Oxytocine - vaak aangeduid als "liefdes
hormoon” vanwege zijn vermogen om moeder-kind binding en
romantische binding bij volwassenen te bevorderen - laat ons
ook meer van andere mensen accepteren, zoals een nieuw
onderzoek laat zien, uitgevoerd door Neuropsychoanalysis
Foundation onderzoek grantee Valentina Colonnello Ph.D. en
online in Psychoneuroendocrinology gepubliceerd.
Samen met dr. Markus Heinrichs van de
afdeling Psychologie aan de Universiteit van Freiburg in
Duitsland, zag Dr Colonnello dat oxytocin het ik-ander
differentiatie kan aanscherpen - een functie die aantoont
dat het een cruciale rol kan spelen in sociale binding,
succesvolle sociale interacties en de tolerantie van
anderen. Zij zagen ook dat oxytocine helpt om onze positieve
beoordeling van andere mensen te verhogen. Dit ondersteunt
de rol van het oxytocinergic systeem in de empathische
respons en de modulatie van sociale cognitie.
"Sociale binding, wederzijdse
ondersteuning, partner voorkeur, en ouderlijke investering
",allemaal gemedieerd door het oxytocinergic systeem,
vertrouwen op het vermogen van een persoon die zichzelf en
anderen waardeert als zowel verschillend en waardevol".
Deelnemers aan het onderzoek kregen
video's getoond van hun eigen gezicht vervormd naar een
onbekend gezicht en vice versa, en werden geïnstrueerd om op
een knop te drukken zodra ze het gevoel hadden dat ze meer
kenmerken zagen die tot het nieuwe gezicht behoorden. Van de
44 deelnemers, met oxytocine behandeld voordat ze aan deze
taak werden blootgesteld, waren aanzienlijk sneller bij het
identificeren van het nieuwe gezicht, ongeacht of het hun
eigen of die van een vreemde was.
De met placebo behandelde deelnemers
beoordeelden hun eigen gezicht als aangenamer om naar te
kijken dan een onbekend gezicht. De oxytocine-behandelde
deelnemers beoordeelden zowel hun eigen gezicht als dat van
anderen als aangenaam.
Het vermogen om zichzelf te onderscheiden
van andere - een concept dat centraal staat in
psychoanalytische gedachte - blijft een van de meest
gebruikte markers van de vroege ontwikkeling bij de hersenen
van een kind. Freud en andere psychoanalytici kwamen
erachter dat zowel de creatie en het gevoel van een gevoel
van eigenwaarde, in tegenstelling tot een gevoel van
anderen, en het vermogen om emoties te tolereren in zichzelf
en anderen, de sleutel was tot geestelijke gezondheid.
Deze ideeën werden verder onderzocht door
Ik ander differentiatie theoretici die, mede ondersteund
door verdere onderzoeken, en zij zagen dat ik -ander
differentiatie en een grotere belangstelling voor onbekende
anderen ook positief geassocieerd werd met gevoelens van
emotionele zelfvertrouwen en gevoelens van veiligheid.
Omgekeerd wordt een verminderd vermogen om
te discrimineren of stimuli zijn aan het ik of anderen
geassocieerd met stoornissen in intermenselijke interacties
vaak in verschillende psychopathologie. Zo kunnen mensen met
schizofrenie zowel sociale tekorten als een aantal
beperkingen in processen van zelf-herkenning vertonen.
Ik-andere differentiatie speelt ook een essentiële rol in de
moeder-kind binding. De resultaten van deze laatste studie
zijn in lijn met een andere recente studie, uitgevoerd door
een lid van de International Society Neuropsychoanalysis,
het observeren van de effecten van oxytocine en
psychotherapie op moeders die lijden aan postnatale
depressie. Terwijl de gecombineerde behandeling niet direct
de symptomen kon verlichten , werd er wel een vermindering
van de narcistische en vijandige tendensen in hun gedrag
waargenomen.
De resultaten van deze studies en
verbetering van ons begrip van de rol van het oxytocinergic
systeem zou verstrekkende gevolgen kunnen hebben in het
gebied van moeder-kind binding, de behandeling van sociale
stoornissen en relaties in het algemeen.
Angelique Broers
