Vegane Rauwkost ?


balk2.jpg (42734 bytes)

Google


Peaceable Kingdom


Eenrichtingstraat - Vegane Rauwkost ?

Door Beate

Vertaling Rob Hundscheidt.

Vegane rauwkost tussen mythe en realiteit (de verontrustende berichten hopen zich in ieder geval op). Mensen die zich consequent veganistisch met rauwkost voeden (generlei dierlijke producten), klagen altijd vaker over problemen met de tanden. Eerst bloeden de tanden, dan worden de tanden doorzichtig, later beginnen ze los te staan, tenslotte vallen ze uit. Of zelfs erger berichten veganistische mensen over levensbedreigende toestanden, of baby's die te zwak zijn om te leven. We hebben ons op de hoogte gesteld en de berichten van langjarige rauwkosteters, rauwkostpioniers en ook wetenschappers daar toe verzameld en bevraagd.

Ik ben van de Schenkersbeweging, 9 jaar geleden besloot ik zonder privé-eigendom, geld en papieren te leven. Nu leef ik vanuit de geest van het schenken. 5 jaar geleden ben ik in ons project met inheemse rauwkost begonnen. Ik heb me daarbij met de uiteenlopendste rauwkosttheorieën bezig gehouden en veel uitgeprobeerd om op de ze manier die diepste samenhangen van bepaalde voedingstheorieën te begrijpen en ook een inzicht in de betreffende voedingstheorieën te krijgen..

Vanuit deze voedingswijzes kon ik opmerkelijke genezingen vaststellen. Zo zijn er genezingen van mensen waarbij de kanker na iedere kookmaaltijd weer verder toegenomen is, terwijl zich andere mensen zich met een gerichte rauwkostvoeding van kanker konden genezen. De lijst van die mensen die zich van zware en als ongeneeslijk geldende ziektes konden genezen is zeer lang en indrukwekkend……Zo werkt blijkbaar de levende kracht van de natuurvoeding…..

Men behoeft zich alleen maar te realiseren dat een kalf dat met gekookte melk gevoed werd binnen 3 weken sterft, om zich er duidelijk over te worden hoe de tegenwoordige civilisatiekost langzaam het lichaam degenereert.

Maar jammer genoeg zijn er binnen in de rauwkostscène ook menselijke tragedies, als zich enkelingen op de verkeerde manier van overdreven "voedingstheorieën" laten leiden. Vooral dan als deze "voedingstheorieën" door geld of prestatiegedrang gedreven worden, kan het in ieder geval tot een bitter einde voor mensen komen die zich daar existentieel daar mee bezig houden.

Jammer genoeg zijn zich volgens mij bepaalde "rauwkostpioniers" niet voldoende bewust, welke verantwoording dat ze voor hun gesproken of geschreven woord hebben, waar vaak roekeloos te werk wordt gegaan.….en als mensen op zulke voedingstheorieën vertrouwen, en zich daarop zouden inlaten, dan zou men zich als onervarene lezer toch tenminste eerlijke correcte informatie wensen, of ?En als men die dan niet krijgt, dan kan men zich wel afvragen welke motieven er bij de rauwkostheoretikers heersen….

Zo kan het toch niet gaan, dat men eerst de wetenschap verwerpt, dan de een of andere hypothesen als "Natuurlijke Toestand" bij elkaar haalt, en die dan tot een dogma verheft!
En als mensen zich dan daarop inlaten en de werkelijkheid in tegenspraak daar van tot het dogmatisch beweerde "Natuurlijke toestand" beleven, wordt niet het dogma, maar deze mensen vernield, het dogma onder het tapijt geveegd of de een of andere armzalige versleten reden bij de haren er bij getrokken….Misschien zou er soms gewoon wat meer bescheidenheid en deemoedigheid aangebracht kunne zijn, en misschien ook het besef: "Ik weet dat ik niets weet".Dat zou in sommige gevallen aangebrachter zijn, dan speculatieve theorieën tot dogma te verheffen en andere mensen daarmee op de verkeerde weg te helpen of uit te sluiten. Ik wil daarbij de grote "rauwkostpioniers:" zoals Franz Konz en Wandemaker niets aan grootheid nemen - die hun ook toekomt - integendeel geloof ik dat ze nog vertrouwenswaardiger zouden zijn, als ze het zouden wagen om de zwakke plekken die er inderdaad ook in de rauwkostvoeding zijn, ook eerlijk bij de naam te noemen - en dat als zijnde een echte hulp voor andere mensen.

Maar hoe veel mensen moeten de tanden nog afbreken of zelfs uitvallen (wat vele veel-fruitetende rauwkostetende vegane rauwkosteters zo vergaan is, of hoeveel zogende moeders moet met hun kinderen nog in het ziekenhuis belanden met een B12 gebrek, voordat er eindelijk eens correcties bij de rauwkostscène gemaakt worden…. Want vergissen is menselijk. Maar de vergissing niet toe te willen geven, is tenminste ten opzichte van de mensen die daar op vertrouwd hebben zeer onmenselijk. En tegen het voedingsdogmatisme spreekt dat "de ontdekking van vandaag, misschien al de vergissing van morgen is."
Ook meen ik dat de rauwkostscène hier in Duitsland ook een relatief jonge beweging is, en het zou zekerlijk tijd worden eens precies te bekijken wat zich binnen deze scène als goed heeft bevestigd, of wat er aan correctie toe is………..

Dr. Schleinitz meent daartoe dat als "Theorie en Praktijk in tegenspraak zijn, dat dan de praktijk altijd gelijk heeft." Hier in dit artikel wil ik in ieder geval mensen te woord laten komen die door vele jaren heen indrukwekkende ervaringen met de rauwkost maakten. Ook als het daarin geschrevene niet perse ook mijn eigen ervaringen of mening is, zo zou dit artikel toch ook ruimte voor de meest uiteenlopende ervaringen moeten geven…. De standpunten van de rauwkostpioniers, en datgene wat de wetenschap er over zegt wordt naast elkaar vergeleken. Als we Beate 2 jaar geleden noch gebeld hadden en naar problemen met de voeding hadden gevraagd, dan zou ze direct de hoorn op de haak gelegd hebben. Destijds was ze een overtuigde vegane rauwkosteter. Nooit at ze vlees of vis, ook geen kaas of ander melkproducten. Geringe hoeveelheden dierlijk eiwit nam ze eerder per ongeluk tot zich - insecten die de fout maakten niet op tijd van de wilde kruiden en salades af te kruipen die de rauwkosteters ongewassen eten.

Op haar 20ste jaar begon de gelovige jonge vrouw rauwkost te eten. Iedere 3 maanden, en in het koude jaargetijde ook ieder 2 maanden, was ze uitgehongerd naar iets dierlijks. Dan at ze 1 dag lang rijkelijk lever, eieren en vis, maar geen melkproducten - alles rauw, en de vis inclusief de graten. Het was afschuwelijk voor haar om de vissen de kop af te snijden, de vaste tegenstribbelende lever te snijden, het was voor haar alsof ze medeschuldig aan de dood van de schepsels van God was en bad tot God om haar uitgehongerd gevoel naar dierlijke voeding te vergeven. Het was tenslotte maar 5 - 6 maal in het jaar, en ze gaf haar lichaam alleen maar datgene wat het nodig had, en ze wist dat haar lichaam vitamine B12 nodig had. Levensbelangrijke substanties die het nu eenmaal niet in de planten voorkwamen. Het resultaat sprak voor zich. Ze was kerngezond, voelde zich zeer goed en baarde een gezond kind, dat ze met moedermelk alles gaf was het nodig had. Maar, dat ze zich medeschuldig maakte aan het doden van dieren maakte haar leven altijd onbehaaglijker. Beate begon zich met de vegane rauwkost bezig te houden, waar in ieder dierlijk product weg gelaten wordt. Ze hoorde enthousiast van Franz Konz, en Wandemaker, Optiz en anderen die alle zeggen dat de vegane rauwkost de gezondste voeding is. "En hoe zit het met het vitamine B12 gebrek?

Konz: "Ik zal je zeggen waar de koeien en kippen, paarden en apen hun levensbelangrijke vitamine B12 vandaan krijgen: het lichaam vervaardigt het zelf: beter gezegd: de bacteriën in de darm doen dat!" Konz: Urmedicin, Pag. 472).

Indien er bij een vegane voeding toch een B12 gebrek optreedt, dan heeft Konz meteen de verklaring paraat staan: "Diegene die (de darmbacteriën) door middel van antibiotica doodt, of die zich niet tegen spuiten en medicamenten van de doktor verzet, of diegene die zo tegennatuurlijk leeft, dat er in zijn darm geen bacteriën gevormd kunnen worden - die kan niet verwachten dat de natuur dat in orde brengt" (pag. 472).

Maar dat was Beates probleem niet. Vanaf haar 16de, nam ze alleen maar rauwkost tot zich, en leefde ze zo mogelijk liefst in de natuur, bewoog zich veel en vermeed alle farmaceutische producten. Dus werd ze zes-een-half jaar geleden vegane rauwkosteter. "Het was voor mij de oplossing, een ideale oplossing om God zo nabij mogelijk te zijn en Zijn werk te achten," zei ze. En ze deed dat consequent zo, zoals ze alles consequent doet.

Na 7 jaar consequent rauwkosteter te zijn werd Beate nogmaals zwanger en baarde een meisje. En de vraag waarom ze met de vegane rauwkost (nadat het kind 1 jaar en 4 maanden oud was) ophield, antwoordt ze het volgende: "Weet u, als men de dood nabij is, en een kind er van betroffen is, dan houdt men meteen daarmee op. Anders had ik, de ethiek volgend - graag zo verder gedaan, maar dan zou ik met mijn kind gestorven zijn."
Ik moet daartoe zeggen dat in de zwangerschap mijn moedermelk en mijn bloed liet onderzoeken en geen enkele arts heeft me gezegd dat ik ziek was - geen één. …."Ook had ik toen het de kleine zo slecht verging met vele artsen uit het tijdschrift "Natuurlijk Leven" gesproken, maar geen er van heeft werkelijk gezegd: "Neem maatregelen, doe toch eindelijk iets ! Ze waren alle zo gehersenspoeld"…en alles mannen!!!

Op eigen initiatief ging Beate toen zelf naar het ziekenhuis en werd daar meteen 5 wekenlang vast gehouden: "Indien ik me niet inzichtig had getoond, dan hadden ze me mijn kind weggenomen, en dat met de stempel dat ik mij kind opzettelijk verhongeren zou hebben gelaten. Ja, ik was bijna in de gevangenis geland….Mijn kind had anemenie, en de B12 anemie is de ergste vorm er van die er ter wereld is.

Konz: "Vraag je eens af waarom het B12 sprookje altijd weer in de media naar voren wordt gebracht?…..Zwangere vrouwen zouden in ieder geval mieren moeten eten als ze geen met larven besprenkelde bladeren tot zich nemen. Bij enkele vrouwen kan het uit nog niet opgehelderde redenen tot een B12 gebrek komen, dat men dan snel met knapperige kruidige - van te voren doodgedrukte - insecten opheffen kan. Als er geen bos met mierennesten in de buurt zou zijn, waar het B12-houdende mierenzuur door het eten van diertjes door middel van het steken in het mierennest met een grashalm of bespeekselde vinger te verkrijgen is…."
(aan verdere ervaringsberichten van vrouwen die hun B12 gebrek op deze voorgestelde manier opgelost hebben, ben ik heel erg geïnteresseerd.

Zijn er dus vrouwen die deze raad daadwerkelijk hebben opgevolgd? Jammer genoeg heb ik nog niet in de wetenschappelijke boeken kunnen nazoeken of insecten zoals mieren of het mierenzuur het vitamine B12 bevat.

Ik zou er dankbaar zijn voor een literatuurverwijzing daartoe, omdat er vaak willekeurige hypotheses zonder gefundeerde verwijzing opgesteld worden…..)Dr. Gell Langley beschijft in zijn boek "Vegane Voeding" het volgende probleem "Ook bij moeders waar van hun vitamine B12-waardes net nog voldoende zijn, kan een gebrekkige voorziening voor de zuigeling via de moedermelk voorkomen….De eerste tekens van een gebrek worden onder omstandigheden niet altijd herkend, en een vertraging van de ontwikkeling is mogelijk niet geheel reversibel. Daarom zouden bij de moeders geen gebrekverschijnselen mogen voorkomen…."

"Ik heb tenslotte altijd wilde kruiden gegeten, omdat ik dacht dat daarop B12 zat, maar op een gegeven moment begreep ik dat ik als zogende modder rauwe melk moest drinken, Dat heb ik dan rijkelijk veel gedaan, en dit was levensreddend. Ook begon ik er mee om gekookte kamut-tarwe te eten, daarmee ging mijn tandvlees weer op de plaats terug…."
Konz: "Weet: "Vitamine B12 wordt door darmbacteriën door het lleum naar behoefte vervaardigd. Diegene die echter niet voldoende ongewassen wilde kruiden tot zich neemt en zijn darm door te vasten nog niet voldoende gereinigd heeft, moet er op rekenen dat bij hem een gebrek optreedt.

Indien jij of jouw kind uit nog bestaande vergiftigingen geen vitamine B12 bestand hebt, dan kun je dat beter via smeerwortel of algen opbouwen, in plaats van uit vlees en vis……….."

De wetenschap denkt daar het volgende over: "Daadwerkelijk gaat men er van uit, dat actief B12 uniek onder de vitamines is, omdat het alleen door bacteriën vervaardigd wordt. Het in het vlees, eieren en koemelk zittende B12 ontstaat door de activiteit van de in de dieren levende bacteriën….."

Buitendieren of dierlijke producten kunnen reeds door bacteriële verontreinigingen (die primair door water en grond veroorzaakt worden,) sporen van het vitamine ter beschikking staan. Zo nemen de Indiërs drinkwater tot zich, dat contamineert is door colabamine-vervaardigende bacteriën….Veganistisch levende Indiërs die naar Europa getrokken zijn ontwikkelden veel eerder een B12 gebrek…..Zo spelen de hygiënische omstandigheden een belangrijke rol in de B12 voorziening..

Plantaardige voedingsmiddelen bevatten daarentegen geen cobalamine. Maar dat plantaardige levensmiddelen als B12 bron geschikt zouden zijn, dat is een wijd verbreide vergissing, aldus universitaire docent Dr. Andreas Hahn, voedingswetenschapper en veganistische expert aan de Universiteit van Hannover, omdat men met de tegenwoordige analyses tussen cobalamine en het waardeloze pseudo-cobalamine een verschil kan maken tussen die twee……..De "American Dietist Association" wijst er op dat 80-90% van het zogenaamde cobalamine in gefermenteerde producten kan bestaan uit het waardeloze pseudo-cobalamine….

Nu verder met Beate's verhaal:
In de zwangerschap sprak Beate met meerdere vrouwen die in hun vegane tijd kinderen baarden. Maar pas toen ze er dermate erg er aan toe was, ervoer ze dat deze moeders alle vitaminepreparaten tot zich namen, en haar dat niet zeiden. Zelfs in de boeken werd dit niet vermeld….Zo is Beate zeer verontwaardigd over bepaalde rauwkostpioniers: "Dat wat Konz en Wandemaker in hun boeken beschrijven, is moord, ze zouden aangeklaagd moeten worden!!! Ja, als ik de tijd en energie zou hebben, dan zou ik het zelf doen. Natuurlijk vraag ik me ook af hoe dit überhaupt tot stand gekomen is, dat zulke mensen als Konz of Wandemaker dit zo konden schrijven….…"

Toen ik weer uit het ziekenhuis en naar huis kwam, heb ik toen in ieder geval die boeken in de afvalbak geworpen, maar eerst las ik nogmaals de plaatsen door waar B12 beschreven stond. Wandemaker schrijft daar dat het B12 gehalte in het bloed bij hem in de vegane vruchtentijd tot op het dubbele gestegen is. Natuurlijk klopt dit, maar er wordt niet bij vermeld dat dit uit zijn gehele lichaamssubstantie voortgekomen is, door het zo vele fruit er zogezegd "uitgesijpeld" is. Ja natuurlijk stijgen dan zo alle waardes, maar dat is ziekelijk, zo is men er mee bezig om af te bouwen. Vele voorbeelden van langjarige fruitrauwkosteters bewijzen dit tenslotte ook. ….

Beate rechercheerde zo van alles en las daarbij over een onderzoeker (GEO-Magazine) die over de hele wereld op zoek was geweest naar een veganistisch levend volk. Toen hij dan ook een volk gevonden had, leefde hij een hele tijd onder dit volk. Toen hij dacht dat hij voldoende informatie verzameld had, en op een dag weer van dit volk afscheid nemen wilde, pakte dit volk een paar materialen en spullen bijeen om zich op een lange reis te begeven. Verbaasd vroeg de onderzoeker waar ze nu heen wilden gaan. Soms naar een er naast gelegen stam? Oh nee, dit volk antwoordde hem dat zij - zoals altijd iedere drie maanden - naar de zee gingen om zich daar eens goed met vis vol te eten. Toen de onderzoeker toen vroeg:"Ja, en waarom doen jullie dat?", antwoordde het volk: "Zodat onze kinderen niet dood gaan…."

Beate vond op haar zoektocht verder nog een veganistisch levend volk met het resultaat dat alle rond de 50 jaar aan de gevolgen van een B12 gebrek - namelijk anemie - stierven.
Dat kan ook de Dipl. Biologe Heike Schorr uit de Universiteitskliniek van Saarland bevestigen: "De bewering, dat veganistische levende Indiërs geen B12-gebrek hebben is verkeerd - het tegendeel is waar.

Integendeel daarop schrijft Wandemaker in zijn boek "Rauwkost in plaats van Kookkost": "Zogenaamde experten en laboratoriumwetenschappers worden niet moe om rauwkosteters voor eiwit-, calcium-, ijzer-, en vitamine B12 gebrek te waarschuwen, alhoewel vele dieren om ons heen zich veelal bijna uitsluitend met gras en bladeren voeden. Deze dieren kunnen dus bijvoorbeeld een sterk beenderengestel en sporen van B12 in hun lichaam vormen, maar de kroon van de schepping - de mens - zou daartoe niet in staat zijn? Is dat geen laster tegen onze Schepper? De vorming van vitamine B12 is afhankelijk van het aanwezig zijn van organisch cobalt. Daarom heet vitamine B12 ook cobalamine. De rauwkost heeft voor de mens en dier alles te bieden." Cobalamine bestaat uit verbindingen waarvan de grondstructuur een coringsysteem vormt waarvan het centrale atoom het cobalt is……….(Tü - Tü "Mogelijkerwijs is, als daarover gesproken wordt, het in de planten zittende vitamine B12 bedoeld, dat die het centrale atoom cobalt bevatten, waaruit zogenaamd het cobalamine gevormd zou moeten worden")

Opmerking: Wel, bij Wandemaker - indien u zich volgens zijn boek zou voeden, maar waarvoor ik uit ervaring alleen maar kan waarschuwen!!! - zou men van te voren moeten weten, dat hij zelf met een nierkwaal in het ziekenhuis lag en met vis weer er bovenop geholpen werd. Ook heeft hij geen tanden en haren meer…..In zoverre m.b.t. zijn argumenten…..en zoveel ook m.b.t. zijn vertrouwenswaardigheid, omdat hij tot nu toe nergens en nooit ergens in zijn boeken iets heeft laten rectificeren of corrigeren, zodat nu nog steeds velerlei mensen het verkeerde pad op gestuurd worden!!!….)
Ter uitleg van deze bewering van Wandemaker is uit wetenschappelijk fundeerde zicht te zeggen dat herkauwers zoals koeien en schapen in hun pens (herkauwersmaag) cobalamine voor het organisme kunnen aanmaken (Natur und Heilen)……

De bijna veganistisch levende gorilla's kennen ter dekking van hun B12-behoefte een ander geheim: Blijkbaar heeft ook de goede en anders zo vindingrijke Franz Konz dit overzien, en nog niet alle bronnen voor de dekking van de B12 behoefte uitgevonden en zich zijn voorbeelden - de apen - niet voldoende geobserveerd hoe die hun B12-behoefte dekken.
Maar eerst nogmaals een korte blik in de momentele wetenschap: "Een verdere potentiële bron zijn de bacteriën van het maag-darmkanaal. In studies waarin vrijwilligers met cobalamine-gebrekverschijnselen waterige extracten van hun eigen stoelgang verstrekt werden, kon men aantonen dat hierdoor een opheffing van deze stofwisselingsstoringen verkregen kon worden…… Het experiment liet zien dat er weliswaar bacteriën zijn die de B12 in de darm produceren, maar dit vitamine echter te diep - te laat - in de darmen ontstaat, zodat het niet meer geabsorbeerd kan worden. In de dunne darm van de mens zitten met zekerheid B12-producerende bacteriën. Van daar uit zou het vervaardigde vitamine - tenminste theoretisch - opgenomen kunnen worden ."(Dr. Gell Lanley).

Ook Hahn verklaart: dat er behoorlijke hoeveelheden cobalamine in de darm vervaardigd wordt, maar ze niet door het lichaam kunnen worden opgenomen. "Want de vitamine B12-synthese vindt pas achter de absorptielocatie plaats. Deze vitamine B12 verlaat onverwerkt het lichaam d.m.v. de stoelgang."….(Natur und Heilen)

Het afdelingshoofd van de mensenapen in de dierentuin van Leipzig bevestigt in ieder geval, dat bij gorilla's (m.n. berggorilla's die bijna 100% veganistisch leven) in de vrije natuur geobserveerd werd hoe ze uit hun feaces onverteerde zaden uitzochten en die weer kauwden en opaten.

"Daarmee nemen de gorilla's ook hun vitamine B12 op. Misschien is het tenslotte ook zo, dat ze via hun appetijt aanvoelen wanneer dat ze dit vitamine nodig hebben……Ook konijnen en kipgevogelte vreten hun ochtendontlasting vanwege hun B-vitaminen die daar in zitten."
Als Franz Konz in dit verband alleen maar aanbeveelt de aarde op de groente op reden van het B12-gehalte daaraan te laten zitten, dan rijst overeenkomend de vraag, of er noemenswaardige verschillen in het B12-gehalte van een uit vegane kringloop ontstane oftewel behandelde aarde is, en de aarde die met dierlijke mest bemest werd. …..

Men zou verder moeten weten dat er in de middeleeuwen in Midden-Europa de uitwerpselen van mens en dier voor genezingsdoeleinden werden gebruikt. Reeds Luther merkte op: "Perfecto, het verwondert me dat God zo goede geneesmiddelen in de aarde heeft gestopt." Er waren zelfs christelijke boetedoeningen met straffen voor die gelovigen die zich verder met de uitwerpselen genazen. Zelfs werd van zwangere vrouwen geobserveerd, die feaces tot zich namen. En Paracelsus wist evenzo de feaces naar waarde te schatten: "De werking van de menselijke uitwerpselen is zo betekenisvol, omdat ze alle belangrijke bestanddelen van de voeding bevatten."Paulini verkondigt zijn overtuiging in de volgende verzen:……"In de uitwerpselen en de urine zit God en de Natuur. Koeieflatten kunnen je veel meer dan ieder ander geneesmiddel helpen….Wat zoek je nog vaak in bepaalde gerechten en middelen? Het beste geneesmiddel ligt buiten voor de deur.."

In de recepten door alle tijden heen van alle volkeren vindt men de feaces als geneesmiddel……Tot zover dit alleen ter informatie, zonder dat men dit hoeft na te doen………maar het kon het geheim van de verregaand vegane levende mensen apen zijn……

Nu wil ik de noodlottige toestanden van andere vrouwen beschrijven, want Beate is met haar verhaal zekerlijk geen op zich zelf staand individueel geval, maar er zijn - jammer genoeg - zo veel vrouwen die het op dezelfde manier is vergaan.

Tevoor echter een korte beschrijving er over hoe zich de eerste tekens van een B12-gebrek bij volwassenen bemerkbaar maakt: "Kriebelen en koudegevoel in de handen en voeten, uitputting, zwaktegevoel, concentratiestoringen, psychoses….Bij kinderen doen zich de eerste tekens voor door geïrriteerdheid, lethargie, en appetijtverlies, ze lachen niet meer en kunnen niet zelfstandig zitten….."

"Vitamine B12-gebrek kan neurologische symptomen oproepen. Bij zuigelingen komt het in dit verband tot lethargie en omgekeerde ontwikkelingen, of verlangzaamde ontwikkelingen, hersenkrimping, motorische storingen….Deze waren niet altijd volkomen te herstellen. Bij volwassenen zijn de eerste symptomen een ruwe tong, zwaktegevoel, prikkelen en gevoelloosheid van de vingers en tenen, tot aan irreversibele degeneratie van het ruggenmerg, soms begeleid door buikpijnen en het gevoel om over te geven."

Bij Susanne B. eindigde het vitamine B12-gebrek na 8 jaar vegane rauwkost niet zo glansrijk. Haar zoon is er aan gestorven. Adequate hulp en inzicht kwamen te laat ….Een haar bekende voedingswetenschapper waarschuwde haar nog:"Pas goed op! In mijn eigen bekendenkring zijn er twee gevallen van B12 gebrek voorgekomen, en die moesten dan in het ziekenhuis. Het eerste kind overkomt dit meestal nog erg goed, omdat de lichamelijke reserves er nog zijn, maar bij het tweede kind wordt het al kritiek."

Susanne liet daarop door een arts haar vitamine B12 -gebrek nazien die dit bevestigde. Maar pillen, chemische spullen en zelfs dierlijk - nee, dat wilde ze niet. "Ik heb toen altijd een hoop wilde kruiden in de salade gedaan. Zoveel dat het nog geen haas meer at. Ook heb ik toen tegen de kleine gezegd, kom we moeten dat eten, de kruiden helpen ons…." Af en toe hebben we dan ook rauwe melk, zuurkool en een rauw ei gegeten, maar het was al te laat. Ik gaf hem nog wat borstvoeding, maar daarnaast weigerde hij om nog maar iets te eten. En als bij een B12-gebrek de grenzen overschreden zijn, dan krijgen ze zo een grote neiging tot overgeven. De kleine heeft alleen nog maar overgegeven, overgegeven en overgegeven, er bleef helemaal niets meer in. We zijn dan met hem in het ziekenhuis gegaan, hij was toen een jaar oud en zag uit als een kind uit een concentratiekamp.

Ik kon blij zijn dat daar geen aanklacht tegen me is ingediend, want hij zag er heel erg uit. Maar ze zagen daar ook wel dat ik dat niet moedwillig gedaan had, maar dat ik er gewoon ingegleden ben. Er werden hem B12 spuiten gegeven. De bloedwaardes waren zo laag, dat hij eigenlijk al dood had moeten zijn, maar ze hebben men juist nog kunnen redden. De arts meende daartoe dat mijn zoon de volgende week niet overleefd zou hebben als ik zo verder gedaan zou hebben. Toen werd hij volgepompt met B12 spuiten en bloedtransfusies, en toen ging het hem allereerst weer eens goed, en kon hij ook weer iets eten. Maar dit hield niet zo lang aan en enkele maanden later is hij dan toch gestorven. Naast de duizelingen die ik altijd zo had, heb ik me alle tanden op 7 stuks na moeten laten trekken, van louter pijn….. (Maar het thema tanden in verband met vegane rauwkost zal ik in het volgende hoofdstuk uitvoering beschrijven.)

Erika G. praktiseerde 5 jaar lang een 100 % rauwkostvoeding. Aanleiding voor deze stap waren 20 kwellende jaren met chronische hoofdpijnen, verschillende infectieziektes, een zware pollenallergie, frequent ziek zijn aan neusholteontstekingen en ontsteking van oren en bronchiën. Ontelbare nutteloze behandelingen en bezoeken bij artsen konden haar niet helpen, en ook yoga, autogene training, en meditatie konden deze gezondheidsklachten niet genezen. Na 3 weken vegane rauwkost ging het haar voor het eerst echt goed.

"Op mijn 35ste jaar leerde ik voor het eerst eens het gevoel kennen, om zonder pijnen, zonder ziektes te leven. Deze ervaring was voor mij overweldigend, die ging helemaal door me heen. Ik was overgelukkig, liep op wolken, en begon iedere dag met een dankgebed. Alle positieve werkingen van mijn nieuwe voeding hielden aan, maar door de loop der jaren kwamen er toch enkele gebreksymptomen: mijn haren werden dunner en vielen uit, de huid werd droog en soms met scheurtjes, ik verloor altijd meer gewicht, in de winter had ik het voortdurend koud en had ongecontroleerde hongeraanvallen, die noch door het fruit noch door groenten gestild konden worden. Al deze symptomen zag ik als eiwitgebrek. Een aanvulling door vlees of vis was destijds voor mij ondenkbaar geweest, omdat ik praktisch van de kindheid af aan uit eigen initiatief vegetariër was en bovendien van de juistheid van de rauwkost overtuigd was. Om een eiwitgebrek te voorkomen nam ik meer wilde kruiden in de voeding en at ook meer noten en kiemen. …."

Na 3 jaar vegane rauwkost waagde Erika nogmaals een zwangerschap. Daarbij kwam ze echter voor de eerste keer in een erge rauwkostcrisis. Haar zoon David wilde met 16 maanden plotseling geen moedermelk meer drinken. Daarna begon hij alle groenten, salades en wilde kruiden (die ik hem alle voorgekauwde) alles te weigeren, twee weken later weigerde hij ook alle noten en andere plantaardige proteïnes, nog later alle vruchten. Toen hij zelfs ook bananen - zijn basisvoedsel - weer uitspuugde, maakte ze zich ernstige zorgen. "Ik dacht na, en dacht na….Een kind weigert toch niet vrijwillig het voedsel - zijn belangrijkste levensbasis - om te verhongeren! Zou het kunnen zijn dat in de voedselkeuze die ik hem aanbood het een of ander product ontbrak dat hij nu blijkbaar nodig zou hebben? Nu probeerde ik het met verschillende graansoorten, ingeweekt, gekiemd en voorgekauwd. Maar hij weigerde alles, en had al dagenlang niets meer gegeten, verloor altijd meer gewicht. Ik belde naar een ons bekende familie die zichzelf en hun kinderen ook sinds 5 jaar met vegane rauwkost voedde.

Ik kreeg de mededeling dat mijn vriendin met haar kind in het ziekenhuis waren, beide vanwege een acuut B12 gebrek. Ik verschrok me hevig. Het was mij weliswaar duidelijk dat de B12 voorziening bij vegane rauwkost wat moeilijk is, maar ik had het probleem voor mij in zoverre opgelost, dat we regelmatig spirulina-algen tot ons namen, die volgens de literatuur zeer veel B12 bevatten."

De wetenschap zegt tegenwoordig daarover het volgende: "Algen bevatten praktisch uitsluitend analoga van het vitamine, die bovendien ook nog in staat zijn om de resorptie en metabolisme van het actieve vitamine te blokkeren. Dit is hoofdzakelijk bij spirulina het geval. Eetbare zeelalgen zoals Nori en Kombu bevatten volgens de tegenwoordige inzichten geen bruikbare hoeveelheden actieve vitaminen. Zo verhogen deze producten het gevaar van een cobalaminegebrek." (Leitzmann).

"Wat kon David dan hebben ? Ten langer laatste ging ik naar een natuurwinkel en kocht eieren en bood David een rauw eigeel aan. En - oh wonder - na een week voedselweigering opende hij zijn mond en slikte de eerste lepel en zei; "Ah" ("Ah" zei hij altijd als hij iets erg lekker vond). Hij at de hele eidooier op, een paar uur later nog eens een, De volgende dag at hij eindelijk weer wat fruit en groenten. Ik was overgelukkig, de oorzaak voor zijn voedselweigering gevonden te hebben. Hij had alle plantaardige voeding geweigerd, omdat zijn lichaam iets anders nodig had: dierlijk eiwit. Dit feit greep me zeer diep aan. Het bracht mijn wereldbeeld aan het wankelen, liet mijn voorstelling over vegetarisme en ethiek omvallen ("Gij zult niet doden").

Daarna wende David zich langzaam weer aan dierlijk proteïne…Het was duidelijk dat het hem veel beter verging, zowel lichamelijk als geestelijk. De lichamelijke gebreksymptomen verdwenen met de tijd, hij werd weer vrolijker en evenwichtiger en kwam eindelijk weer gewicht aan……"

Literatuurlijst:
"Willst du Gesund sein, so vergiss den Kochtopf" von Helmut Wandemaker.
"Der Grosse Gesundheids Konz"van Franz Konz.
"Vegetarische Ernährung"" van Claus Leitzmann en Hahn
"Vegane Ernährung" von Dr. Gell Langley,
"Natur und Heilen" Zeitschrift…..
"Lebendige Nahrung"van Ernst Günther,
"Das Scheissbuch" von Werner Pieper

Opmerking: De namen in het artikel werden veranderd.

TÜ - TÜ !
Friedensgarten Haus Nr. 5 c
D - 02627 Pommritz
Duitsland.


 

 


 


View My Stats