Studie: bacterie die Q-koorts veroorzaakt in verband gebracht met
non-Hodgkin lymfoom
American Society of Hematology
Volgens een studie online gepubliceerd in Blood, het tijdschrift van de
American Society of Hematology (ASH), wordt de bacterie die Q-koorts
veroorzaakt, een infectieziekte die overgedragen wordt langs uitwerpselen van
dieren, in verband gebracht met een verhoogd risico op lymfoom.
Q-koorts wordt veroorzaakt door een infectie met de bacterie Coxiella die
voornamelijk voorkomt in de uitwerpselen van runderen, schapen en geiten.
Ongeveer 3 procent van de gezonde volwassenen in de Verenigde Staten en 10-20
procent van de personen met een hoogrisico beroep zoals dierenartsen en
veehouders, hebben antistoffen voor C. burnetii, wat een vroegere infectie
suggereert. Symptomen van Q-koorts variëren van persoon tot persoon en kunnen
acuut optreden en spontaan verdwijnen of chronisch aanhouden. Omdat sommige
patiënten ook meldden te lijden aan lymfoom zijn de onderzoekers van mening dat
deze vorm van kanker een risico zou kunnen zijn voor Q-koorts. Echter de
ervaring met één patiënt was de aanleiding om het tegenovergestelde aan te nemen
- dat de infectie misschien wel lymfoom veroorzaakt.
"Tijdens een follow-up scan bij een patiënt die met succes behandeld was voor
Q-koorts, zagen we een tumor in de buurt van de vorige infectie," zei senior
studie auteur Didier Raoult, MD, PhD, van de Universiteit van Aix-Marseille in
Marseille , Frankrijk. "De ontdekking dat het een lymphoma tumor betrof die C.
burnetii bevatte deed ons vermoeden dat de infectie had bijgedragen tot de
ontwikkeling van de kanker."
Om het verband tussen C. burnetii en lymfoom te begrijpen, onderzochten Dr.
Raoult en collega's 1468 patiënten behandeld in het Franse National Referral
Center for Q-fever van 2004 tot 2014. De onderzoekers voerden beeldvorming uit
van weefselmonsters van de patiënten waarbij zij zeven personen konden
identificeren: de eerste patiënt ontwikkeld een lymfoom na een C. burnetii
infectie (6 patiënten werden gediagnosticeerd met brede diffuse B-cel lymfoom en
één met folliculair lymfoom). Van alle Q-koorts patiënten opgenomen in de
studie, hadden 440 een persisterende infectie geconcentreerd in één bepaald
gebied.
Om te bepalen of patiënten met Q-koorts een hoger risico hebben op lymfoom
dan de algemene bevolking, vergeleken de onderzoekers het voorkomen van lymfoom
in het Q-koorts register met het voorkomen ervan bij de algemene bevolking van
Frankrijk. Op basis van deze analyse, concludeerden de onderzoekers dat
patiënten met Q-koorts 25 keer meer kans hebben op een brede diffuse B-cel
lymfoom dan mensen zonder de infectie. Voorts worden de kansen van lymfoom bij
patiënten met persisterende infectie hoger dan die met andere vormen van
Q-koorts.
Bij verdere beeldvorming van de patiëntmonsters, ontdekten de onderzoekers
dat Q-koorts patiënten met lymfoom een overproductie van het kritische
anti-inflammatoire pathway interleukine-10 (IL-10) vertonen, wat suggereert dat
suppressie van het immuunsysteem de lymfoomcellen de mogelijkheid geven zich te
vermenigvuldigen.
"Als we doorgaan met meer informatie over het verband tussen C. burnetii en
lymfoom te verzamelen, zullen de resultaten de clinici aanmoedigen om hoogrisico
patiënten zo vroeg mogelijk op te volgen i.v.m. een potentieel voor kanker," zei
Dr Raoult. "Uiteindelijk zou zo’n vroege diagnose de behandeling van Q-koorts
patiënten mogelijk maken die anders een lymfoom kunnen ontwikkelen, met name die
van het B-cel non-Hodgkin type.”
Vertaling: Andre Teirlinck
