UC Riverside onderzoek spitste zich toe op glutamaat, de
belangrijkste neurotransmitter in de hersenen.
UNIVERSITY OF CALIFORNIA - RIVERSIDE.
RIVERSIDE< Calif. - Toxoplasmose gondii, een protozoa parasiet van
ongeveer 5 micron lang, infecteert een derde van de wereldbevolking.
Deze wordt binnen gekregen door ongaar vlees of ongewassen groenten
De parasiet heeft ongeveer 15 - 30 procent van de Amerikaanse
bevolking geïnfecteerd. In Frankrijk en Brazilië is tot 80 procent
van de bevolking geïnfecteerd.
Speciaal gevaarlijk gedurende de zwangerschap.
Infectie in zwangere vrouwen kan ernstige aangeboren gebreken en
zelfs de dood van de foetus veroorzaken. Deze chronische infectie
heeft twee componenten: de eencellige parasiet en de ontsteking van
weefsel wat dit veroorzaakt.
Werkend met muizen (net zoals zoogdieren, een natuurlijke
gastheer voor deze parasiet), meldde een team biomedische
wetenschappers van de University of California, Riverside, in het
blad PLOS Pathogens dat toxoplasmose infectie leidt tot een verstoring
van de neurotransmitters in de hersenen en poneert de stelling dat
het neurologische ziekten de kop laat opsteken in diegene die toch
al voorbestemd waren om zulk een ziekte te krijgen.
Zij merkten op dat toxoplasmose infectie de opmaat is naar een
duidelijke verhoging van glutamaat - de eerste en belangrijkste
neurotransmitter in de hersenen, die signalen tussen neurons
verzorgt. Deze glutamaat verhoging is “extracellulair”. dit betekent
buiten de cellen, en is nauwkeurig gecontroleerd door
gespecialiseerde cellen in het centrale zenuwstelsel (hersenen en
ruggenmerg), genoemd astrocytes. Verhoging van glutamaat is gezien
in traumatisch hersenletsel, als ook in hoge ziekteverwekkende en
neurodegenerende ziekten zoals, epilepsie, M.S. (multiple sclerose)
en amyotrophic laterale sclerose (ALS).
Astrocyten moeten extracellulair glutamaat opruimen, voordat het
op ziekteveroorzakende niveaus komt, en neurons beschadigt.
Dit wordt in eerste instantie bereikt door een glutamaat
transporteur, GLT - 1 genoemd, wiens taak het is om extracellulair
glutamaat te reguleren.
GLT - 1 zuigt het glutamaat, dat uitgestoten wordt door de neurons
op, en verandert het in het veiligere glutamine. Dit kan weer
gebruikt worden door de cellen om energie te regenereren.
“Als een neuron “schiet”, laat het glutamaat los in de ruimte
tussen zichzelf en een dichtstbijzijnde neuron”, legde hoofd
onderzoekster Emma H. Wilson, uit. Zij is een professor, verbonden
aan de Division of Biomedical Sciences in de school voor Medicijnen.
Zij werkt al meer dan 15 jaar aan toxoplasmose. “De dichtstbijzijnde
neuron ontdekt dit glutamaat die op zijn beurt weer de neuron laat
“schieten”. Als het glutamaat niet opgeruimd wordt door GLT - 1, dan
kunnen de neurons niet goed schieten en beginnen ze af te sterven“.
Wilson en haar team ontdekten dat gedurende toxoplasmose infecties,
astrocyten opzwellen en niet in staat zijn om de extracellulaire
concentraties op te ruimen. Tevens wordt het GLT - 1 niet goed
afgeschoten. Dit leidt dan tot een opeenhoping van het glutamaat.
Dit kunnen de neurons niet aan.
“Deze resultaten suggereren, anders dan tot nu toe gedacht dat de
toxoplasmose infectie in plaats van rustig en goedaardig te verlopen,
we op moeten passen voor het potentiële risico aan
normaalneurologische paden en veranderingen in de werking van de
hersens.
Vertaling: Heleen Teunissen
