Zwemmen effectief is bij de behandeling van
fibromyalgie
Onderzoekers van UNIFESP evalueerden de mate waarin verschillende
vormen van fysieke activiteit, met inbegrip van diep water lopen,
zwemmen en wandelen, de pijn verlicht en een betere levenskwaliteit
geeft aan patiënten met fibromyalgie.
Een studie uitgevoerd door onderzoekers van de Federale
Universiteit van São Paulo (UNIFESP) toont aan dat zwemmen even
effectief is als lopen om de pijn te verlichten en de
levenskwaliteit te verbeteren bij patiënten met fibromyalgie.
"Lichaamsbeweging is een essentieel onderdeel van een behandeling
voor fibromyalgie, en tal van studies hebben aangetoond dat
low-impact aërobe oefeningen de meeste voordelen bieden. Echter,
niet iedereen is in staat om dezelfde soort fysieke activiteit te
doen, dus besloot onze groep om alternatieven te testen ", zegt
Jamil Natour, professor in de reumatologie bij UNIFESP.
In een artikel gepubliceerd in 2003 toonde het Natour team aan
dat lopen beter is dan stretchen niet alleen om de pijn te
verminderen maar ook om depressie en andere emotionele aspecten van
patiënten met fibromyalgie te verbeteren, naast het verbeteren de
cardiorespiratoire conditie, zoals verwacht. Een studie uitgevoerd
door de groep in 2006 toonde aan dat stappen in diep water ook een
goede optie is voor de behandeling van de ziekte.
"Zwemmen was nog niet wetenschappelijk beoordeeld. De resultaten
van deze klinische proef toonde dat zwemmen even goed was als lopen.
Zwemmen is zelfs geschikter voor een persoon die lijdt aan zowel
fibromyalgie als knie artrose, bijvoorbeeld, "zei Natour.
De studie omvatte 75 sedentaire vrouwen tussen 18 en 60 jaar met
fibromyalgie. Zij werden willekeurig verdeeld in twee groepen: 39
deden aan freestyle zwemmen en 36 ondernamen wandelingen in
openlucht. Beide groepen ondergingen de training drie keer per week
gedurende 12 weken. De 50-minuten durende sessies werden begeleid
door professionals lichamelijke opvoeding gespecialiseerd in de
reumatologie.
De vrijwilligers werden geëvalueerd volgens verscheidene
parameters voor en na de 12 weken stage. Pijnintensiteit,
bijvoorbeeld, werd geëvalueerd door toepassing van een visuele
schaal van 0 (geen pijn) tot 10 (ondraaglijke pijn). De kandidaten
kozen een nummer om de pijnervaring uit te drukken.
De pijnintensiteit daalde van 6,2 tot 3,6 gemiddeld in de
wandelgroep en van 6,4 tot 3,1 in de zwemgroep. Volgens Natour wordt
een afname van ten minste 2 op de pijnschaal als klinisch
significant beschouwd.
Kwaliteit van leven werd gemeten met behulp van twee klinisch
gevalideerde vragenlijsten. Eén daarvan was specifiek voor mensen
met fibromyalgie (Fibromyalgie Impact Questionnaire). De andere was
de Medical Outcomes Study 36-Item Short-Form Health Survey (SF-36),
die geschikt is voor het grote publiek.
Statistisch significante verbeteringen gevonden voor SF-36
subschalen in beide groepen. In sociale interactie steeg het
gemiddelde van 56 naar 80 bij de zwemgroep en van 52 tot 72 bij de
wandelgroep. In de geestelijke gezondheidszorg, verbeterde de
zwemgroep van 55,7 tot 68 en de wandelgroep van 51,1 tot 66,8. Deze
schalen variëren van 0 tot 100 waarbij stijgende scores wijzen op
verbetering van de levenskwaliteit.
Vertaling: Andre Teirlinck
