Sulforafaan, een plantenstof in broccolikiemen, helpt bij obesitas


KANAZAWA UNIVERSITY

Van sulforafaan, een plantenstof die in relatief hoge concentraties voorkomt in broccolikiemen, is al bekend dat het resultaten oplevert bij kankerpreventie. Dit gebeurt door activering van een transcriptiefactor, Nrf2 (nuclear factor (erythroid-derived 2)-like 2), die de balans van oxidatiereductie reguleert in de cel. Ook zorgt Nfr2 voor vergroting van het antioxidatie-vermogen van het lichaam en voor de ontgifting van chemische stoffen die ons lichaam. Aan de andere kant, als het evenwicht in oxidatiereductie is verslechterd vanwege overeten en obesitas, blijkt het gerelateerd te zijn aan het ontstaan van verschillende ziektes. De effecten van sulforafaan op obesitas waren echter onduidelijk.

In het huidige onderzoek vergeleken de onderzoekers van Kanawa University, in samenwerking met Kogome Co., Ltd., het effect op het lichaamsgewicht van de muizen die vetrijk eten kregen, aangevuld met sulforafaan, met de controlegroep die ook vetrijk voedsel kreeg maar zonder sulforafaan. De bevinding was dat de muizen die sulforafaan kregen 15% minder toename in lichaamsgewicht vertoonden dan de muizen zonder sulforafaan. Tevens vond er 20% afname in visceraal vet plaats, plus een afname in de verergering van steatose hepatitis (leverontsteking) en een verlaging van het bloedglucoseniveau.

Nader onderzoek leidde tot de volgende waarnemingen:
1) Sulforafaan verhoogt het niveau van UCP-1 (uncoupling protein 1) en versnelt de vorming van bruin vetweefsel, wat zorgt voor meer energieverbruik en vetverbranding; 2) sulforafaan verlaagt de relatieve aanwezigheid van bacteriën van de Desulfovibrio-stam in de darmen, die zorgt voor overproductie van endotoxines (LPS), waardoor het endotoxineniveau in het bloed vermindert en er verbetering optreedt in metabole endotoxemie.

In dit onderzoek zijn twee nieuwe functies ontdekt van sulforafaan, namelijk 1) verbetering van obesitas door “verbruinen” van adipocyten (vetcellen) waardoor het energieverbruik toeneemt en 2) verbetering van dikmakende darmflora door vetrijk eten en metabole endotoxemie.

Aan de andere kant is gebleken dat er geen vermindering optrad van gewichtstoename bij muizen die vetrijk aten en sulforafaan kregen en ook geen verhoogde vetverbranding door meer bruin vetweefsel, als Nrf2 bij de muizen was uitgeschakeld. Dit toont wel duidelijk het belang aan van Nrf2 als targetmolecule voor sulforafaan, bij het verminderen van obesitas.

Van de twee functies van sulforafaan die in de huidige studie zijn ontdekt wordt verwacht dat ze kunnen bijdragen aan de afname van leverontsteking of aan de staat van vetweefsels en aan vermindering van insulineresistentie, en aan de preventie van leefstijlaandoeningen. Met behulp van meer klinisch onderzoek in de nabije toekomst (naar de effecten bij obesitaspreventie, effect op inflammatie, op insulineresistentie en op veiligheid) lijkt sulforafaan als voedingssupplement ter verbetering van het darmmicrobioom veelbelovend te zijn.

Vertaling: Astrid Zwart


Naar het andere nieuws van vandaag