Kindermishandeling beinvloedt hersenbedrading
Beschadigde neurale verbindingen zouden de
aanzienlijke en langdurige gevolgen kunnen verklaren van
traumatische ervaringen tijdens de kindertijd
MCGILL UNIVERSITY
Voor het eerst is het onderzoekers gelukt om
veranderingen in de neurale structuren te zien in
specifieke gebieden van de hersenen van mensen die in
hun kindertijd ernstig mishandeld zijn. Problemen als
gevolg van ernstige kindermishandeling zijn verhoogde
risico’s op psychiatrische afwijkingen zoals depressie,
maar ook ernstige vormen van impulsiviteit,
agressiviteit, angst, meer drugsmisbruik en zelfmoord.
Van alle kinderen onder de 15 jaar in de westerse wereld
heeft 5-15% te maken met ernstige, niet-willekeurige
lichamelijke en/of sexuele kindermishandeling.
Onderzoekers van de McGill Group for Suicide Studies,
gevestigd in de Douglas Mental Health University
Institute en de Department Psychiatry van McGill
University, hebben zojuist onderzoeksresultaten
gepubliceerd in het Americal Journal of Psychiatry die
aantonen dat de langdurige effecten van traumatische
ervaringen in de kindertijd, zoals ernstig misbruik, het
gevolg zou kunnen zijn van een beschadigde structuur en
werking van cellen in de cortex singularis anterior. Dit
is een deel van de hersenen die een belangrijke rol
speelt bij de regulering van emoties en stemmingen. De
onderzoekers denken dat deze veranderingen kunnen
bijdragen tot het ontstaan van depressieve afwijkingen
en suicidaal gedrag.
De cruciale isolatie voor zenuwvezels wordt in de
eerste twintig levensjaar opgebouwd
Voor een optimale werking en ordening van het brein
kan het nodig zijn dat elektrische signalen die de
neuronen gebruiken lange afstanden moeten afleggen om
met cellen in andere gebieden te communiceren. De
langere axons van deze soort worden normaliter bedekt
door een vetlaagje: myeline. Myelinebekleding beschermt
de axons en helpt bij een efficientere geleiding van
elektrische signalen. Myeline wordt progressief gevormd
(een proces genaamd myelinisatie), voornamelijk tijdens
de kindertijd, en is volgroeid bij jong volwassenen.
Eerdere studies hebben significante afwijkingen in de
witte stof van de hersenen aangetoond bij mensen die als
kind mishandeld waren. (Witte stof bestaat voornamelijk
uit miljarden gemyeliniseerde, op elkaar gestapelde
zenuwvezels.) Maar, omdat deze observaties gedaan werden
door het bekijken van de hersenen van levende mensen
tijdens een MRI, was het onmogelijk om een helder beeld
te krijgen van de aangetaste witte stofcellen en
moleculen.
Om een duidelijker beeld te krijgen van de
microscopische veranderingen die plaatsvinden in het
brein van volwassenen die te maken hebben gehad met
kindermishandeling, en dankzij de beschikbaarheid van
hersenmonsters van de Douglas-Bell Canada Brain Bank
(waar, naast het hersenmateriaal zelf, veel informatie
is over het leven van hun donoren), konden de
onderzoekers post-mortem hersenmonsters vergelijken van
drie verschillende groepen volwassenen: personen die
zelfmoord pleegden als gevolg van depressiviteit en een
voorgeschiedenis hadden van ernstige kindermishandeling
(27 mensen); depressieve personen die zelfmoord hadden
gepleegd maar geen voorgeschiedenis hadden van
kindermisbruik (25 mensen), en hersenweefsel van een
derde groep personen die niet psychiatrisch ziek waren
en geen voorgeschiedenis van kindermisbruik hadden (26
mensen).
Beschadigde neurale connectiviteit kan de regulatie
van emoties aantasten
De onderzoekers ontdekten dat de dikte van de
myelinebekleding van een aanzienlijk deel van de
zenuwvezels ALLEEN minder was in de hersenen van degenen
die geleden hadden onder kindermishandeling. Ze vonden
ook onderliggende moleculaire veranderingen die
selectief de cellen aantasten die verantwoordelijk zijn
voor het genereren en onderhouden van myeline. Tenslotte
vonden ze een vergroting in diameters van sommige van de
grootste axons in deze groep en ze speculeerden dat
alles bij elkaar deze veranderingen de functionele
koppeling tussen de cortex singularis en de subcorticale
structuren zoals de amygdala en de nucelus accumbens
(hersengebieden voor respectievelijk de emotionele
regulering en beloning en voldoening) kunnen wijzigen en
zorgen voor een veranderde emotionele verwerking bij
mensen die tijdens hun kindertijd mishandeld zijn.
De conclusie van de onderzoekers is dat moeilijkheden
in de kinderjaren een reeks neurale functies kan
ontwrichten in de cortex singularis anterior. En terwijl
ze nog niet weten waar in de hersenen, wanneer tijdens
de ontwikkeling, en hoe op een moleculair niveau deze
gevolgen zodanig zijn dat ze een impact hebben op de
regulering van emoties en gehechtheid, maken ze nu
voorbereidingen voor nader onderzoek om meer inzicht te
krijgen.
Vertaling: Ellen Lam
