Schaliegas kan van invloed zijn op de luchtkwaliteit en de
gezondheid van de mens
CORVALLIS, Ore -. Mensen die wonen of werken in de
buurt van actieve natuurlijke gasbronnen kunnen aan bepaalde stoffen
op een hoger niveau worden blootgesteld dan de Environmental
Protection Agency als veilig aanmerkt voor levenslange
blootstelling, volgens wetenschappers van de Oregon State
Universieit en de Universiteit van Cincinnati.
De onderzoekers vinden dat het hydraulische breken
- een techniek voor het vrijzetten van aardgas uit ondergrondse
rotsformaties - verontreinigende stoffen bekend als PAK's
(polycyclische aromatische koolwaterstoffen) uitstoot, waaronder
enkele die zijn verbonden aan een verhoogd risico op kanker en
aandoeningen van de luchtwegen.
"Luchtverontreiniging door fracking operaties kan
een te laag ingeschat gezondheid gevaar voor de omwonenden blijken",
zegt co-auteur van de studie Kim Anderson, een milieu-chemicus van
het college van agri culturele wetenschappen OSU's.
De studie, die in het tijdschrift Milieu
Wetenschap & technologie in de online editie verschijnt, is
onderdeel van een groter project co-geleid door de Universiteit van
Cincinnati's Erin Haynes, OSU's Anderson, haar promoverende student
Blair Paulik en Laurel Kincl, directeur van OSU's Environmental
Health Science Center.
Anderson en haar collega's verzamelden afgelopen
februari luchtmonsters van locaties in de buurt van actieve
natuurlijke gasbronnen in Carroll County, Ohio, gedurende een
periode van drie weken. Carroll County ligt op de top van de Utica
formatie, een diepe olie- en gasrijke rif van ondergrondse leisteen.
De landelijke provincie is een hotspot van aardgas verwachtingen,
met meer dan één goede actieve bron per vierkante mijl.
De studie is opgezet toen een groep burgers Haynes
benaderde, die een volksgezondheid expert is, welke meer willen
weten over de gezondheidsrisico's van aardgaswinning.
Haynes nam contact op met Anderson en Kincl, en
samen ontwierpen zij het onderzoek waarin burgerparticipatie
meegenomen is. Ze plaatsten luchtmonster apparatuur op de locaties
waar de 23 vrijwilligers wonen of werken, variërend van direct naast
een gasbron tot een kleine drie mijl afstand.
De luchtmonster apparatuur bestond uit aluminium
T-vormige dozen met speciaal behandeld polyethyleen linten die
contaminanten absorberen op een soortgelijke wijze als biologische
cellen. De vrijwilligers werden opgeleid in correcte behandeling van
de monsters en het documenteren van de gegevens.
Na de onderzoeksperiode verpakten de vrijwilligers
de monsters in luchtdichte zakken voor zien van een label en
stuurden ze terug naar het laboratorium van Anderson bij OSU.
De monsters verzamelden hoge niveaus van PAK's in
het hele studiegebied. Niveaus waren het hoogst dicht bij de bronnen
en daalde met ongeveer 30 procent met toenemende afstand.
Zelfs de laagste niveaus - ontdekt op sites meer
dan een mijl afstand van een bron - waren hoger dan eerdere
onderzoekers in het centrum van Chicago en in de buurt van een
Belgische olieraffinaderij hadden aangetoond. Ze waren ongeveer 10
keer hoger dan in een landelijk Michigan gebied met geen natuurlijke
gasbronnen.
Door te kijken naar de verhoudingen van
individuele PAK's gedetecteerd door de monsters, waren Anderson en
haar team in staat om te onderscheiden of ze direct uit de aarde
kwam - een 'petrogenische" bron – of een "pyrogene" bron betrof,
zoals door de verbranding van fossiele brandstoffen. Het aandeel
petrogenische PAK's in het mengsel was het hoogst dichter bij de
bronnen en verminderd met de afstand.
Het team hield ook rekening met de invloeden van
houtstook en uitlaatgassen, gemeenschappelijke bronnen van de lucht
pyrogene PAK's. Houtstook was consistent in het bemonsterde gebied,
dit ondersteunde de conclusie dat de gasbronnen bijdroegen aan de
hogere PAK niveaus.
De onderzoekers gebruikten vervolgens een
standaardberekening om de extra kankerrisico's van
luchtverontreinigingen in een aantal scenario's te bepalen. Voor het
worst-case scenario (blootstelling 24 uur per dag meer dan 25 jaar),
vonden ze dat een persoon overal in het studiegebied zou worden
blootgesteld aan een risiconiveau overschrijding van de drempel van
wat de EPA aanvaardbaar acht.
De hoogste risico-gebieden waren die het dichtst
bij de bronnen, zei Anderson. Gebieden op meer dan een mijl afstand
vertegenwoordigden ongeveer 30 procent minder risico.
Anderson waarschuwde dat deze cijfers worst-case
schattingen zijn en dat ze het risico voor een bepaalde persoon niet
kunnen voorspellen. "Het werkelijke risico is sterk afhankelijk van
de blootstellingstijd, blootstellingsfrequentie en nabijheid van een
aardgas bron," zei ze.
"We hebben deze berekeningen gemaakt om onze
bevindingen in een context te plaatsen met andere, soortgelijke
risicobeoordelingen en om de niveaus die we vonden te vergelijken
met EPA’s aanvaardbaar risiconiveau."
De studie heeft nog andere kanttekeningen zei
Anderson, maar de voornaamste is het niet-steekproef gewijs
gebruikte kleine aantal monsters. Daarnaast zijn de bevindingen niet
noodzakelijk van toepassing op andere gas producerende gebieden,
omdat PAK emissies worden beïnvloed door extractie technieken en
door de onderliggende geologie.
Vertaald door Ingrid Pas
