Nieuws


balk2.jpg (42734 bytes)


Eenzaamheid net zoals chronische stress, belast het immuunsysteem

COLUMBUS, Ohio - Nieuw onderzoek koppelt eenzaamheid aan een aantal disfunctionele immuunresponsen en suggereert dat eenzaamheid het potentieel in zich heeft om de algehele gezondheid te schaden.

Onderzoekers ontdekten dat mensen die eenzaam zijn tekenen vertonen van verhoogde latente herpes virus reactivatie en meer ontsteking-gerelateerde eiwitten produceren als reactie op acute stress dan degenen die zich meer sociaal verbonden voelen.

Dit eiwittensignaal, wat wijst op de aanwezigheid van ontsteking en chronische ontsteking, is gekoppeld aan tal van aandoeningen zoals coronaire hartziekte, type 2 diabetes, artritis en de ziekte van Alzheimer, en de kwetsbaarheid en functionele achteruitgang die gepaard gaan met veroudering.

Van reactivatie van een latente herpes virus is bekend dat het samengaat met stress, wat suggereert dat eenzaamheid functioneert als een chronische stressor die een slecht gecontroleerde immuunrespons teweegbrengt.

"Uit eerder onderzoek blijkt duidelijk dat slechte kwaliteit relaties gekoppeld zijn aan een aantal gezondheidsproblemen, waaronder vroegtijdige sterfte en allerlei andere zeer ernstige gezondheidsproblemen. En mensen die eenzaam zijn hebben duidelijk het gevoel dat ze in een slechte kwaliteit relatie leven, "zei Lisa Jaremka, een postdoc bij het Instituut voor Behavioral Medicine Research aan de Ohio State University en hoofdauteur van het onderzoek.

"Dit onderzoek is belangrijk om te begrijpen hoe eenzaamheid en relaties in grote lijnen de gezondheid beïnvloeden Hoe meer we begrijpen over het proces, des te meer kans is er om die negatieve effecten goed aan te pakken. Als we de fysiologische processen niet begrijpen hoe kunnen wij ze dan veranderen? "

De resultaten zijn gebaseerd op een reeks studies uitgevoerd op twee groepen: een gezonde groep met vooral volwassenen van middelbare leeftijd en een groep van overlevenden van borstkanker. De onderzoekers maten eenzaamheid in alle studies met behulp van de UCLA Loneliness Scale, een vragenlijst die percepties van sociaal isolement en eenzaamheid beoordeelt.

Jaremka zal het onderzoek zaterdag (1/19) presenteren op de jaarlijkse bijeenkomst in New Orleans van de Society for Personality and Social Psychology.

De onderzoekers maakten eerst een momentopname van het immuunsysteem gedrag met betrekking tot eenzaamheid door het meten van niveaus van antilichamen in het bloed die worden geproduceerd wanneer herpesvirussen worden gereactiveerd.

De deelnemers waren 200 overlevenden van borstkanker die tussen twee maanden en drie jaar hun kankerbehandeling hadden gestopt en die een leeftijd hadden van gemiddeld 51 jaar. Hun bloed werd geanalyseerd op de aanwezigheid van antilichamen tegen Epstein-Barr virus en cytomegalovirus - beide herpesvirussen die de meerderheid van de Amerkanen besmetten.

Ongeveer de helft van de infecties veroorzaken geen ziekte, maar zodra een persoon besmet is blijven de virussen aanwezig in het lichaam en kunnen ze opnieuw worden geactiveerd, wat resulteert in verhoogde antistoffen, of titers (hoge verdunningen), vaak produceren ze geen symptomen maar zorgen ze wel voor problemen van het immuunsysteem.

Eenzamere deelnemers hadden hogere niveaus van antilichamen tegen cytomegalovirus dan minder eenzamen; en die hogere gehaltes aan antilichamen hadden betrekking op meer pijn, depressie en vermoeidheidssymptomen. Er werd geen verschil gevonden in Epstein-Barr virus antilichamen, mogelijk omdat deze reactivering is gekoppeld aan leeftijd en veel van deze deelnemers wat ouder waren waarbij reactivering van eenzaamheid moeilijk te detecteren valt zei Jaremka.

Eerder onderzoek heeft aangetoond dat stress de reactivering van deze virussen kan vergemakkelijken wat ook resulteert in verhoogde antilichaam titers.

"Dezelfde processen die betrokken zijn bij stress en reactivering van deze virussen zijn waarschijnlijk ook relevant bij eenzaamheid ," zei Jaremka. "Eenzaamheid is in veel opzichten als een chronische stressor -. Een sociaal pijnlijke situatie die een behoorlijk lange tijd kan duren.

In een aanvullende reeks studies, onerzochten de wetenschappers hoe eenzaamheid de productie van proinflammatoire eiwitten of cytokines beïnvloedden, in reactie op stress. Deze studies werden uitgevoerd op 144 vrouwen uit dezelfde groep van overlevenden van borstkanker en een groep van 134 op middelbare leeftijd met overgewicht en oudere volwassenen zonder grote gezondheidsproblemen.

Baseline bloedmonsters werden genomen van alle deelnemers, die vervolgens werden onderworpen aan stress - ze werden gevraagd om een spreekbeurt van vijf minuten te geven en een rekentaak te maken voor een videocamera en drie panelleden. De onderzoekers stimuleerden het immuunsysteem van de deelnemers met lipopolysaccharide waarvan geweten is de ​​immuunrespons te kunnen triggeren.

Deze die eenzamer waren produceerden significant hogere niveaus van een cytokine, genaamd interleukine-6 of IL-6, in reactie op acute stress dan deelnemers die zich meer sociaal verbonden voelden. Het niveau van een ander cytokinen, tumor necrose factor-alfa, steeg ook meer bij de eenzamer voelende deelnemers dan bij de anderen, maar de resultaten waren significant bij slechts één onderzoeksgroep nl. de gezonde volwassenen.

Bij de groep met overlevenden van borstkanker testten de onderzoekers ook de niveaus van de cytokine interleukine 1-beta, waarbij het niveau hoger lag bij de eenzamer voelenden.

Controle op slaapkwaliteit, leeftijd en algemene gezondheidsmaatregelen gaf geen verschil in de resultaten.

"We zagen consistentie in die zin dat meer eenzame mensen in beide studies meer ontstekingen hadden dan minder eenzaam voelenden," zei Jaremka.

"Het is ook belangrijk om te onthouden, dat mensen die zich zeer sociaal verbonden voelen meer positieve resultaten ervaren," zei ze.

Andre Teirlinck


 

 


Heb je een goede nieuwstip, video of andere link voor ons ? Mail het ons


 

[ Terug naar het hoofdmenu ]

 


 

 

 


View My Stats