderzoek verschaft informatie
voor overweging in de humane klinische populatie.

Onderzoekers stelden rhesusmakaken driemaal gedurende de eerste zes
levensweken bloot aan sevofluraan gedurende vier uur elke keer.
Gedragsreacties van de dieren lieten op een milde stress (een onbekende
mens)zien op een leeftijd van één en twee jaar. In deze situaties vertoonden
dieren die aan anesthesie waren blootgesteld verhoogde gedragingen zoals
krassen, zelfkritiek en zelfverzorging, wat kan worden geïnterpreteerd als
friemelen.

"Dit zijn subtiele gedragsveranderingen die we zien", zegt eerste auteur
Jessica Raper, PhD, onderzoeksmedewerker bij Yerkes National Primate
Research Center. "Er is geen bewijs dat de blootgestelde dieren anders
worden behandeld dan in een normale sociale omgeving, maar een verhoogd
verplaatsingsgedrag vertonen onder een acute stressor.

Zelf-ontroerend gedrag is een coping-strategie voor angst, dus men zou
onze resultaten kunnen interpreteren als een herhalingsmechanisme voor
verhoogde angst bij de apen ".

Raper, andere Yerkes-onderzoekers zoals Mark Baxter, PhD, aan de Mount Sinai
School of Medicine in New York, evalueerden eerder de gedragseffecten van
anesthesieblootstelling op een eerdere leeftijd, evenals effecten op het
visuele herkenningsgeheugen. Het team blijft de effecten van vroegtijdige
anesthesieblootstelling op gedrag op oudere leeftijd beoordelen.

Bij mensenkinderen kunnen veranderingen in angstniveaus van invloed zijn op
het leren op school of testscores, hoewel bestaand bewijsmateriaal niet zo
fijnmazig is. Epidemiologische studies vinden een verhoogde incidentie van
leerstoornissen en ADHD bij kinderen met meer dan één blootstelling vóór de
leeftijd van 3-4 jaar. De apenstudies zijn consistent met deze rapporten en
bieden de mogelijkheid om de mechanismen van anesthesie-geïnduceerde
cognitieve veranderingen te begrijpen, evenals te laten zien dat de effecten
bij de mens ten minste gedeeltelijk kunnen worden veroorzaakt door
anesthesie zelf in plaats van een operatie of een onderliggende aandoening
die vereist is. operatie, zegt Raper.

"Als onze huidige onderzoeken het toenemende bewijs voor neurocognitieve
effecten na blootstelling aan de vroege anesthesie blijven toevoegen, zullen
onze volgende stappen studies omvatten om te bepalen hoe de zich
ontwikkelende hersenen het best kunnen worden beschermd wanneer anesthesie
nodig is", voegt ze eraan toe.

Vertaling: Pieter Tau