Bij diabetici meer kans op ontstekingen door luchtvervuiling
In de regio Boston is een verhoogde kans op
ontsteking vastgesteld bij volwassen Puerto Ricanen met suikerziekte
die insuline-injecties gebruiken. In een twee jaar durend
epidemiologisch onderzoek is bij het deel van deze groep diabetici
dat woont in de nabijheid van wegen met druk verkeer, significant
meer CRP in het bloed gevonden dan bij het deel dat woont in een
omgeving met minder verkeer. CRP (koolstof-reactief proteïne) is een
signaalstof die vrijkomt bij ontstekingen. Bij de onderzochte
personen die orale medicatie voor hun suikerziekte innemen is deze
toename van CRP niet gevonden.
Dit onderzoek – online gepubliceerd in het tijdschrift Environmental
Pollution – bouwt voort op eerdere studies van hetzelfde
onderzoeksteam. Hierin beweren zij dat diabetes-medicatie een
beschermend effect kan hebben tegen ontstekingen bij diabetici.
Onderzoeker Dr. Christine Rioux* vat de resultaten samen: “De
gevonden concentratie van CRP is in twee jaar toegenomen van 75 naar
200% bij die 10% van de onderzochte groep, die woont in de zone met
het drukste verkeer en insuline gebruikt. Dit in vergelijking met
het deel dat in verkeersarme zones woont.
De CRP-concentratie is daarentegen niet gestegen bij de 22% van deze
groep die metformin en/of andere orale diabetes-medicatie gebruikt
en in diezelfde zone met druk verkeer woont.”
Voorafgaande studies over de nadelige effecten van verkeer of
luchtverontreiniging hebben geen rekening gehouden met het belang
van het soort medicatie met betrekking tot ontstekingen bij
diabetici. In een publicatie uit 2011 rapporteert dit onderzoeksteam
al wel dat de relatie tussen blootstelling aan verkeer en
CRP-concentratie blijkbaar te beïnvloeden is door het soort
medicatie.
Van de 356 deelnemers aan het huidige onderzoek, woont circa 20%
binnen 100 meter van wegen met meer dan 20.000 auto’s per dag. Nog
eens 20% woont op een afstand tussen de 100 en 200 meter van deze
wegen. Rond de 70% van de 356 deelnemers woont in de buurt van
Boston, met inbegrip van South End, Dorchester, Roxbury en Jamaica
Plain. Het CRP is zowel bij het begin van het onderzoek als twee
jaar later gemeten met een hooggevoelige test (hs-CRP).
De deelnemers aan het onderzoek maken deel uit van een grotere groep
Puerto Ricanen die in de omgeving van Boston woont en waarvan is
vastgesteld dat bij een hoog percentage (40%) diabetes type 2
voorkomt. Van de 356 onderzochte mensen gebruikt 91 (26%) insuline,
197 (55%) gebruikt uitsluitend orale diabetes-medicatie en 68 (19%)
vermeldt geen diabetes-medicatie.
Dr. Rioux licht toe: “Met het oog op onderwijs en beleid is het van
belang te weten wie het meest kwetsbaar is voor de nadelige gevolgen
van blootstelling aan vervuiling door autoverkeer. Veel studies
hebben aangetoond dat mensen die vlak bij drukke wegen wonen en de
meeste tijd in deze omgeving doorbrengen, vaker last hebben van
ontstekingen: een risicofactor voor veel stofwisselings- en hart- en
vaatziekten.
Mensen die insuline gebruiken blijken nu dus nog vatbaarder te zijn
voor ontstekingen als ze in een omgeving met veel verkeer wonen.”
Rioux raadt mensen daarom aan om hun blootstelling aan vervuiling
door autoverkeer te beperken en de ramen te sluiten op de momenten
van de dag met het drukste verkeer. Haar advies is airco’s te
gebruiken in de zomermaanden en zware lichamelijke inspanningen te
vermijden langs drukke wegen, vooral tijdens de spits.
Mede-auteur Dr. Mkaya Mwamburi**, onderstreept het
belang van dit onderzoek: “Veel mensen die in de buurt van snelwegen
wonen kunnen diabetes hebben of andere chronische aandoeningen. Het
is interessant om te zien dat de behandelingsmethode bij diabetes
gevolgen kan hebben voor de risico’s van blootstelling aan
luchtverontreiniging. Hoe boeiend deze vondst ook is, het is nog
onduidelijk waarom orale diabetes-medicatie – in tegenstelling tot
insuline – bescherming blijkt te bieden. Dat rechtvaardigt
aanvullend onderzoek.”
Bron:
http://www.tufts.edu
Vertaling: Pieter Geluk ( www.groentekst.com )
* Dr. Christine Rioux is eerste auteur van deze
publicatie en universitair docent aan de faculteit voor
volksgezondheid aan de Tufts University School of Medicine in Boston
** Dr. Mkaya Mwamburi, is co-auteur van deze
publicatie en directeur aan het Center for Global Public Health en
universitair hoofddocent aan de faculteit voor volksgezondheid aan
de Tufts University School of Medicine in Boston
