Kinderen en Creatie & Educatie – deel IV


November 2014

1.0 Inleiding

‘Wij verliezen driekwart van onszelf om maar te zijn zoals die andere mensen’. [Arthur Schopenhauer]

Onze innerlijke wereld is heel anders dan onze uiterlijke wereld. Binnen in onszelf, diep daarbinnen waar we allemaal met onszelf moeten leren leven, bestaat een universum van cruciale ervaringen; de ziel – het innerlijke of hogere zelf - weet namelijk alles! Die innerlijke wereld die uit zuivere emoties en gevoelens bestaat, is voor ieder individu verschillend!

De ontwikkeling van onze innerlijke (belevings-)wereld – het domein van de ziel – als een menselijk wezen dat zichzelf accepteert, houdt in dat we de totale verantwoordelijkheid voor die innerlijke wereld op ons nemen, en de neiging elimineren anderen de schuld te geven van onze levensomstandigheden – ons falen en mislukken. De innerlijk gerichte mens of het hoogontwikkelde wezen [HOW] vertrouwt op hun eigen innerlijke signalen en mijden de neiging om het (levens)pad van die ander blind te volgen. De innerlijk gerichte mens volgt zijn eigen individuele bestemming door zijn eigen innerlijke (begeleidend) ‘Licht’. Hij of zij ziet elk moment van het leven als een persoonlijke keus!

2.0 Het innerlijk gerichte kind
‘Je voelt je zoals je denkt’. 

Eén van de belangrijkste lessen die een kind in het Creatie & Educatie-Onderwijssysteem behoort te leren, is de noodzaak de totale persoonlijke verantwoordelijkheid op zich te leren nemen voor zijn eigen innerlijke ontwikkeling. Kinderen moeten bij wijze van spreken al vroeg leren dat niemand anders controle heeft over datgene wat in hem of haar omgaat. Elk wezen moet van het begin af aan leren, dat deze innerlijk wereld – het domein van de ziel – alleen hem toebehoort en dat alles wat hij of zij denkt, voelt en uiteindelijk doet als wezen in zijn macht ligt. Dit is de uiteindelijke vrijheid die je kinderen behoort te geven: de wetenschap en het geloof dat ze meester zijn over hun eigen innerlijke wereld; hun eigen ziel of hogere zelf.
Als ze dát geloof eenmaal hebben en hun leven gaan baseren op dit fundamenteel begrip, dan zullen ze hun hele leven lang op weg zijn om de innerlijke verlangens van de ziel – het hogere of innerlijke zelf – te realiseren. De ware betekenis van het leven – het ontwikkelen of evolueren van de ziel – zal dan worden: ‘Zijn door te Ervaren!’ Feitenkennis doet dan ook niet ter zake; alleen maar voelen én er Zijn!

Als een kind de spirituele ladder - de ladder naar persoonlijk meesterschap – moet beklimmen, dan moet zij zich vrij kunnen voelen om keuzes te maken, wetende dat ze rechtvaardig zullen worden behandeld en dat ze niet ten onrechte zullen lijden onder de grillen van anderen! Ze moeten het gevoel hebben dat er orde in hun leven is en dat ze voortdurend liefhebbende ouders of verzorgers hebben op wie ze vertrouwen kunnen voor advies . Ze moeten het gevoel hebben dat hun individualiteit wordt gewaardeerd en gewaarborgd; ze moeten weten hoe ze voor zichzelf moeten zorgen, zich zelfbewust voelen en regelmatig geprezen worden voor hun prestaties en voor hun persoonlijk uniek-zijn. Bovenal moeten ze het gevoel hebben dat ze creatief leven en enthousiast zijn voor alles in het leven.

Teveel ouders laten het op het terrein van de hogere behoeften afweten, omdat ze geloven dat dit geen behoeften zijn maar alleen geloofssystemen of geloofskeuzes zijn. Volgens Maslow en veel geleerden vertegenwoordigen de hogere behoeften ook een basisbehoefte – de innerlijke drang vanuit het hogere zelf – als het kind de spirituele ladder wil beklimmen!
Maar ook de behoefte aan spiritualiteit kan op dezelfde manier in het leven van het (opgroeiende) kind of de jongvolwassene worden geïntegreerd. Dit is weer een kwestie van spiritueel Zijn i.p.v. te proberen die spiritualiteit te verwerven door een bepaalde religieuze oriëntatie door bij een bepaalde kerk te horen of een religieus geloof aan te hangen dat door – juist ja  - een ander is opgelegd!

3.0 Herziening van het onderwijs
‘Spiritualiteit in de klas’

Spiritualiteit zijn is heel anders dan proberen een religieus mens te zijn of een goed protestant, katholiek, jood, of islamiet of boeddhist te zijn. Het betekent eerder als Christus zijn dan christen of gelovig zijn. Het betekent Boeddha te zijn en niet jezelf als boeddhist noemen. Spiritueel zijn betekent dat je bijvoorbeeld niet doodt, lastert of immoreel handelt ongeacht wie zegt dat je je zo gedragen moet. Spiritueel zijn is een manier van leven, geen lidmaatschap van een instituut of een (religieuze) organisatie. Het is een deel van jou en je kinderen.  Geen regels of wetten, vaderlandse plicht of jihad kunnen iemands fundamentele spirituele geloof in de heiligheid van het leven verstoren, de behoefte om liefde te schenken uitschakelen of de behoefte om alle schepselen om in harmonie te leven, vernietigen. Je kunt niet in naam van God iemand doden en toch beweren dat je gelooft in God of dat je spiritueel bent.

4.0  School en opvoeding

Wij hebben tot nu toe onze kinderen geleerd wat ze moeten denken in plaats van ze zelfstandig te leren denken. Onze scholingsprogramma is hoofdzakelijk gebaseerd op oefening van het geheugen in plaats van (algemene levens-)vaardigheden aan te leren. Kinderen wordt bijgebracht feiten en verzinsels te herinneren – de verzinsels die iedere samenleving  over zichzelf bedacht heeft – in plaats van vaardigheden te ontvangen hun eigen waarheden te ontdekken en te creëren. Wanneer wij onze kinderen kennis geven, vertellen wij wat ze moeten denken. Dat is, wij vertellen hun wat ze verondersteld worden te weten; wat wij willen dat zij als waar(heid) opvatten. Wij brengen op die manier onze overtuigingen – de gedachte achter iedere oorspronkelijke gedachte - over op onze kinderen, zonder dat te beseffen.
Wanneer je je kinderen wijsheid geeft, vertel je ze niet wat ze moeten weten, of wat waar is, maar veel eerder hoe ze hun eigen waarheid kunnen vinden of ontdekken.

Het jammerlijke is, dat de meeste mensen in onze samenleving nog steeds niet willen hebben dat hun kinderen de basisfeiten van het (ware) leven kennen. Die heersende gedachte  ……  ‘als we het onderwijs aan onze kinderen gewoon tot lezen, schrijven en rekenen hadden beperkt, in plaats van al die ‘kritisch-denken’-onzin te voeren, waren we een stuk beter af geweest’. Er wordt alom geroepen en zelfs gesmeekt om een terugkeer naar de oude waarden en een terugkeer naar nationalisme, zelfs ’ islamitisering’ tot één geloof, het liefst overal ter wereld. Als wij als (religieuze) opvoeders erop hadden aangedrongen dat onze jongeren volgens onze morele standaard leefden, in plaats van ze los te laten en volgens hun eigen standaard leefden, dan had de wereld er geheel anders uitgezien.
Natuurlijk, zonder kennis bestaat er geen wijsheid. Daarom zeg ik ook dat je kennis niet moet negeren ten gunste van wijsheid. Een bepaalde hoeveelheid kennis moet van de ene generatie worden doorgegeven aan de volgende. Maar het liefst zo weinig mogelijk kennis. Laat het kind dingen zelf ontdekken. Weet dit: kennis raakt verloren. Zelf –opgedane-wijsheid raakt nooit verloren!
Dit heeft tot gevolg dat het nieuw te introduceren onderwijssysteem – het Creatie & Educatie systeem  – het accent in wezen 180 graden moet verleggen t.o.v. de ‘oude’ schoolse systemen. Nu zijn deze scholen gefocust op kennis en besteden weinig aandacht aan (innerlijke) wijsheid. Veel ouders ervaren onderwijs in kritisch denken, probleemoplossing en logica als bedreigend. Ze willen niet dat dergelijke vakken in het lesrooster voorkomen. Dat moeten ze ook wel indien ze hun (oude) manier van leven wensen te beschermen. Kinderen die hun eigen kritisch denkprocessen mogen ontwikkelen, zullen zeer waarschijnlijk de moraal, de normen en de levensstijl van hun ouders afwijzen en opgeven.

De geschiedenis heeft geleerd dat de jongeren onze levensstijl altijd hebben vernietigd; dat hebben ze altijd al gedaan. Het zijn niet onze jongeren die de regenwouden verwoesten. Zij vragen ons dat te stoppen. Het zijn niet onze jongeren die het gat in de ozonlaag doen groeien. Neen, ze vragen ons dat te stoppen. Het zijn niet onze jongeren die seksueel onderdrukt, beschaamd en gegeneerd zijn over hun eigen lijven en deze schaamte en gêne op hun nageslacht overdragen. Het zijn niet onze jongeren die een waardesysteem hebben opgezet, waarin ‘macht is recht, is juist’ geldt of een wereld die problemen met geweld oplost. Neen, zij vragen ons dat te stoppen. Besef, dat onze kinderen materialistisch zijn, omdat wij dat ook zijn. Het is onze taak om die nieuwe levensstijl of levensvisie juist aan te moedigen, niet om het te ontkrachten.

5.0  Hoe moeten wij onze jongeren dan opvoeden, onderwijzen?

Het innerlijk gerichte kind zal zich beperkt voelen in zijn vrijheidsbewegingen als ze als onvolwaardige wezens worden behandeld. Geef daarom je kinderen een gevoel van ‘onbegrensdheid’. Waarom die beperkende, verouderde gedachten maar blijven ‘propaganderen’ alsof het de enige weg is die naar Rome leidt?. Waarom die groeibehoeften zoals vrijheid, rechtvaardigheid, individualiteit, onafhankelijkheid, zinvolheid, levendigheid, speelsheid van het kind negeren?
Waarom sturen wij onze kinderen naar scholen waar onderlinge wedijver wordt toegelaten en aangemoedigd, waar de ‘beste’ zijn en het ‘meeste’ leren worden beloond, waar prestaties worden ‘gemeten’ en vooruitgang in een eigen tempo nauwelijks wordt geaccepteerd? Wat leren onze kinderen hierdoor begrijpen?
En waarom laten onze jongeren geen logica en kritisch denken en probleemoplossing en creatie leren, met gebruikmaking van de instrumenten van hun eigen intuïtie en hun diepste innerlijke kennis, in plaats van de regels en gememoriseerde systemen en conclusies van een samenleving die toch niet werken, maar er toch maar weer gebruik van maken?

Onderwijs daarom alleen maar concepten, niet studieobjecten. Ontwerp een nieuw curriculum en bouw dat rond drie hoekstenen, te weten:

1.    Bewustzijn

2.    Eerlijkheid

3.    Verantwoordelijkheid.

Leer onze kinderen van jongs af aan deze concepten. Laat ze door het curriculum lopen tot de laatste dag. Baseer heel onze educatieve systeem hierop. Laat alle aanwijzingen diep binnen in de toekomstige kinderen ontkiemen. Dat alles wat je leert, diep vanuit deze concepten voortkomt. Alle verhalen, ontwerpstof, legendes zouden moeten draaien om deze kernconcepten. Er zouden dus verhalen over bewustzijn zijn, over de omgang met eerlijkheid, verhalen over verantwoordelijkheid.
Opsteltaken zouden ook rond deze kernconcepten – de spin-offs -  draaien, en rond andere concepten die daarmee samengaan naarmate het kind groeit in zijn talent om zich uit te drukken. Zelfs rekenen zou binnen dit raamwerk worden onderwezen. Rekenen en wiskunde zijn geen abstracties, maar de aller-fundamenteelste instrumenten in het universum om het leven te leven.

Het gaat dus niet over een studieblok van twee dagen binnen een lespakket voor een heel semester. Nee, het gaat over aparte cursussen onderwerpen (de hogere concepten voor een nieuw onderwijssyseteem) zoals bijvoorbeeld de relatie ziel, geest en lichaam; persoonlijke groei; het bewustwordingsproces; verdraagzaamheid; morele economie, etc. etc.. Het gaat dus over een complete herziening van het onderwijs op scholen. Wat er nu wordt onderwezen, is grotendeels op feiten gebaseerd. Focus dus de aandacht op de kernconcepten én de theoretische structuren waaromheen de waardesystemen kan worden opgebouwd. Hoogontwikkelde samenleving moedigen alle kinderen aan antwoorden voor zichzelf te ontdekken en te creëren. Gegevens uit het verleden moeten niet de basis vormen van de huidige(toekomstige) waarheid.

Er zijn nog tal van andere vergelijkbare concepten die kinderen door en door moeten begrijpen als ze willen groeien en zich tot complete mensen willen ontwikkelen. Als de kinderen de spirituele ladder opklimmen naar persoonlijk meesterschap dan moeten de kinderen zich vrij kunnen voelen om keuzes te maken, weten dat ze rechtvaardig worden behandeld en dat ze niet ten onrechte door de grillen van anderen zullen lijden.
Besef, dat zolang je niet bereid bent overal de verantwoordelijkheid voor te aanvaarden, dan kun je ook niets veranderen! De hoop ligt dan ook bij de volgende generatie en die daarop! Maar eens zullen we toch moeten beginnen………………… ja en dat kan alleen via het onderwijs en opvoeding van jongeren. Neem daarom de waarden en concepten die een dergelijk visioen onderbouwen en onderwijs ze in onze toekomstige scholen!

6.0 Slot

De aard van het leven is: hoe meer je weet, hoe meer je wilt weten. Hoe meer je ervaart, hoe meer je wilt ervaren. Het leven streeft naar meer leven door het proces van het leven Zelf.

Levenskunst wil mensen laten nadenken over hun eigen levenshouding. Wie ben ik? Waar liggen mijn grenzen? Wat wil ik eigenlijk echt? Waar word ik echt gelukkig van? En hoe kan ik daarnaar leven?

 ‘Daar kun je achter komen door verantwoordelijkheid te nemen voor wat je doet. Door tijd te nemen om samen met mensen die betekenisvol voor je zijn na te gaan wat je echt graag wilt en daar dan bewust voor te kiezen. En door moeite te doen voor wat je echt belangrijk vindt’, aldus Joep Dohmen, hoogleraar filosofie aan de Universiteit voor Humanistiek.

Opvoeden – educatie – is je kinderen de kunst van het leven leren. Niet door trucjes te leren, maar door zelf een voorbeeld te zijn, en samen met hen na te denken over vragen als: ‘Hoe kun jij je leven beheren en kwaliteit geven?’ ‘Hoe kun jij je leven zinvol maken?’

Opvoeden tot levenskunstenaar. Levenskunst moet je leren. Ja, maar hoe? Wel, door een nieuw onderwijssysteem te introduceren, genaamd Creatie & Educatie.

Hans Zevenboom

Link: http://www.millennium-visie.org/site/index.php/nieuwsbrief/212-kinderen-en-creatie-a-educatie-onderwijssysteem-deel-iv-nov-2014

 


- Welke vetten zijn nu echt gezond
- Wat doet stress met je lichaam
- Welke e-nummers vermijd je beter
- Welke voedingsstoffen verzuren
- Waarom zijn zoveel mensen moe
- Elke week de laatste nieuwtjes
- Nuttige praktische adviezen

Email adres >


Heb je een goede nieuwstip, video of andere link voor ons ? Mail het ons


[ Terug naar het hoofdmenu ]

 


 

 

 


View My Stats