Vegane rauwkost tussen mythe en realiteit (de verontrustende berichten hopen zich in ieder
geval op). Mensen die zich consequent veganistisch met rauwkost voeden (generlei dierlijke
producten), klagen altijd vaker over problemen met de tanden. Eerst bloeden de tanden, dan
worden de tanden doorzichtig, later beginnen ze los te staan, tenslotte vallen ze uit. Of
zelfs erger berichten veganistische mensen over levensbedreigende toestanden, of baby's
die te zwak zijn om te leven. We hebben ons op de hoogte gesteld en de berichten van
langjarige rauwkosteters, rauwkostpioniers en ook wetenschappers daar toe verzameld en
bevraagd.
Ik ben van de Schenkersbeweging, 9 jaar
geleden besloot ik zonder privé-eigendom, geld en papieren te leven. Nu leef ik vanuit de
geest van het schenken. 5 jaar geleden ben ik in ons project met inheemse rauwkost
begonnen. Ik heb me daarbij met de uiteenlopendste rauwkosttheorieën bezig gehouden en
veel uitgeprobeerd om op de ze manier die diepste samenhangen van bepaalde
voedingstheorieën te begrijpen en ook een inzicht in de betreffende voedingstheorieën te
krijgen..
Vanuit deze voedingswijzes kon ik
opmerkelijke genezingen vaststellen. Zo zijn er genezingen van mensen waarbij de kanker na
iedere kookmaaltijd weer verder toegenomen is, terwijl zich andere mensen zich met een
gerichte rauwkostvoeding van kanker konden genezen. De lijst van die mensen die zich van
zware en als ongeneeslijk geldende ziektes konden genezen is zeer lang en
indrukwekkend Zo werkt blijkbaar de levende kracht van de natuurvoeding ..
Men behoeft zich alleen maar te realiseren
dat een kalf dat met gekookte melk gevoed werd binnen 3 weken sterft, om zich er duidelijk
over te worden hoe de tegenwoordige civilisatiekost langzaam het lichaam degenereert.
Maar jammer genoeg zijn er binnen in de
rauwkostscène ook menselijke tragedies, als zich enkelingen op de verkeerde manier van
overdreven "voedingstheorieën" laten leiden. Vooral dan als deze
"voedingstheorieën" door geld of prestatiegedrang gedreven worden, kan het in
ieder geval tot een bitter einde voor mensen komen die zich daar existentieel daar mee
bezig houden.
Jammer genoeg zijn zich volgens mij
bepaalde "rauwkostpioniers" niet voldoende bewust, welke verantwoording dat ze
voor hun gesproken of geschreven woord hebben, waar vaak roekeloos te werk wordt
gegaan. .en als mensen op zulke voedingstheorieën vertrouwen, en zich daarop zouden
inlaten, dan zou men zich als onervarene lezer toch tenminste eerlijke correcte informatie
wensen, of ?En als men die dan niet krijgt, dan kan men zich wel afvragen welke motieven
er bij de rauwkostheoretikers heersen .
Zo kan het toch niet gaan, dat men eerst de
wetenschap verwerpt, dan de een of andere hypothesen als "Natuurlijke Toestand"
bij elkaar haalt, en die dan tot een dogma verheft!
En als mensen zich dan daarop inlaten en de werkelijkheid in tegenspraak daar van tot het
dogmatisch beweerde "Natuurlijke toestand" beleven, wordt niet het dogma, maar
deze mensen vernield, het dogma onder het tapijt geveegd of de een of andere armzalige
versleten reden bij de haren er bij getrokken .Misschien zou er soms gewoon wat meer
bescheidenheid en deemoedigheid aangebracht kunne zijn, en misschien ook het besef:
"Ik weet dat ik niets weet".Dat zou in sommige gevallen aangebrachter zijn, dan
speculatieve theorieën tot dogma te verheffen en andere mensen daarmee op de verkeerde
weg te helpen of uit te sluiten. Ik wil daarbij de grote "rauwkostpioniers:"
zoals Franz Konz en Wandemaker niets aan grootheid nemen - die hun ook toekomt -
integendeel geloof ik dat ze nog vertrouwenswaardiger zouden zijn, als ze het zouden wagen
om de zwakke plekken die er inderdaad ook in de rauwkostvoeding zijn, ook eerlijk bij de
naam te noemen - en dat als zijnde een echte hulp voor andere mensen.
Maar hoe veel mensen moeten de tanden nog
afbreken of zelfs uitvallen (wat vele veel-fruitetende rauwkostetende vegane rauwkosteters
zo vergaan is, of hoeveel zogende moeders moet met hun kinderen nog in het ziekenhuis
belanden met een B12 gebrek, voordat er eindelijk eens correcties bij de rauwkostscène
gemaakt worden . Want vergissen is menselijk. Maar de vergissing niet toe te willen
geven, is tenminste ten opzichte van de mensen die daar op vertrouwd hebben zeer
onmenselijk. En tegen het voedingsdogmatisme spreekt dat "de ontdekking van vandaag,
misschien al de vergissing van morgen is."
Ook meen ik dat de rauwkostscène hier in Duitsland ook een relatief jonge beweging is, en
het zou zekerlijk tijd worden eens precies te bekijken wat zich binnen deze scène als
goed heeft bevestigd, of wat er aan correctie toe is ..
Dr. Schleinitz meent daartoe dat als
"Theorie en Praktijk in tegenspraak zijn, dat dan de praktijk altijd gelijk
heeft." Hier in dit artikel wil ik in ieder geval mensen te woord laten komen die
door vele jaren heen indrukwekkende ervaringen met de rauwkost maakten. Ook als het daarin
geschrevene niet perse ook mijn eigen ervaringen of mening is, zo zou dit artikel toch ook
ruimte voor de meest uiteenlopende ervaringen moeten geven . De standpunten van de
rauwkostpioniers, en datgene wat de wetenschap er over zegt wordt naast elkaar vergeleken.
Als we Beate 2 jaar geleden noch gebeld hadden en naar problemen met de voeding hadden
gevraagd, dan zou ze direct de hoorn op de haak gelegd hebben. Destijds was ze een
overtuigde vegane rauwkosteter. Nooit at ze vlees of vis, ook geen kaas of ander
melkproducten. Geringe hoeveelheden dierlijk eiwit nam ze eerder per ongeluk tot zich -
insecten die de fout maakten niet op tijd van de wilde kruiden en salades af te kruipen
die de rauwkosteters ongewassen eten.
Op haar 20ste jaar begon de gelovige jonge
vrouw rauwkost te eten. Iedere 3 maanden, en in het koude jaargetijde ook ieder 2 maanden,
was ze uitgehongerd naar iets dierlijks. Dan at ze 1 dag lang rijkelijk lever, eieren en
vis, maar geen melkproducten - alles rauw, en de vis inclusief de graten. Het was
afschuwelijk voor haar om de vissen de kop af te snijden, de vaste tegenstribbelende lever
te snijden, het was voor haar alsof ze medeschuldig aan de dood van de schepsels van God
was en bad tot God om haar uitgehongerd gevoel naar dierlijke voeding te vergeven. Het was
tenslotte maar 5 - 6 maal in het jaar, en ze gaf haar lichaam alleen maar datgene wat het
nodig had, en ze wist dat haar lichaam vitamine B12 nodig had. Levensbelangrijke
substanties die het nu eenmaal niet in de planten voorkwamen. Het resultaat sprak voor
zich. Ze was kerngezond, voelde zich zeer goed en baarde een gezond kind, dat ze met
moedermelk alles gaf was het nodig had. Maar, dat ze zich medeschuldig maakte aan het
doden van dieren maakte haar leven altijd onbehaaglijker. Beate begon zich met de vegane
rauwkost bezig te houden, waar in ieder dierlijk product weg gelaten wordt. Ze hoorde
enthousiast van Franz Konz, en Wandemaker, Optiz en anderen die alle zeggen dat de vegane
rauwkost de gezondste voeding is. "En hoe zit het met het vitamine B12 gebrek?
Konz: "Ik zal je zeggen waar de koeien
en kippen, paarden en apen hun levensbelangrijke vitamine B12 vandaan krijgen: het lichaam
vervaardigt het zelf: beter gezegd: de bacteriën in de darm doen dat!" Konz:
Urmedicin, Pag. 472).
Indien er bij een vegane voeding toch een
B12 gebrek optreedt, dan heeft Konz meteen de verklaring paraat staan: "Diegene die
(de darmbacteriën) door middel van antibiotica doodt, of die zich niet tegen spuiten en
medicamenten van de doktor verzet, of diegene die zo tegennatuurlijk leeft, dat er in zijn
darm geen bacteriën gevormd kunnen worden - die kan niet verwachten dat de natuur dat in
orde brengt" (pag. 472).
Maar dat was Beates probleem niet. Vanaf
haar 16de, nam ze alleen maar rauwkost tot zich, en leefde ze zo mogelijk liefst in de
natuur, bewoog zich veel en vermeed alle farmaceutische producten. Dus werd ze
zes-een-half jaar geleden vegane rauwkosteter. "Het was voor mij de oplossing, een
ideale oplossing om God zo nabij mogelijk te zijn en Zijn werk te achten," zei ze. En
ze deed dat consequent zo, zoals ze alles consequent doet.
Na 7 jaar consequent rauwkosteter te zijn
werd Beate nogmaals zwanger en baarde een meisje. En de vraag waarom ze met de vegane
rauwkost (nadat het kind 1 jaar en 4 maanden oud was) ophield, antwoordt ze het volgende:
"Weet u, als men de dood nabij is, en een kind er van betroffen is, dan houdt men
meteen daarmee op. Anders had ik, de ethiek volgend - graag zo verder gedaan, maar dan zou
ik met mijn kind gestorven zijn."
Ik moet daartoe zeggen dat in de zwangerschap mijn moedermelk en mijn bloed liet
onderzoeken en geen enkele arts heeft me gezegd dat ik ziek was - geen één.
."Ook had ik toen het de kleine zo slecht verging met vele artsen uit het
tijdschrift "Natuurlijk Leven" gesproken, maar geen er van heeft werkelijk
gezegd: "Neem maatregelen, doe toch eindelijk iets ! Ze waren alle zo
gehersenspoeld" en alles mannen!!!
Op eigen initiatief ging Beate toen zelf
naar het ziekenhuis en werd daar meteen 5 wekenlang vast gehouden: "Indien ik me niet
inzichtig had getoond, dan hadden ze me mijn kind weggenomen, en dat met de stempel dat ik
mij kind opzettelijk verhongeren zou hebben gelaten. Ja, ik was bijna in de gevangenis
geland .Mijn kind had anemenie, en de B12 anemie is de ergste vorm er van die er ter
wereld is.
Konz: "Vraag je eens af waarom het B12
sprookje altijd weer in de media naar voren wordt gebracht? ..Zwangere vrouwen zouden
in ieder geval mieren moeten eten als ze geen met larven besprenkelde bladeren tot zich
nemen. Bij enkele vrouwen kan het uit nog niet opgehelderde redenen tot een B12 gebrek
komen, dat men dan snel met knapperige kruidige - van te voren doodgedrukte - insecten
opheffen kan. Als er geen bos met mierennesten in de buurt zou zijn, waar het B12-houdende
mierenzuur door het eten van diertjes door middel van het steken in het mierennest met een
grashalm of bespeekselde vinger te verkrijgen is ."
(aan verdere ervaringsberichten van vrouwen die hun B12 gebrek op deze voorgestelde manier
opgelost hebben, ben ik heel erg geïnteresseerd.
Zijn er dus vrouwen die deze raad
daadwerkelijk hebben opgevolgd? Jammer genoeg heb ik nog niet in de wetenschappelijke
boeken kunnen nazoeken of insecten zoals mieren of het mierenzuur het vitamine B12 bevat.
Ik zou er dankbaar zijn voor een
literatuurverwijzing daartoe, omdat er vaak willekeurige hypotheses zonder gefundeerde
verwijzing opgesteld worden ..)Dr. Gell Langley beschijft in zijn boek "Vegane
Voeding" het volgende probleem "Ook bij moeders waar van hun vitamine
B12-waardes net nog voldoende zijn, kan een gebrekkige voorziening voor de zuigeling via
de moedermelk voorkomen .De eerste tekens van een gebrek worden onder omstandigheden
niet altijd herkend, en een vertraging van de ontwikkeling is mogelijk niet geheel
reversibel. Daarom zouden bij de moeders geen gebrekverschijnselen mogen
voorkomen ."
"Ik heb tenslotte altijd wilde kruiden
gegeten, omdat ik dacht dat daarop B12 zat, maar op een gegeven moment begreep ik dat ik
als zogende modder rauwe melk moest drinken, Dat heb ik dan rijkelijk veel gedaan, en dit
was levensreddend. Ook begon ik er mee om gekookte kamut-tarwe te eten, daarmee ging mijn
tandvlees weer op de plaats terug ."
Konz: "Weet: "Vitamine B12 wordt door darmbacteriën door het lleum naar
behoefte vervaardigd. Diegene die echter niet voldoende ongewassen wilde kruiden tot zich
neemt en zijn darm door te vasten nog niet voldoende gereinigd heeft, moet er op rekenen
dat bij hem een gebrek optreedt.
Indien jij of jouw kind uit nog bestaande
vergiftigingen geen vitamine B12 bestand hebt, dan kun je dat beter via smeerwortel of
algen opbouwen, in plaats van uit vlees en vis .."
De wetenschap denkt daar het volgende over:
"Daadwerkelijk gaat men er van uit, dat actief B12 uniek onder de vitamines is, omdat
het alleen door bacteriën vervaardigd wordt. Het in het vlees, eieren en koemelk zittende
B12 ontstaat door de activiteit van de in de dieren levende bacteriën .."
Buitendieren of dierlijke producten kunnen
reeds door bacteriële verontreinigingen (die primair door water en grond veroorzaakt
worden,) sporen van het vitamine ter beschikking staan. Zo nemen de Indiërs drinkwater
tot zich, dat contamineert is door colabamine-vervaardigende bacteriën .Veganistisch
levende Indiërs die naar Europa getrokken zijn ontwikkelden veel eerder een B12
gebrek ..Zo spelen de hygiënische omstandigheden een belangrijke rol in de B12
voorziening..
Plantaardige voedingsmiddelen bevatten
daarentegen geen cobalamine. Maar dat plantaardige levensmiddelen als B12 bron geschikt
zouden zijn, dat is een wijd verbreide vergissing, aldus universitaire docent Dr. Andreas
Hahn, voedingswetenschapper en veganistische expert aan de Universiteit van Hannover,
omdat men met de tegenwoordige analyses tussen cobalamine en het waardeloze
pseudo-cobalamine een verschil kan maken tussen die twee ..De "American
Dietist Association" wijst er op dat 80-90% van het zogenaamde cobalamine in
gefermenteerde producten kan bestaan uit het waardeloze pseudo-cobalamine .
Nu verder met Beate's verhaal:
In de zwangerschap sprak Beate met meerdere vrouwen die in hun vegane tijd kinderen
baarden. Maar pas toen ze er dermate erg er aan toe was, ervoer ze dat deze moeders alle
vitaminepreparaten tot zich namen, en haar dat niet zeiden. Zelfs in de boeken werd dit
niet vermeld .Zo is Beate zeer verontwaardigd over bepaalde rauwkostpioniers:
"Dat wat Konz en Wandemaker in hun boeken beschrijven, is moord, ze zouden
aangeklaagd moeten worden!!! Ja, als ik de tijd en energie zou hebben, dan zou ik het zelf
doen. Natuurlijk vraag ik me ook af hoe dit überhaupt tot stand gekomen is, dat zulke
mensen als Konz of Wandemaker dit zo konden schrijven . "
Toen ik weer uit het ziekenhuis en naar
huis kwam, heb ik toen in ieder geval die boeken in de afvalbak geworpen, maar eerst las
ik nogmaals de plaatsen door waar B12 beschreven stond. Wandemaker schrijft daar dat het
B12 gehalte in het bloed bij hem in de vegane vruchtentijd tot op het dubbele gestegen is.
Natuurlijk klopt dit, maar er wordt niet bij vermeld dat dit uit zijn gehele
lichaamssubstantie voortgekomen is, door het zo vele fruit er zogezegd
"uitgesijpeld" is. Ja natuurlijk stijgen dan zo alle waardes, maar dat is
ziekelijk, zo is men er mee bezig om af te bouwen. Vele voorbeelden van langjarige
fruitrauwkosteters bewijzen dit tenslotte ook. .
Beate rechercheerde zo van alles en las
daarbij over een onderzoeker (GEO-Magazine) die over de hele wereld op zoek was geweest
naar een veganistisch levend volk. Toen hij dan ook een volk gevonden had, leefde hij een
hele tijd onder dit volk. Toen hij dacht dat hij voldoende informatie verzameld had, en op
een dag weer van dit volk afscheid nemen wilde, pakte dit volk een paar materialen en
spullen bijeen om zich op een lange reis te begeven. Verbaasd vroeg de onderzoeker waar ze
nu heen wilden gaan. Soms naar een er naast gelegen stam? Oh nee, dit volk antwoordde hem
dat zij - zoals altijd iedere drie maanden - naar de zee gingen om zich daar eens goed met
vis vol te eten. Toen de onderzoeker toen vroeg:"Ja, en waarom doen jullie
dat?", antwoordde het volk: "Zodat onze kinderen niet dood gaan ."
Beate vond op haar zoektocht verder nog een
veganistisch levend volk met het resultaat dat alle rond de 50 jaar aan de gevolgen van
een B12 gebrek - namelijk anemie - stierven.
Dat kan ook de Dipl. Biologe Heike Schorr uit de Universiteitskliniek van Saarland
bevestigen: "De bewering, dat veganistische levende Indiërs geen B12-gebrek hebben
is verkeerd - het tegendeel is waar.
Integendeel daarop schrijft Wandemaker in
zijn boek "Rauwkost in plaats van Kookkost": "Zogenaamde experten en
laboratoriumwetenschappers worden niet moe om rauwkosteters voor eiwit-, calcium-, ijzer-,
en vitamine B12 gebrek te waarschuwen, alhoewel vele dieren om ons heen zich veelal bijna
uitsluitend met gras en bladeren voeden. Deze dieren kunnen dus bijvoorbeeld een sterk
beenderengestel en sporen van B12 in hun lichaam vormen, maar de kroon van de schepping -
de mens - zou daartoe niet in staat zijn? Is dat geen laster tegen onze Schepper? De
vorming van vitamine B12 is afhankelijk van het aanwezig zijn van organisch cobalt. Daarom
heet vitamine B12 ook cobalamine. De rauwkost heeft voor de mens en dier alles te
bieden." Cobalamine bestaat uit verbindingen waarvan de grondstructuur een
coringsysteem vormt waarvan het centrale atoom het cobalt is .(Tü - Tü
"Mogelijkerwijs is, als daarover gesproken wordt, het in de planten zittende vitamine
B12 bedoeld, dat die het centrale atoom cobalt bevatten, waaruit zogenaamd het cobalamine
gevormd zou moeten worden")
Opmerking: Wel, bij Wandemaker - indien u
zich volgens zijn boek zou voeden, maar waarvoor ik uit ervaring alleen maar kan
waarschuwen!!! - zou men van te voren moeten weten, dat hij zelf met een nierkwaal in het
ziekenhuis lag en met vis weer er bovenop geholpen werd. Ook heeft hij geen tanden en
haren meer ..In zoverre m.b.t. zijn argumenten ..en zoveel ook m.b.t. zijn
vertrouwenswaardigheid, omdat hij tot nu toe nergens en nooit ergens in zijn boeken iets
heeft laten rectificeren of corrigeren, zodat nu nog steeds velerlei mensen het verkeerde
pad op gestuurd worden!!! .)
Ter uitleg van deze bewering van Wandemaker is uit wetenschappelijk fundeerde zicht te
zeggen dat herkauwers zoals koeien en schapen in hun pens (herkauwersmaag) cobalamine voor
het organisme kunnen aanmaken (Natur und Heilen)
De bijna veganistisch levende gorilla's
kennen ter dekking van hun B12-behoefte een ander geheim: Blijkbaar heeft ook de goede en
anders zo vindingrijke Franz Konz dit overzien, en nog niet alle bronnen voor de dekking
van de B12 behoefte uitgevonden en zich zijn voorbeelden - de apen - niet voldoende
geobserveerd hoe die hun B12-behoefte dekken.
Maar eerst nogmaals een korte blik in de momentele wetenschap: "Een verdere
potentiële bron zijn de bacteriën van het maag-darmkanaal. In studies waarin
vrijwilligers met cobalamine-gebrekverschijnselen waterige extracten van hun eigen
stoelgang verstrekt werden, kon men aantonen dat hierdoor een opheffing van deze
stofwisselingsstoringen verkregen kon worden Het experiment liet zien dat er
weliswaar bacteriën zijn die de B12 in de darm produceren, maar dit vitamine echter te
diep - te laat - in de darmen ontstaat, zodat het niet meer geabsorbeerd kan worden. In de
dunne darm van de mens zitten met zekerheid B12-producerende bacteriën. Van daar uit zou
het vervaardigde vitamine - tenminste theoretisch - opgenomen kunnen worden ."(Dr.
Gell Lanley).
Ook Hahn verklaart: dat er behoorlijke
hoeveelheden cobalamine in de darm vervaardigd wordt, maar ze niet door het lichaam kunnen
worden opgenomen. "Want de vitamine B12-synthese vindt pas achter de absorptielocatie
plaats. Deze vitamine B12 verlaat onverwerkt het lichaam d.m.v. de
stoelgang." .(Natur und Heilen)
Het afdelingshoofd van de mensenapen in de
dierentuin van Leipzig bevestigt in ieder geval, dat bij gorilla's (m.n. berggorilla's die
bijna 100% veganistisch leven) in de vrije natuur geobserveerd werd hoe ze uit hun feaces
onverteerde zaden uitzochten en die weer kauwden en opaten.
"Daarmee nemen de gorilla's ook hun
vitamine B12 op. Misschien is het tenslotte ook zo, dat ze via hun appetijt aanvoelen
wanneer dat ze dit vitamine nodig hebben Ook konijnen en kipgevogelte vreten
hun ochtendontlasting vanwege hun B-vitaminen die daar in zitten."
Als Franz Konz in dit verband alleen maar aanbeveelt de aarde op de groente op reden van
het B12-gehalte daaraan te laten zitten, dan rijst overeenkomend de vraag, of er
noemenswaardige verschillen in het B12-gehalte van een uit vegane kringloop ontstane
oftewel behandelde aarde is, en de aarde die met dierlijke mest bemest werd. ..
Men zou verder moeten weten dat er in de
middeleeuwen in Midden-Europa de uitwerpselen van mens en dier voor genezingsdoeleinden
werden gebruikt. Reeds Luther merkte op: "Perfecto, het verwondert me dat God zo
goede geneesmiddelen in de aarde heeft gestopt." Er waren zelfs christelijke
boetedoeningen met straffen voor die gelovigen die zich verder met de uitwerpselen
genazen. Zelfs werd van zwangere vrouwen geobserveerd, die feaces tot zich namen. En
Paracelsus wist evenzo de feaces naar waarde te schatten: "De werking van de
menselijke uitwerpselen is zo betekenisvol, omdat ze alle belangrijke bestanddelen van de
voeding bevatten."Paulini verkondigt zijn overtuiging in de volgende
verzen: "In de uitwerpselen en de urine zit God en de Natuur. Koeieflatten
kunnen je veel meer dan ieder ander geneesmiddel helpen .Wat zoek je nog vaak in
bepaalde gerechten en middelen? Het beste geneesmiddel ligt buiten voor de deur.."
In de recepten door alle tijden heen van
alle volkeren vindt men de feaces als geneesmiddel Tot zover dit alleen ter
informatie, zonder dat men dit hoeft na te doen maar het kon het geheim
van de verregaand vegane levende mensen apen zijn
Nu wil ik de noodlottige toestanden van
andere vrouwen beschrijven, want Beate is met haar verhaal zekerlijk geen op zich zelf
staand individueel geval, maar er zijn - jammer genoeg - zo veel vrouwen die het op
dezelfde manier is vergaan.
Tevoor echter een korte beschrijving er
over hoe zich de eerste tekens van een B12-gebrek bij volwassenen bemerkbaar maakt:
"Kriebelen en koudegevoel in de handen en voeten, uitputting, zwaktegevoel,
concentratiestoringen, psychoses .Bij kinderen doen zich de eerste tekens voor door
geïrriteerdheid, lethargie, en appetijtverlies, ze lachen niet meer en kunnen niet
zelfstandig zitten .."
"Vitamine B12-gebrek kan neurologische
symptomen oproepen. Bij zuigelingen komt het in dit verband tot lethargie en omgekeerde
ontwikkelingen, of verlangzaamde ontwikkelingen, hersenkrimping, motorische
storingen .Deze waren niet altijd volkomen te herstellen. Bij volwassenen zijn de
eerste symptomen een ruwe tong, zwaktegevoel, prikkelen en gevoelloosheid van de vingers
en tenen, tot aan irreversibele degeneratie van het ruggenmerg, soms begeleid door
buikpijnen en het gevoel om over te geven."
Bij Susanne B. eindigde het vitamine
B12-gebrek na 8 jaar vegane rauwkost niet zo glansrijk. Haar zoon is er aan gestorven.
Adequate hulp en inzicht kwamen te laat .Een haar bekende voedingswetenschapper
waarschuwde haar nog:"Pas goed op! In mijn eigen bekendenkring zijn er twee gevallen
van B12 gebrek voorgekomen, en die moesten dan in het ziekenhuis. Het eerste kind overkomt
dit meestal nog erg goed, omdat de lichamelijke reserves er nog zijn, maar bij het tweede
kind wordt het al kritiek."
Susanne liet daarop door een arts haar
vitamine B12 -gebrek nazien die dit bevestigde. Maar pillen, chemische spullen en zelfs
dierlijk - nee, dat wilde ze niet. "Ik heb toen altijd een hoop wilde kruiden in de
salade gedaan. Zoveel dat het nog geen haas meer at. Ook heb ik toen tegen de kleine
gezegd, kom we moeten dat eten, de kruiden helpen ons ." Af en toe hebben we dan
ook rauwe melk, zuurkool en een rauw ei gegeten, maar het was al te laat. Ik gaf hem nog
wat borstvoeding, maar daarnaast weigerde hij om nog maar iets te eten. En als bij een
B12-gebrek de grenzen overschreden zijn, dan krijgen ze zo een grote neiging tot
overgeven. De kleine heeft alleen nog maar overgegeven, overgegeven en overgegeven, er
bleef helemaal niets meer in. We zijn dan met hem in het ziekenhuis gegaan, hij was toen
een jaar oud en zag uit als een kind uit een concentratiekamp.
Ik kon blij zijn dat daar geen aanklacht
tegen me is ingediend, want hij zag er heel erg uit. Maar ze zagen daar ook wel dat ik dat
niet moedwillig gedaan had, maar dat ik er gewoon ingegleden ben. Er werden hem B12
spuiten gegeven. De bloedwaardes waren zo laag, dat hij eigenlijk al dood had moeten zijn,
maar ze hebben men juist nog kunnen redden. De arts meende daartoe dat mijn zoon de
volgende week niet overleefd zou hebben als ik zo verder gedaan zou hebben. Toen werd hij
volgepompt met B12 spuiten en bloedtransfusies, en toen ging het hem allereerst weer eens
goed, en kon hij ook weer iets eten. Maar dit hield niet zo lang aan en enkele maanden
later is hij dan toch gestorven. Naast de duizelingen die ik altijd zo had, heb ik me alle
tanden op 7 stuks na moeten laten trekken, van louter pijn .. (Maar het thema tanden
in verband met vegane rauwkost zal ik in het volgende hoofdstuk uitvoering beschrijven.)
Erika G. praktiseerde 5 jaar lang een 100 %
rauwkostvoeding. Aanleiding voor deze stap waren 20 kwellende jaren met chronische
hoofdpijnen, verschillende infectieziektes, een zware pollenallergie, frequent ziek zijn
aan neusholteontstekingen en ontsteking van oren en bronchiën. Ontelbare nutteloze
behandelingen en bezoeken bij artsen konden haar niet helpen, en ook yoga, autogene
training, en meditatie konden deze gezondheidsklachten niet genezen. Na 3 weken vegane
rauwkost ging het haar voor het eerst echt goed.
"Op mijn 35ste jaar leerde ik voor het
eerst eens het gevoel kennen, om zonder pijnen, zonder ziektes te leven. Deze ervaring was
voor mij overweldigend, die ging helemaal door me heen. Ik was overgelukkig, liep op
wolken, en begon iedere dag met een dankgebed. Alle positieve werkingen van mijn nieuwe
voeding hielden aan, maar door de loop der jaren kwamen er toch enkele gebreksymptomen:
mijn haren werden dunner en vielen uit, de huid werd droog en soms met scheurtjes, ik
verloor altijd meer gewicht, in de winter had ik het voortdurend koud en had
ongecontroleerde hongeraanvallen, die noch door het fruit noch door groenten gestild
konden worden. Al deze symptomen zag ik als eiwitgebrek. Een aanvulling door vlees of vis
was destijds voor mij ondenkbaar geweest, omdat ik praktisch van de kindheid af aan uit
eigen initiatief vegetariër was en bovendien van de juistheid van de rauwkost overtuigd
was. Om een eiwitgebrek te voorkomen nam ik meer wilde kruiden in de voeding en at ook
meer noten en kiemen. ."
Na 3 jaar vegane rauwkost waagde Erika
nogmaals een zwangerschap. Daarbij kwam ze echter voor de eerste keer in een erge
rauwkostcrisis. Haar zoon David wilde met 16 maanden plotseling geen moedermelk meer
drinken. Daarna begon hij alle groenten, salades en wilde kruiden (die ik hem alle
voorgekauwde) alles te weigeren, twee weken later weigerde hij ook alle noten en andere
plantaardige proteïnes, nog later alle vruchten. Toen hij zelfs ook bananen - zijn
basisvoedsel - weer uitspuugde, maakte ze zich ernstige zorgen. "Ik dacht na, en
dacht na .Een kind weigert toch niet vrijwillig het voedsel - zijn belangrijkste
levensbasis - om te verhongeren! Zou het kunnen zijn dat in de voedselkeuze die ik hem
aanbood het een of ander product ontbrak dat hij nu blijkbaar nodig zou hebben? Nu
probeerde ik het met verschillende graansoorten, ingeweekt, gekiemd en voorgekauwd. Maar
hij weigerde alles, en had al dagenlang niets meer gegeten, verloor altijd meer gewicht.
Ik belde naar een ons bekende familie die zichzelf en hun kinderen ook sinds 5 jaar met
vegane rauwkost voedde.
Ik kreeg de mededeling dat mijn vriendin
met haar kind in het ziekenhuis waren, beide vanwege een acuut B12 gebrek. Ik verschrok me
hevig. Het was mij weliswaar duidelijk dat de B12 voorziening bij vegane rauwkost wat
moeilijk is, maar ik had het probleem voor mij in zoverre opgelost, dat we regelmatig
spirulina-algen tot ons namen, die volgens de literatuur zeer veel B12 bevatten."
De wetenschap zegt tegenwoordig daarover
het volgende: "Algen bevatten praktisch uitsluitend analoga van het vitamine, die
bovendien ook nog in staat zijn om de resorptie en metabolisme van het actieve vitamine te
blokkeren. Dit is hoofdzakelijk bij spirulina het geval. Eetbare zeelalgen zoals Nori en
Kombu bevatten volgens de tegenwoordige inzichten geen bruikbare hoeveelheden actieve
vitaminen. Zo verhogen deze producten het gevaar van een cobalaminegebrek."
(Leitzmann).
"Wat kon David dan hebben ? Ten langer
laatste ging ik naar een natuurwinkel en kocht eieren en bood David een rauw eigeel aan.
En - oh wonder - na een week voedselweigering opende hij zijn mond en slikte de eerste
lepel en zei; "Ah" ("Ah" zei hij altijd als hij iets erg lekker vond).
Hij at de hele eidooier op, een paar uur later nog eens een, De volgende dag at hij
eindelijk weer wat fruit en groenten. Ik was overgelukkig, de oorzaak voor zijn
voedselweigering gevonden te hebben. Hij had alle plantaardige voeding geweigerd, omdat
zijn lichaam iets anders nodig had: dierlijk eiwit. Dit feit greep me zeer diep aan. Het
bracht mijn wereldbeeld aan het wankelen, liet mijn voorstelling over vegetarisme en
ethiek omvallen ("Gij zult niet doden").
Daarna wende David zich langzaam weer aan
dierlijk proteïne Het was duidelijk dat het hem veel beter verging, zowel
lichamelijk als geestelijk. De lichamelijke gebreksymptomen verdwenen met de tijd, hij
werd weer vrolijker en evenwichtiger en kwam eindelijk weer gewicht aan "
Literatuurlijst:
"Willst du Gesund sein, so vergiss den Kochtopf" von Helmut Wandemaker.
"Der Grosse Gesundheids Konz"van Franz Konz.
"Vegetarische Ernährung"" van Claus Leitzmann en Hahn
"Vegane Ernährung" von Dr. Gell Langley,
"Natur und Heilen" Zeitschrift ..
"Lebendige Nahrung"van Ernst Günther,
"Das Scheissbuch" von Werner Pieper
Opmerking: De namen in het artikel werden
veranderd.
TÜ - TÜ !
Friedensgarten Haus Nr. 5 c
D - 02627 Pommritz
Duitsland.