Onderzoekers hebben een nieuwe techniek ontwikkeld, die
ooit eens gebruikt kan gaan worden, om cellen van
hartpatiënten om te zetten in hartspiercellen die kunnen
fungeren als een persoonlijke behandeling voor hun
aandoening. Het onderzoek is op 22 augustus online
gepubliceerd in het tijdschrift van de International Society
of Stem Cell Research, Stem Cell Reports, gepubliceerd door
Cell Press.
De onderzoekers meldden eerder de mogelijkheid om
litteken-vormende cellen in het hart (de zogenaamde
fibroblasten) om te zetten in nieuwe, samentrekkende spieren
in muizen die een hartaanval hadden doorstaan, waardoor het
hart van binnenuit regenereert. Zij bereikten dit door het
injecteren van een combinatie van drie genen
fibroblastcellen in de dieren. “Deze gentherapie resulteerde
in nieuwe hartspiercellen die synchroon sloegen met naburige
spiercellen en uiteindelijk in een verbetering van de
pompfunctie van het hart,” legt senior auteur Dr. Deepak
Srivastava, van het Galdstone Institutes en haar
dochteronderneming, de Universiteit van Californië, San
Francisco uit.
In dit laatste onderzoek, zorgden Dr. Srivastava en zijn
collega’s ervoor dat fibroblasten van menselijke foetale
hartcellen, embryonale stamcellen en huid van pasgeborenen,
in het lab uitgroeiden tot hartspiercellen. Dit, door een
iets andere combinatie van genen te gebruiken, hetgeen een
belangrijke stap in de richting is van het gebruik van deze
technologie voor regeneratieve geneeskunde. Twee andere
groepen meldden onlangs soortgelijke resultaten met behulp
van menselijke fibroblasten.
Het team voorziet dat het invoeren van deze genen in
beschadigde harten, door middel van gentherapie, mogelijk
fibroblasten om kunnen zetten in nieuwe spieren, waardoor de
functie van het hart verbeterd. “Meer dan 50% van de cellen
in het menselijke hart zijn fibroblasten, die voorzien in
een vaste samenstelling van cellen die benut kunnen worden
om nieuwe spieren te creëren” zegt Dr. Srivastava. Er is
echter verder onderzoek nodig om het proces van
herprogrammering van volwassen menselijke cellen te kunnen
verbeteren. Door uiteindelijk de genen terug te plaatsen met
medicijn-achtige moleculen, die een soortgelijk effect
hebben, zou de therapie veiliger maken en makkelijker in
gebruik.
Vertaling: Lia Keizer
