Onderzoekers vinden dat fructose bijdraagt aan
gewichtstoename, lichamelijke inactiviteit en lichaamsvet
In de afgelopen 40 jaar is fructose, een
koolhydraat afgeleid van groenten en fruit, in opmars. Door de
toevoeging van fructose maïssiroop in veel frisdranken en gebak
vertegenwoordigt het momenteel 10 percent van de calorieën van de
westerse consument. Mannelijke tieners staan aan de top waarbij zij
tussen 15 en 23 procent van hun calorieën uit fructose halen; drie
tot vier keer meer dan de door het American Heart Association
aanbevolen maximale niveaus.
Een recente studie aan het Beckman Instituut voor
Wetenschap en Technologie van de Universiteit van Illinois vond dat
fructose significante gewichtstoename, lichamelijke inactiviteit, en
vorming van lichaamsvet veroorzaakt.
Het verslag, "Fructose decreases physical activity
and increases body fat without affecting hippocampal neurogenesis
and learning relative to an isocaloric glucose diet" werd
gepubliceerd in Scientific Reports.
“Het verband tussen suikerconsumptie - in het
bijzonder fructose - en de toenemende obesitas epidemie is gedurende
vele jaren besproken zonder enige duidelijke conclusie," zei
Catarina Rendeiro. Catarina is postdoctoraal onderzoekster aan het
Beckman Institute for Advanced Science and Technology en hoofdauteur
van de studie. "De realiteit is dat mensen niet alleen meer fructose
consumeren langs hun dieet maar ook meer calorieën tot zich nemen in
het algemeen.
"Eén van de belangrijkste vragen is of hogere
consumptie van fructose bijdraagt tot zwaarlijvigheid bij een niet
overdreven calorieaanvoer.”
De onderzoekers, onder leiding van Justin Rhodes
van Beckman's NeuroTech Group, hoogleraar psychologie in Illinois,
volgden twee groepen muizen gedurende anderhalve maand: de ene groep
kreeg voeding waarvan 18 procent van de calorieën afkomstig waren
van fructose - een equivalent van de consumptie van tieners in de
Verenigde Staten - de tweede groep werd gevoed met 18 procent
calorieën uit glucose.
“Belangrijk is op te merken dat de dieren in beide
experimentele groepen de gebruikelijke consumptie van calorieën voor
een muis kregen,” zei Rendeiro. "Ze moesten niet meer eten dan
normaal en beide groepen kregen precies dezelfde hoeveelheid
calorieën uit suiker, het enige verschil was de aard van de suiker
nl. glucose of fructose."
De resultaten toonden aan dat de met fructose
gevoede muizen een aanzienlijk toegenomen lichaamsgewicht,
levermassa en vetmassa kregen in verhouding tot de met glucose
gevoede muizen.
"In eerdere studies werden de verhogingen in
fructose verbruik vergezeld van een toename van de totale inname van
voedsel; in zo’n geval is het moeilijk om de toename in gewicht van
de dieren toe te schrijven aan de fructose dan wel aan het meer
eten", zegt Rhodes.
Opmerkelijk is dat de onderzoekers ook vonden dat
de met fructose gevoede muizen ook minder actief waren. "We weten
niet waarom deze dieren minder actief waren", aldus Rhodes. "Maar
wij denken dat de vermindering van de fysieke activiteit voor het
grootste deel te wijten was aan de gewichtstoename."
"Biochemische factoren kunnen ook een rol spelen
in de manier waarop de muizen reageerden op het fructose dieet," zei
Jonathan Mun, een andere auteur van de studie. "We weten dat in
tegenstelling tot glucose, fructose sommige metabole stappen omzeilt
wat resulteert in een toename van vet in de lever."
De precieze mechanismen moeten nog opgespoord
worden, maar één ding is zeker: hoge consumptie van fructose voegt
gewicht toe.
"We ontwierpen deze studie gebaseerd op de
consumptie van fructose door tieners in de Verenigde Staten", zei
Rhodes. "Onze studie suggereert dat dergelijke niveaus van fructose
een rol kunnen spelen in gewichtstoename, vetopslag en lichamelijke
inactiviteit. Gezien de enorme toename van zwaarlijvigheid onder
jongeren en de ernstige negatieve gevolgen ervan op de algemene
gezondheidstoestand, is het belangrijk om te overwegen welke
voedingsmiddelen ons goede calorieën leveren."
Vertaling: Andre Teirlinck
Ontvang iedere vrijdag de laatste nieuwtjes en videos
