De zin en onzin van ziekte deel 8
Als we ziek worden dan
ontkennen of vermijden we het liefst deze confrontatie met de realiteit van leven. We
vluchten het liefst voor deze levenslessen. Dit vluchten is een vluchten voor het leven en
je bent dan feitelijk levend dood. Een andere manier van vluchten is je te verstoppen
achter een façade van tolerantie en onverschillig gedrag. Deze houding wordt veroorzaakt
onder andere door een Calvinistische houding.
Het Calvinisme leert ons niet
te huilen maar het lijden te aanvaarden. Het Calvinisme maakt het haast onmogelijk om
emoties te mogen hebben en tonen. Het zijn slechts verstilde tranen die onzichtbaar voor
anderen aanwezig zijn. Dus tolereert de persoon onbewust het feit en lijdt in plaats van
de feiten te accepteren en er adequaat op in te spelen.
De maatschappij ontkent dat
het leven een leerproces is en dus wordt ook aan jou het leerproces ontnomen. Het
leerproces wordt in alle heilige boeken genoemd maar in de praktijk wordt de waarheid over
leven en dood ontkend. De maatschappij ziet het als een taboe omdat ze de angst hebben de
controle over jou en mij te verliezen. Ze beseffen niet dat leven en dood twee aspecten
van hetzelfde zijn zoals de dag en nacht toebehoren aan een etmaal.
De westerse medische
wetenschap is tot ontwikkeling gekomen in de middeleeuwen na de periode van de plaag omdat
het toen werd toegestaan in het menselijk lichaam te gaan snijden. De westerse medische
wetenschap is een beroep geworden waar het feitelijk niet gaat om mensen te genezen of een
patiënt te assisteren bij zijn zelf regulerende mogelijkheden. In plaats daarvan is het
een beroep geworden met als doel het tonen van technische hoogstandjes. De vraag is of dit
van nut is voor de mens. Het wederzijdse vertrouwen tussen een patiënt en de hulpverlener
was lang een herkenbaar fundament in de geneeskunst. Dit fundament is al lange tijd aan
het afbrokkelen omdat de meeste doktoren slechts zelden een juiste diagnose stellen.
Minder dan 50% van de diagnoses is juist. Patiënten worden steeds vaker teleurgesteld
omdat ze zich een object voelen, een onderwerp waarop een dokter kan uitproberen of zijn
werkwijze werkt. De meeste doktoren die ook alternatieve heelkunde uitoefenen kunnen veel
vaker de juiste diagnose stellen. Zij zijn zelfs in staat de patiënt te begeleiden
(geestelijk en spiritueel) in de zelfregulerende vaardigheden.
Veel mensen dwalen af van
natuurlijke principes en leven in een kunstmatige wereld waardoor angsten en depressies
toenemen. Anderen besluiten of je iets mag of niet. Deze kunstmatige wereld maakt ons op
allerlei manieren ziek. We ontkennen het feit dat wij al die ziektes veroorzaken. We
houden vol dat zij, de ander, de schuldigen zijn en dus dood moeten. We voelen ons leeg.
We voelen deze innerlijke
leegte en de strijd om iets te hebben weer, nu we weer aan het eind van een lange vicieuze
cirkel zijn en geconfronteerd worden met de balans en dus ook de andere kant moeten leren
zien. Deze confrontatie is voor velen onbekend en dus een angstige last omdat we de
communicatie met onze Essentie zijn verloren. We zijn het verloren door de onderdrukking,
valse voorstellingen en vergiftigende identificaties waarin velen – vaak machthebbers
- ons zijn voorgegaan. Hierdoor zijn we leeg geworden.
Onder deze druk moesten we
vluchten en ons verbergen voor wie we feitelijk zijn. We houden onszelf gevangen door deze
angst die zelfs verlammende tekenen vertoont. Omdat we zo ontzettend bang zijn hebben
sommigen besloten dat ze mogen besluiten voor een ander. Bijna nooit durft een zieke
persoon zijn verantwoordelijkheid te nemen, zijn leven in eigen hand te nemen en de
realiteit aan te kijken. Draag je de verantwoordelijkheid over jou liever over aan een
dokter? Leg je de last het liefst op de schouders van een ander?
Voor anderen is ziekte een
organisatorisch probleem. Je mag je niet ziek melden omdat het slecht is voor de
managementcijfers en dus het imago van de leidinggevende. Het is ook lastig omdat je
collega’s het werk dan van jou erbij moeten doen of het werk wordt helemaal niet
gedaan. Het kan dan zelfs andere werkprocessen belemmeren. De druk om je weer beter te
melden is zo groot dat je een ziekte niet uitziekt, maar onderdrukt. Op de lange termijn
krijg je daardoor burn outs, en staat dit aan de wieg van complexe ziektes en zelfs de
dood.
We ontkennen het feit dat wij
al die ziektes veroorzaken. We houden vol dat zij, de ander, de schuldigen zijn en moeten
boeten. We ontkennen daarmee onze rol in het geheel.
De meeste personen worden door
de maatschappij als oud bestempeld als ze nog geen 45 jaar oud zijn. Dit gebeurt in een
tijdperk waarin menig mens met gemak de leeftijd van 90 jaar kan krijgen. Ze worden als
economische last gezien, terwijl ze een enorme hoeveelheid aan kennis hebben vergaard,
snel en integraal kunnen handelen, lange termijn denken hebben ontwikkeld. Zij moeten deze
integrale kennis en vaardigheden ten gevolge van een plaatsjesboek (zie vooraan in dit
boek) in de kast zetten. Zij mogen het zelfs niet overdragen aan de jongere mens. De
jongere mens wil het wiel opnieuw uitvinden en zo gaat er veel kennis, materie, processen
en geld naar de filistijnen. De maatschappij is verworden tot een narcistische
pathologische eenheid.
Dit egocentrische gedrag komt
voort uit een tekort aan binding met de eigen Essentie en daardoor binden ze zich aan
andere entiteiten. Entiteiten waarvan ze niet eens beseffen wat die met hen doen. De mens
is bang geworden om levend te leven. Door deze angst beginnen ze een kunstmatige wereld te
scheppen. Deze kunstmatige wereld is een bedreiging voor onze identiteit (onze verbinding
met onze Essentie).
De maatschappij moedigt dit
narcistische gedrag in een kunstmatige wereld aan. Dit gedrag heeft zijn oorsprong in
vergiftigende identificaties. Deze vergiftigende identificaties resulteren in een
maatschappij die nu in stukjes uiteenvalt. Dit komt omdat er een gebrek is aan
identificatie met zichzelf en de Essentie en ze daardoor geen begrip kunnen tonen voor
anderen. Dit onbegrip voor henzelf en anderen leidt to een gebrek aan gezamenlijke
waarden.
Een kunstmatige maatschappij
oefent door gebrek aan inzicht en het verlangen naar bezit en geld, veel druk op ons uit
en op onze gezondheid. Door het belemmeren van de levenssystemen en de levensstructuren is
er veel stress met als gevolg depressies. Het wordt veroorzaakt door het niet weten van
waarom we leven. We weten niet wat we moeten eten om gezond te blijven en weten zelfs niet
wat er mis is met ons huidige systeem. We zijn vergeten welke heelkunst ons gezond kan
houden of maken. Dit gebrek aan kennis geeft angst en levert ons over aan anderen die
zeggen ons te leiden maar ook geen antwoorden hebben. We hebben allemaal onze Essentie
verlaten waarin alle kennis ligt. Het niet meer beschikbaar of toegankelijk hebben van
deze kennis is het eerste teken van een maatschappij in verval!
We vrezen de dood en dus
willen we ons fysieke lichaam niet opgeven. Het fysieke lichaam bestaat echter maar
tijdelijk, terwijl de ziel, onze Essentie verder gaat in een ander leven, in een andere
fysiek lichaam. Het proces van sterven is een transformatie van de ene periode naar een
andere periode en is onderdeel van het eeuwige leven. Deze transformatie is onvermijdelijk
maar gaat goed als we onszelf realiseren en bewust en in balans leven. Dan overstijgen we
het een dimensionale leven waarin velen zich nog in bevinden.
Hiertoe moeten we ons
onthechten van objecten, doelen, personen en geld. We moeten leren vergeven vanuit ons
hart. We moeten leren omgaan met falen, fouten maken en tegenslag. We moeten ons eigen
levenspad leren kennen door in ons levensboek te lezen of te laten lezen.
Maar we vrezen de echtheid van
het leven en leven daarom in angst. Angst om de controle kwijt te raken. Door deze angst
kunnen andere entiteiten ons lichaam als woonplaats innemen. Daardoor verliezen we aan
eigen kracht en inzicht en worden we ziek.
Wanneer we in het leven
ondersteunt worden en onze angsten en vermogens aankijken, dan gaan we vanzelf een
vollediger leven leiden. Dan worden we volwassen. Volwassen worden is vandaag de dag
zelden nog het geval. De huidige maatschappij dwingt andersdenkenden in een hoekje door
het tonen van uitwendige kracht. Uitwendige kracht is een gebrek aan innerlijke kracht.
Het is een daad van wijsheid
als we iedereen leren om eerst iets vanuit alle percepties waar te nemen en dan pas een
beslissing te nemen vanuit ons innerlijke vermogen om zelf te kiezen.
Wanneer neem jij als individu
leiderschap over jouw leven?
Pauline Laumans
Holistisch life coach en
schrijver van psychologische metafysische boeken en artikelen
