Bewust worden van, loslaten van
ziekte
Dit is een vervolg op punt 4 van "De
zin en onzin van ziekte".
Leven op aarde is een leerweg. Menig
"Heilig boek" schrijft daarover en verzoekt de mens dat pad op te gaan. Deze
leerweg heeft kleine en grote cyclussen die het ons mogelijk maakt om te herkennen wat we
moeten inzien. Zo zijn er cyclussen die zich dagelijks herhalen, wekelijks, maandelijks
jaarlijks of zelfs langer. Het begin en einde van een cyclus is een kruispunt van
wegen/mogelijkheden.
Op een kruispunt kun je als mens kiezen. Of
elke keer dezelfde route en een thema weer tegenkomen, maar dan mogelijk in een iets ander
jasje. Tijd en omstandigheden zijn namelijk verandert. Of een nieuwe route kiezen en iets
nieuws leren. Sinds enkele decennia zijn we begonnen aan het afsluiten van een grote
duizenden jaren durende cyclus. Er ontstaat tegelijkertijd ook een grote nieuwe cyclus.
Deze verandering duurt ruim 50 jaar. Het is deze verandering die menigeen omdat hij zo een
grote impact heeft onbewust heel nerveus maakt.
Daarom ook gebeuren er momenteel ook zoveel
zaken die soms het daglicht niet verdragen. Anderen zijn juist kriebelig want ze moeten
nog iets doen, maar weten nauwelijks wat. Weer anderen hebben er meer gevoel bij en kunnen
al wat bewuster kiezen. Enkelen kunnen zelfs bewust stappen zetten en keuzes maken. Keuzes
die hen vaak niet in dank worden afgenomen door anderen. Vaak omdat er op de achtergrond
nog een oude groepsdwang zich doet gelden.
Groepsdwang komt vaak voor uit een vorig
leven, omdat het vormen van een groep toen nodig was om te overleven. Aan het einde van zo
een grote eindtijd als waar we nu in zitten is het juist nodig om als individu een keuze
te maken. Dat is voor velen niet makkelijk. Voor anderen juist een bevrijding. Het gaat om
eigen keuzes, individueel en mogelijk lijkt dat wat egoïstisch. Maar maak alstublieft het
verschil tussen egoïstisch en egocentrisch. U lezer hoeft niet in het middelpunt te gaan
staan of aan de top van de piramide, nee u hoeft alleen maar op te komen voor uw eigen
belang en niet langer onder drukt te worden door een ander. U mag en kunt, vooral als uw
bewustzijn toeneemt, meer vertellen over wat goed en niet goed is voor u dan een ander.
Als u uzelf beter leert kennen en voor
uzelf en uw heel worden opkomt, kunt u uiteindelijk omdat u het zelf ervaren hebt voordoen
aan anderen. Immers goed voorbeeld doet volgen. U hoeft dan niet op te treden maar er
gewoon te zijn met dat nieuwe gedrag. U reflecteert vanzelf aan anderen wat ook zij
kunnen. Diep van binnen hebben we allemaal dezelfde aanleg en dezelfde bronnen en
mogelijkheden. Door macht en onderdrukking hebben we onszelf laten "vervuilen".
Zoals we als mens ons huis schoonmaken, zo
moeten we in feite ook ons lichaam schoonmaken. Sinds er persoonlijke
ontwikkelingsprogramma's bestaan weet menigeen dit weer, want daar wordt het onderricht.
In vorige eeuwen werd dit ook onderricht maar is het vaak door velerlei omstandigheden in
de vergetelheid geraakt. Een huis schoonmaken doet men door te stoffen, zuigen kloppen,
maar het voornaamste is "opruimen".
Opruimen is de helft van het werk. Zo is
dat ook binnenin het lichaam. Hoe ruim je op als je al je organen nodig hebt en voeding
nodig hebt? Het begint met je lijf. Hoe jouw lijf er ook uitziet of functioneert het is
belangrijk dat je het lief hebt en aanvaard. Het lijf vertelt iets over de levensthema's
maar niet over de kwaliteit van deze thema's. Het volgende dat van belang is, is dat je
eet en drinkt wat goed is voor je lichaam. Dat kan voor elk mens wisselend zijn. Het heeft
ook te maken met je activiteiten, je leeftijd en wie je bent. Er zijn vaak
basisrichtlijnen te vinden over wat je beter kunt laten staan, af en toe moet eten en wat
je vaak mag eten als je in het bloedgroepen dieetboek gaat kijken. Het is echter nog
steeds een grove methode want nog beter is het te leren aanvoelen wat je nodig hebt op
welk moment. Eten mag geen automatisme worden wil je bewuster worden. Zo is het ook met
medicijnen soms heb je allopathisch hulp nodig, dan weer homeopathisch, fytotherapeutisch
dan weer ayurvedisch of totaal geen hulp. Probeer op je gevoel af te gaan als je een ander
nodig hebt om je te ondersteunen. Uiteindelijk leer je het aan te voelen, waar je moet
zijn voor welk probleem.
Bij de keuze wat je van een hulpverlener
nodig hebt is van belang of de ziekte of ongemak komt doordat je aan het loslaten bent,
omdat je jezelf aan het helen bent of dat je ziek bent omdat er aan je deur geklopt wordt
dat je bewuster moet gaan worden. Ik geef je hierbij een voorbeeld.
Ik woonde in het zuiden in een leuk huis,
maar wilde weer terug naar het midden van het land. Mijn partner was gestorven en ik wilde
terug naar waar al mijn kennissen en vrienden woonden en daar waar ik me wat meer op mijn
gemak voelde. Ik moest daar natuurlijk ook werk vinden naast een huis. Een huis vinden
lukte niet. Totdat iemand mij suggereerde draai het eens om en zoek eerst een baan. Dat
lukte heel snel. Daarna lukte wonderwel een huis ook relatief snel. Zodra ik thuis was,
was ik moe en kon ik nauwelijks de puf opbrengen om iets te doen. Mijn lijf verzette zich
hand en tand. Als ik dan evenwel in de auto stapte en naar het nieuwe huis reed kon ik
daar bergen werk verzetten. Ook als ik geen lichamelijke of geestelijke inspanning rondom
die nieuwe woonplek had, kon ik het verschil goed merken.
Een ander voorbeeld is het loslaten van mensen. Menigeen kent dit wel. Je voelt je
verplicht om naar x of y te gaan. Maar je bent er van te voren al mee bezig en je merkt
dat het heel wat rondspookt in je hoofd dat je daar over twee weken naar toe gaat. Op
visite bij x of y neemt het gevoel toe en als je weggaat ben je ook nog een week of langer
met het afgelegde bezoek bezig. Als je erop let dan merk je hoe moe en gefrustreerd je
wordt van dit soort bezoeken. Bij andere mensen heb je deze ervaring niet, maar alleen bij
x en y. Dit betekent dat het hoog tijd wordt dat je gaat uitzoeken waarom dit zo is. Waar
dit dan weer mee te maken heeft en hoe je het kunt oplossen. Soms betekent het dat je deze
mensen moet loslaten omdat ze niet (meer) bij je passen. Pijnlijk als het familie betreft
of jarenlange vriendschappen. Maar het vervuilt je en je kunt er ziek van worden.
Volgende keer zal ik hier verder op ingaan.
Mocht u vragen hebben dan kunt u die gerust
stellen.
pauline.laumans@libertasinvivo.com
of pauline.laumans@c-t-u.com