Dyslexie is niet enkel te wijten aan een gebrekkig begrip
van het verband tussen letters en klanken
Vandaag verdedigt Louisa Bogaerts (vakgroep Experimentele
Psychologie), zelf dyslecticus, haar doctoraatsproefschrift over de
rol van het geheugen bij leesproblemen.
Mensen met dyslexie hebben grote problemen met lezen en spellen.
Minder bekend is dat zij ook moeite hebben met het leren en
onthouden van informatie. Louisa Bogaerts onderzocht in haar
doctoraat de rol van het geheugen bij leesproblemen.
Onderzoek bij volwassenen met dyslexie: problemen met het
geheugen voor volgorde
De bevindingen van haar onderzoeken tonen aan dat volwassenen met
dyslexie vooral problemen ervaren met het kort onthouden en met het
aanleren van de volgorde van de elementen in een reeks
(bijvoorbeeld, de volgorde van de letters in een woord BAR vs. BRA,
of de volgorde van de cijfers in een telefoonnummer).
Doordat zij de volgorde van letters of klanken vaker omwisselen
worden woorden vooral minder snel en minder goed geleerd, wat dan
uiteindelijk leidt tot traag en minder accuraat lezen. De problemen
met het geheugen voor volgorde verklaren ook waarom mensen met
dyslexie ook buiten het domein van taal problemen ervaren (zoals
problemen met het leren van een reeks noten op een piano).
Er is ook goed nieuws: hoewel het leren van geordende informatie
moeilijker gaat bij mensen met dyslexie onthouden ze wel even goed
wat ze uiteindelijk met meer moeite geleerd hadden.
Beginnende lezers: het leren van reeksen voorspelt
leesvaardigheid
In een grootschalige studie werden vervolgens zo’n 100
lagereschoolkinderen langdurig gevolgd van bij de start van het
eerste leerjaar. Het vermogen van de kinderen om geordende
informatie te leren aan de start van het eerste leerjaar, was
geassocieerd met de leesscores op het einde van het tweede leerjaar.
Kinderen die later zwakke lezers, of zelfs dyslectici, bleken te
zijn hadden bij de start van het schooljaar al problemen met het
leren van reeksen. Het onderzoek toont hiermee aan hiermee aan dat
dyslexie niet enkel te wijten is aan een gebrekkig begrip van het
verband tussen letters en klanken, wat lang gedacht werd. Dit biedt
perspectieven voor toekomstige behandelingen van dyslexie.
Persbericht Universiteit van Gent
